ตามรอยพระพุทธบาท ณ ประเทศเมียนม่าร์ การเดินทาง (ครั้งที่ 1) ปี 2539
สารบัญ ย่างกุ้ง - สิเรียม ประวัติพระเจดีย์ชเวดากอง (ตำนานของมอญ) ประวัติพระเจดีย์โบตาทอง ประวัติพระเจดีย์สุเล พระพุทธไสยาสน์เฉ้าทัตยี (พระตาหวาน) ประวัติพระเจดีย์พระเจดีย์คาบาเอ ย่างกุ้ง - พุกาม (ปะกัน) ประวัติพระเจดีย์ชเวซิกอง พิธีล้างพระพักตร์ "พระมหามุนี" ประวัติเมืองหงสาวดี ประวัติพระธาตุอินทร์แขวน ประวัติพระพุทธรูปไจ้ปอลอ ตามรอยพระพุทธบาท ณ ประเทศเมียนม่าร์ การเดินทาง ครั้งที่ ๑ วันที่ ๒๐ - ๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๙ ชมคลิปวีดีโอ พม่า (ครั้งที่ ๑) ตอนที่ ๑
๑. พระเจดีย์กลางน้ำไจ้หม่อวน เมืองสิเรียม๒. พระเจดีย์ไจ้เข้า ๓. พระเจดีย์ชเวดากอง เมืองย่างกุ้ง๔. พระไสยาสน์เฉ้าทัตยี๕. พระเจดีย์สุเล๖. พระเจดีย์คาบาเอ๗. พระเจดีย์โบตาทอง๘. พระพุทธรูปโกทัตยี๙. พระเจดีย์ชเวซิกอง เมืองพุกาม๑๐. พระเจดีย์ชเวซานดอว์๑๑. พระเจดีย์โลกะนันดา๑๒. พระเจดีย์สวอนอูโพนเยี่ยซิน เมืองสกาย๑๓. พระมหามุนี เมืองมัณฑเลย์๑๔. พระเจดีย์และระฆังมิงกุน ใหญ่ที่สุดในโลก๑๕. พระพุทธบาทบนภูเขามัณฑเลย์๑๖. พระไสยาสน์ชเวต้าละยอง เมืองหงสาวดี๑๗. พระพุทธรูปไจ้ปุ่น๑๘. พระเจดีย์ชเวมอดอว์ (มุเตา)๑๙. พระมหาเจดีย์ และ พระมหาหงสะสัจจะชินะมุนี๒๐. พระเจดีย์ไจ้เที่ยว (พระธาตุอินทร์แขวน)๒๑. พระพุทธรูปไจ้ปอลอ เมืองไจ้โท ผู้เขียนได้เดินทางไปประเทศพม่าประมาณ ๗ ครั้ง แต่เพราะไปจนครบถ้วนแล้ว จึงขอเล่าเพียง ๔ ครั้งเท่านั้น คือ ครั้งแรก ปี ๒๕๓๙ ครั้งที่ ๒ ปี ๒๕๔๓ ครั้งที่ ๓ ปี ๒๕๔๕ ครั้งที่ ๔ ปี ๒๕๔๕ ย่างกุ้ง - สิเรียม ตอนนี้จะขอเล่าเหตุการณ์ครั้งแรกก่อนว่าได้เริ่มออกเดินทางเมื่อวันที่ ๒๐ ก.พ. ๓๙ พร้อมผู้ร่วมเดินทางรวม ๔๕ คน ในขณะที่ เครื่องบินใกล้จะถึงสนามบิน
คุณธนพนธ์ ตอนบ่ายจึงเดินทางไปสู่ เมืองสิเรียม พระเจดีย์กลางน้ำ
ไจ้หม่อวน กษัตริย์ปาต๊ะ พระเกศาธาตุ นอกจากนี้ยังมี พระพุทธรูปหยกขาว ๑. น้ำจะมากสักเท่าใด ก็ขอให้น้ำไม่ท่วม บริเวณเกาะนี้ ๒. คนมามากสักเท่าใด ก็ขอให้รับได้หมด ๓. คนที่มีจิตศรัทธาทำบุญวัดนี้ ขอให้ร่ำ รวยโดยฉับพลัน เมื่อรถปรับอากาศได้ไปถึงท่าเรือ พวก เราก็ได้ลงเรือหางยาวข้ามไปที่เกาะกลางน้ำ ซึ่ง มีชาวพม่าเดินทางมากราบไหว้กันมากมาย จึง
เข้าไปกราบพระพุทธรูปหยกขาว และพระเจดีย์ ที่บรรจุพระเกศาธาตุ แล้วทำบุญร่วมบูรณะองค์ พระธาตุ จากนั้นก็ย้อนกลับทางเดิม ระหว่างทาง แวะที่ พระเจดีย์ไจ้เข้า คณะของเรานำผ้าห่มพระเจดีย์เดินวนรอบก่อนที่จะถวายบูชา พระเกศาธาตุ พระเจ้าอโศกมหาราช พระโสณะ พระอุตตระ ประวัติประเทศเมียนม่าร์ (พม่า) ในสมัยพุทธกาล พระเจ้าอภิราชา ศากยวงศ์
พระเจ้าวิฑูฑภะ เมืองตะโก้ง เมืองแปร ยะไข่ พุกาม พระเจ้าติสสะสีหธรรมราชา พระเจ้าโอกลาปา ในสมัยต่อมา พระเจ้าอนุรุทธมหาราช พระเจ้านราสีหปติ กุ๊บไลข่าน เมืองสกาย เมืองตองอู ครั้นถึงสมัย พระเจ้าบุเรงนอง เมืองหงสาวดี เมืองอังวะ พระเจ้าอลองพญา
พระเจ้าโบดอพญา เมืองอมรปุระ ต่อมาสมัย พระเจ้ามินดุง พระเจ้าสีป่อ อังกฤษ นายพล อ่องซาน หมู่บ้านมอญตรงนี้ ชื่อหมู่บ้าน ดากอง ย่างกุ้ง แรงกูน ยางกอง ศัตรูหมดสิ้น สลาย พระเจ้าอลองพญา ดากอง ยางกอง กลับสู่สารบัญ ประวัติพระเจดีย์ชเวดากอง (ตำนานมอญ) ในตอนเช้าวันที่ ๒๑ ก.พ. ๓๙ อากาศ แจ่มใสสดชื่น เพราะเมื่อคืนนี้ฝนตกลงมาเต็มที่ พอไปถึง พระเจดีย์ชเวดากอง เนื่องจากการเดินทางไปพม่าครั้งนี้ ได้ให้ คุณแดง เจ๊ชุ้น
คุณพงษ์ศักดิ์ แต่ผู้ชายจะต้องเปลี่ยนเป็นนุ่งผ้าโสร่ง ถ้าจะต้องขึ้นไปห่มผ้าบนพระเจดีย์ วันนี้ทุกคน จึงเหมือนเป็นชาวพม่า (ปลอม) ส่วนผู้หญิงก็นุ่ง
ผ้าถุงตามอัธยาศัย ทางขึ้นพระเจดีย์มีสามแบบ จะไปทางลิฟต์, บันไดเลื่อน, และขึ้นบันไดก็ได้ นับว่าทันสมัยกว่าบ้านเรา ทั้งที่บ้านเมืองเขายัง ไม่ค่อยเจริญ
แต่พุทธสถานเขาเจริญกว่าเรามากชาวพม่านิยมถวายข้าวพระในตอนเช้า กับสรงน้ำพระตามประจำวันเกิดที่อยู่รายรอบ พระเจดีย์ ภาพพจน์ชาวพม่าที่นี่ จึงดูไม่เหมือน อย่างที่คิด
บางคนก็รังเกียจว่าพม่าเผาเอาทองของ เราไป แต่พอเรามาถึงจริงๆ แล้ว จึงได้รู้ว่าชาว พม่าส่วนใหญ่เขาจะไม่ขโมยสมบัติของพระศาสนา ส่วนลานพระเจดีย์ก็กว้างใหญ่ มีศาลา มณฑป พระเจดีย์องค์เล็ก สมัยนั้น พระเขี้ยวแก้ว พระเจดีย์ซะแวดอว์ หลวงพี่โอ ท่ามกลางบรรยากาศในยามสาย อากาศ ยังสบายไม่ร้อน เพราะความเย็นจากฝนที่ตกลง มาเมื่อคืนนี้ ท้องฟ้าก็มีเมฆเป็นละลอกคลื่น เดิน ไปท่องอิติปิโสกันไป
ในตอนนี้มีชาวพม่าเข้า มาเดินแห่ผ้าห่มด้วยเป็นแถวยาวเหยียด ชาวฝรั่ง ต่างชาติที่มาท่องเที่ยว ต่างก็ถ่ายรูปถ่ายวีดีโอกัน
จากนั้นผู้เขียนก็ได้เล่าประวัติจากตำนานของพม่า พุทธตำนานพระเจ้าเลียบโลก ตำนานของมอญ พระเจดีย์ชเวดากอง ๑. ไม้เท้า ๒. เครื่องกรองน้ำ ๓. ผ้าจีวร ผ้าอาบน้ำ)
๔. พระเกศา ๘ เส้น และในกาลต่อไปในอนาคต เมื่อ พระศรีอาริย์ พระศอ พระนลาฏ ตามที่ทราบประวัติกันดีอยู่แล้วว่า พระเจดีย์ชเวดากองนี้มีพ่อค้าสองพี่น้องชื่อ ตะปุสสะ ภัลลิกะ ตำนานมอญ พระเจดีย์เลียะเกิง ตะเปา
ตะปอ เมือง
อสิตัญจนะ โบกขรวดี นายตะเปาและตะปอมีพ่อชื่อ นายสะเดา เปิน นางทอเลียะ พระเจ้าโอก ลาปา สุวรรณ เศรษฐี อัชชัตนคร ปัณณุวะ ในเวลานั้นมีเทพธิดาที่อาศัยต้นไทรนี้ ผู้เคยเป็นแม่ในอดีตชาติของพ่อค้าทั้งสองได้มาบอกว่า ขณะนี้พระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้แล้ว ๔๙ วัน
กำลังประทับอยู่ใต้ต้นเกตุ ยังไม่เสวยพระ กระยาหารเลย พ่อค้าทั้งสองได้ทราบดังนั้น จึง ได้นำข้าวสะตูผง ข้าวสะตูก้อน (ขนมแห้ง) ๔๙ ก้อนไปถวายแด่พระพุทธเจ้า
ขณะนั้น ท้าว มหาราชทั้ง ๔ ครั้นองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าเสวย แล้วตรัสพระธรรมเทศนา จนพ่อค้าสองคนตั้งอยู่ในสรณคมน์ ๒ คือ พระพุทธและพระธรรม
นับเป็นอุบาสกคู่แรกในพระพุทธศาสนา แล้ว พระพุทธองค์จึงประทานพระเกศาธาตุ ๘ เส้น พร้อมตรัสสั่งให้พ่อค้าทั้งสองกับพระมหากษัตริย์โอกลาปานำไปบรรจุไว้บน
ภูเขาสิงฆุตตระ ตะปุสสะ ภัลลิกะ ขณะที่ประคองรับเอาพระเกศาทูนขึ้นไว้ บนศีรษะนั้น พระรัศมีพุ่งออกมาแวววับ มีแสง สว่างรุ่งโรจน์ไปทั้งป่า ผืนแผ่นดินก็หวั่นไหว แม้
แต่คลื่นลมในมหาสมุทรก็พัดแรง อันเป็นกิริยา อาการบูชาด้วยความเคารพของบรรดาเทพและ พรหมทั้งหลาย ที่ได้แซ่ซ้องสาธุการถึง ๓ ครั้งในมหาศักราช ๑๐๓ ปี เดือน ๘ ขึ้น ๕ ค่ำ พระอินทร์ได้เนรมิตปราสาทแก้วมณีบรรจุ พระเกศาธาตุไว้บนเรือทองคำ แล้วพี่น้องสอง คนได้อัญเชิญกลับมาถึง
เมืองอจิตตนคร เชตุตรนคร) จากนั้นก็ลงเรือเดินทางมาถึงที่ มุห์แนง เกียะรัต พญาชัยเสนนาคราช ภูมินทร์ ในขณะนั้น ท้องฟ้ามืดครึ้ม ฝนตกพรำ ๆ พ่อค้าทั้งสองมองขึ้นไปบนท้องฟ้า แลเห็นแสง สว่างพุ่งออกมา สถานที่นั้นจึงเรียกว่า
ปันเสริง พระเจดีย์มอดินซูน จากนั้นก็แล่นเรือไปจนถึง เมืองเลียะเกิง อุกกลชนบท ย่างกุ้ง ตะโก้ง อุปลนคร ธัญญวดีนคร ขอเล่าเรื่องต่อไปว่า พ่อค้าสองคนได้เข้า ไปกราบทูลเรื่องราวทั้งหมดให้ พระเจ้า โอกลาปา โบตาทอง ต่อมาพระเจ้าโอกลาปาได้เปิดผอบพบว่าพระเกศาธาตุเหลืออยู่ ๔ เส้นจริง ครั้นได้ทรง อธิษฐานปรากฏว่าพระเกศาธาตุยังอยู่ครบถ้วน ทั้ง ๘ เส้น
(บางแห่งว่าสองพี่น้องเป็นผู้อธิษฐาน) พระเกศาธาตุก็ได้เปล่งฉัพพรรณรังสีรุ่งโรจน์ พระเจ้าโอกลาปาทรงมีพระทัยปลื้มปีติ จึงยก
พระขรรค์เพื่อจะบั่นพระเศียรบูชาคุณของพระ พุทธเจ้า แต่พระมเหสีได้ยื้อแย่งพระขรรค์จาก พระหัตถ์ไว้ แล้วกราบทูลว่าพระศาสดาตรัส
ให้พระองค์เป็นผู้สร้างพระเจดีย์มิใช่หรือ ถ้าพระองค์สวรรคตใครเล่าจะเป็นผู้บรรจุพระเกศาธาตุในเวลานั้น มีประชาชนมาห้อมล้อมที่ท่าเรือกันมากมาย ยังมีชายแก่แต่เป็นหม้ายคนหนึ่ง ชื่อว่า เลียะถี ขณะนั้น พระเจ้าโอกลาปาทอดพระเนตรมายังนายเลียะถีด้วยมีพระทัยเมตตา เห็นใจในความเลื่อมใสใจจริง จึงตรัสอนุญาตให้เข้ามากระทำการบูชา
นายเลียะถีจึงเปลื้องผ้าห่มของตนเองออกมาบูชาพระเกศาธาตุ ทันใดนั้นเอง ด้วยอำนาจแห่งการบูชา พระเกศาธาตุได้แสดง ปาฏิหาริย์ ๖ ประการมหาชนได้เห็นเหตุอัศจรรย์แล้ว จึงได้ กล่าวสรรเสริญนายเลียะถีอย่างกึกก้อง พระมหากษัตริย์ทอดพระเนตรเห็นเหตุอัศจรรย์แห่งพระ เกศาธาตุแล้ว
ทรงมีพระประสงค์จะบูชาด้วยพระเศียรของพระองค์เอง จึงยกพระขรรค์จะตัดพระเศียร แต่พระราชินีก็ตรัสห้ามเช่นเดียวกับครั้งแรกพระเจดีย์โบตาทอง ในสถานที่นี้ภายหลัง พระเจ้าโอกลาปา เลียะถี เจดีย์เลียะถีอัด กยาด - เต - ออบ (ปัจจุบันนี้เรียกว่า พระเจดีย์โบตาทอง เทพเจ้าทันใจ ต่อมาพระเจดีย์ถูกระเบิดจากฝ่ายสัมพันธ มิตรเมื่อปี ๒๔๘๖ ได้พบ พระเกศาธาตุ พระเขี้ยวแก้ว พระเจ้าอลองสินธุ พระเขี้ยวแก้ว
พระเจดีย์ซะแวดอว์ แต่ในที่บางแห่งเล่าว่า พระเขี้ยวแก้ว พระเจ้ากนิษกะ เปชะวาร์ ฝ่ายพระเจ้าโอกลาปาก็ได้อัญเชิญเข้าไปยังปราสาทของพระองค์ แล้วให้สร้างปะรำพิธี มีการประดับตกแต่งด้วยเครื่องบูชามากมาย บรรดาประ
ชาชนทั้งหลายได้เข้ามาบูชาพระเกศา ธาตุทั่วทุกสารทิศ ทางด้าน ภูเขาสิงฆุตตระ สิงฆุตตระ เตอคะปัวเกียะกี ภูเขารังตะขาบ เทพเจ้าทันใจ ผู้บอกชี้ทางให้ไปสร้างที่ชเวดากอง แต่ในตอนนั้น พระเจ้าโอกลาปา ก่อนจะทำพิธีบรรจุพระเกศาธาตุนั้น ได้ มีพิธีการสรงน้ำก่อน (สถานที่เคยสรงน้ำพระ เกศาธาตุ อยู่ทางทิศเหนือของพระเจดีย์ชเวดา กอง ชื่อ พระเจดีย์ซานดอริ้ง พระเจดีย์นองรองยี ตำนานมอญได้เล่าว่า พระอินทร์ได้เสด็จ มาร่วมสร้างกับพระเจ้าโอกลาปาด้วย ในขณะ ที่นำพระเกศาธาตุออกจากผอบแก้วมณี เพื่อจะ ทำพิธีสรงน้ำ
มนุษย์และเทวดามีความปีติยินดี แซ่ซ้องสาธุการ พระเกศาธาตุก็แสดงปาฏิหาริย์ ลอยสูงขึ้นไปบนอากาศ แผ่พระรัศมีกระจายออกไปทั่วจักรวาล คนตาบอดก็มองเห็น
คนหูหนวก ก็ได้ยิน คนพิการก็หายเป็นปกติ พื้นแผ่นดินก็ สะเทือนหวั่นไหว ฟ้าแลบแปลบปลาบ สายฝน ก็โปรยปรายลงมาในขณะนั้นพระเจ้าโอกลาปาและพระมเหสีมีพระ ทัยโสมนัสยินดี จึงได้ถอดมงกุฎและเครื่องประ ดับออกบูชา พร้อมด้วยมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย
ต่างก็บูชาด้วยสิ่งของมีค่าหาประมาณมิได้ หลัง จากนั้นที่ได้สรงน้ำแล้ว จึงได้บรรจุไว้ในอุโมงค์ แล้วสร้างพระเจดีย์ครอบไว้สูง ๒๘ ศอก (บาง แห่งว่าสูง ๔๔
ศอก) ในวันเพ็ญ ๑๕ ค่ำ เดือน ๔ประวัติบางแห่งเล่าว่า ได้สร้างพระเจดีย์ บนเนิน ดากอง ตะโก้ง ชเว ทอง
ชเวดากอง ตามประวัติบอกว่า ปิดด้วยแผ่นทองคำแท้ แบบทองจังโก ๘,๖๘๘ แผ่น น้ำหนักรวม ๒ ตัน ประดับเพชร ๕,๕๔๘ เม็ด พลอย นิล บุษราคัม อีก ๒,๓๑๗ เม็ด และมรกต
(บางแห่งว่าทับทิม ขนาดเท่าไข่ไก่บนยอดฉัตรพระเจดีย์) ทั้งหมด ประดับอยู่บนสุดเหนือฉัตรขนาดใหญ่ ๑๐ เมตร ซึ่งประดับเพชรไว้ถึง ๔๐,๐๐๐ กว่าเม็ด รวม ๗๐ กะรัต
ซึ่งสร้างขึ้นบนไม้หุ้มทองเจ็ดเส้น ประดับ ระฆังเล็กๆ ทองคำ ๑,๐๖๕ ลูก ระฆังเงิน ๔๒๐ ลูกฝ่ายพระอินทร์เห็นว่า มนุษย์ทั้งหลายที่ ได้ช่วยกันแผ้วถางป่าในสถานที่สร้างพระเจดีย์ ได้เกิดเป็นโรคต่างๆ เช่นไออกมาเป็นเลือด จึง ได้เนรมิตบ่อน้ำไว้
๔ บ่อทั้งสี่ทิศ อยู่ระหว่างทาง เดินและที่บันไดเซาปาน ใครได้ดื่มกินอาบก็หาย จากโรคนั้น บ่อน้ำยังปรากฏอยู่บ่อหนึ่งชื่อว่า กะมากรัดชิม พระเจดีย์สุเล สำหรับปะรำพิธีอันเป็นที่ประดิษฐาน พระเกศาธาตุนั้น ภายหลังได้สร้างพระเจดีย์ องค์หนึ่ง ปรารภเหตุว่าให้เป็นที่ตั้งพระเกศาธาตุก่อน จึงมีชื่อว่า
กยาดบู อสุกะ เจดีย์อสุกะ สุระ เจดีย์สุระ พระเจดีย์สุเล ต่อมาภายหลัง นายตะเปาและนายตะปอ สองพี่น้องได้ไปเฝ้าสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่กรุงราชคฤห์ และสดับฟังพระธรรมเทศนา นาย ตะเปาได้บรรลุพระโสดาบัน
ส่วนนายตะปอได้ เป็นพระอรหันต์ แล้วอุปสมบทในพุทธศาสนา ไม่กลับมาอีก นายตะเปาจึงเดินทางกลับเมือง มอญแต่เพียงคนเดียว ฝ่ายพระตะปอมีชื่อเสียง
ไปทั่วจนมีชื่อว่า พระธรรมิกมหาเถระ พระเจดีย์เลียะเกิงตั้งแต่แรกสร้างมานั้น ได้มีการทนุบำรุงตลอดมาจนถึง พระยาอู่ พระเจ้าราชาธิราช กษัตริย์เจาปุ
พระเจ้าธรรมเจดีย์ ไตรบรรพตเจดีย์) ต่อมาในปี พ.ศ. ๒๓๙๘ นายทอเลอ พระเจ้าช้างเผือก พระเจ้ามินดง ก่อนที่พม่าจะเสียเอกราชให้แก่อังกฤษนั้น องค์พระเจดีย์ชเวดากองยังสามารถมองเห็นภาย ในพระเจดีย์ว่าบรรจุเครื่องบริขารของพระพุทธ เจ้าองค์ก่อนๆ ได้
และโดยเฉพาะพระเกศาธาตุ จะบรรจุไว้ในผอบทอง ประดิษฐานบนเรือสำเภา ทอง และจะลอยขึ้นลงตามน้ำได้ด้วยจนพระเจ้าแผ่นดินองค์สุดท้าย คือ พระเจ้าสีป่อ ทหารอังกฤษคงจะทราบว่า ภายในพระ เจดีย์ได้บรรจุทรัพย์สินสิ่งของมีค่าไว้ จึงได้แอบ ขุดพระเจดีย์ลึกลงไปได้ประมาณ ๓๐ ฟุต แต่ก็
ยังไม่ถึงจุดสำคัญที่ได้บรรจุไว้ลึกถึง ๗๐ ฟุต ชาว พม่าทราบข่าวจึงรวมตัวกันเรียกร้อง เรื่องทราบ ถึงพระราชินีของอังกฤษ จึงรับสั่งให้คืนพระเจดีย์
ชเวดากองคืนให้แก่ชาวพม่า หลังจากนั้นก็มีการ เรี่ยไร เพื่อทำการบูรณะพระเจดีย์ขึ้นใหม่เป็นอันว่าชื่อเดิมของ พระเจดีย์เลียะเกิง หงสาวดี ในสมัยปัจจุบันนี้ ชาวโลกได้รู้จักกันใน นาม พระเจดีย์ชเวดากอง จากนั้นก็เปิดเทปหลวงพ่อบวงสรวง ท่ามกลางชาวพม่าทั้งหลายด้วย แล้วนำผ้าขึ้นไปห่ม บูชา มีขนาดยาว ๑๐๐ กว่าเมตร นับว่าได้ถวาย เครื่องบูชากันเต็มที่
ในเวลานั้นมีการบูรณะพระ เจดีย์บริวาร จึงได้ร่วมกันทำบุญ ๑๗,๔๐๐ จ๊าด และอีก ๔๔ ดอลลาร์ ก่อนที่จะอุทิศส่วนกุศล ให้แก่เทวดาผู้อารักษ์ทั้งหลายหลังจากนั้นได้เดินชมรอบๆ บริเวณนี้ เช่นที่ พระเจดีย์ชเวดากองจำลอง พระพุทธรูปสุริยัน จันทรา จุดอธิษฐานศักดิ์สิทธิ์ พระเขี้ยวแก้ว พระพุทธไสยาสน์เฉ้าทัตยี (พระตาหวาน) จึงเป็นอันว่าเสร็จพิธีบวงสรวงสักการ บูชาได้ครบถ้วน ณ สถานที่นี้ ได้ทำพิธีครอบคลุม รวมหมดทุกแห่งในอาณาเขตนี้ ต่อนี้ไปก็แค่ ไหว้กันแบบธรรมดา เช่น
พระพุทธไสยาสน์เฉ้า ทัตยี ต่อมาองค์พระได้ทรุดตะแคงลง ชาวพม่า จึงร่วมกันสร้างขึ้นใหม่เป็นพระนอน ยาว ๗๐ เมตร มีพุทธลักษณะสมสัดส่วน วงพระพักตร์ และดวงพระเนตร
เหมือนกับมีชีวิตจิตใจจริงๆ ในปี พ.ศ. ๒๕๔๔ ผู้เขียนได้เดินทางไปกับ ท่านพระครูปลัดอนันต์ พระเจดีย์คาบาเอ หลังจากนั้นก็เดินทางไปไหว้ พระเจดีย์ คาบาเอ นายกรัฐมนตรีอูนุ
พระสยาเต เมืองปะคกกู เมื่อนายอูนุได้รับไม้เท้าแล้ว จึงสั่งให้ สร้างพระเจดีย์คาบาเอ เพื่อใช้เป็นที่ทำสังคายนา ครั้งที่ ๖ (พ.ศ. ๒๔๙๗ - ๒๔๙๙) พระเจดีย์สูง ๓๔ เมตร
ภายในประดิษฐานพระพุทธรูปหล่อ ด้วยเงินหนัก ๕๐๐ กิโลกรัม แล้วได้บรรจุพระ อัฐิธาตุของ พระสารีบุตร พระโมคคัลลาน์ พระเจดีย์ที่บรรจุนั้น ทำเป็นรูปทรงคล้าย กับที่ สาญจิเจดีย์ ถ้ำมหาปาสาณคูหา
ถ้ำสัตตบรรณคูหา ย่างกุ้ง - พุกาม (ปะกัน) ตอนไปพม่าครั้งแรกนั้น ยังไม่มีเครื่องบิน จึงต้องเดินทางโดยรถยนต์หรือรถไฟกัน เย็น นั้นก็ได้ไปที่สถานีรถไฟ เพื่อเดินทางไปลงที่ สถานีตาร์ซี เนื่องจากอากาศที่พุกามร้อนจัดกว่านี้มาก คุณมิคกี้เห็นฝนตกที่ย้างกุ้ง จึงพูดกับพวกเราว่า ถ้าฝนตกที่พุกามด้วย จะยกนิ้วหัวแม่โป้งให้เลย
แต่ผู้เขียนก็ไม่ได้คิดอะไร เมื่อขึ้นรถไฟชั้นพิเศษ คือปรับเอนนอนได้ก็จริง แต่วิ่งเขย่ายิ่งกว่ารถไฟ ไทยเสียอีก พวกเราก็ได้นอนพักไปบนรถ มอง
เห็นผู้หญิงชาวพม่ากำลังนั่งนับลูกประคำอยู่ เราจึงรู้ว่าคนพม่ายังรักษาจารีตประเพณี ที่ดีงาม เข้าวัดฟังธรรมรักษาศีล แบบคนไทย สมัยโบราณ ทุกคนได้พบเห็นแล้ว จึงลืมเรื่องใน
อดีตที่มีอคติกับชาวพม่าอย่างสิ้นเชิง สถานที่ทุก แห่งที่เข้าไป จะเห็นชาวพม่านั่งสวดมนต์บ้าง นั่งสมาธิบ้าง โดยทางวัดจะมีลูกประคำแขวนไว้ให้
ตู้บริจาคก็เต็มไปด้วยเงินจ๊าด พระเจดีย์แต่ละ องค์ปิดทองสวยอร่ามไปหมดสองวันแห่งการเดินทาง ภาพที่เห็นจึง เริ่มมีความประทับใจ หวนคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่าน ไป นอนหลับๆ ตื่นๆ จนกระทั่งรถไฟถึงเป้าหมายในเวลาเช้า
รถบัสได้มารับที่สถานีรถไฟตาร์ซี ในขณะที่นั่งไปในรถ หลวงพี่โอ เท่านั้นแหละ..พวกที่นั่งอยู่ด้านหลังลุก ขึ้นมามองดูกัน คุณมิคกี้ก็ยอมรับว่า ด้วยอำนาจ แห่งพุทธบารมี และผลบุญที่เกิดจากการตั้งใจ บูชา
จึงทำให้มีอานุภาพเช่นนั้น รถบัสวิ่งไปประ มาณ ๓ - ๔ ชั่วโมง ใกล้เวลาฉันเพล ต้องรีบเข้า ไปที่ร้านอาหารในเมืองพุกาม ปรากฏว่าสภาพ
ถนนเต็มไปด้วยน้ำเจิ่งนอง มีพวกเราบางคน สงสัย จึงขอให้คุณมิคกี้เข้าไปถามคนในร้าน เขาบอกว่าฝนเพิ่งตกผ่านไปเมื่อตะกี้นี่เองในตอนนั้น เมืองพุกาม ในอดีต อาณาจักรพุกาม ๑. พระเจดีย์ชเวซิกอง พระเจ้าอนุรุทธมหาราช ๒. พระเจดีย์โลกะนันดา ๓. พระเจดีย์ธรรมยางยี ๔. วัดอานันดา ๕. วัดธาตุบินยู ๖. พระเจดีย์กอว์ดอว์ปลิน ๗. พระเจดีย์ชเวซานดอว์ นอกจากนี้ก็ยังมีพระเจดีย์อีกมากมาย แต่ ก็จะขอเล่าตอนไปที่ พระเจดีย์โลกะนันดา พระเขี้ยวแก้ว พระเจดีย์
ชเวซานดอว์ ตามประวัติเล่าว่า พระเจดีย์ชเวซานดอว์ พระเจ้าอนุรุทธ พระเกศาธาตุ ในคืนนั้นก็ได้พักค้างคืนริมแม่น้ำอิระวดี แล้วช่วยกันทำบายศรี เพื่อจะทำพิธีบวงสรวงใน วันรุ่งขึ้น ทั้งๆ ที่เดิมไม่ได้คิดว่าจะต้องมาทำพิธี ที่นี่
เพราะก่อนเดินทางผู้เขียนไม่ได้สนใจเมือง พุกามเท่าไหร่ ครั้นได้มาพบอภินิหารเช่นนี้ จึง บอกให้ คุณแดง วันรุ่งขึ้น วันที่ ๒๓ ก.พ. ๓๙ เวลาประ มาณ ๙ โมงเช้า ขณะที่รถวิ่งจะไปไหว้พระพุทธ รูปสำคัญองค์หนึ่งที่เพิ่งขุดพบในพระเจดีย์ พวก
เราได้มองเห็นแสงรุ้งขึ้นบนท้องฟ้า ขึ้นใกล้ๆ กับดวงอาทิตย์ มีลักษณะเรียวๆ จึงถามคุณมิคกี้ว่า ตรงที่แสงรุ้งขึ้นบนภูเขานั้น มีพระเจดีย์สีขาว
ชื่อว่าอะไรคุณมิคกี้บอกว่า บนภูเขานั้นมี พระเขี้ยวแก้ว ตุรินต่อง พระเขี้ยวแก้ว ๑. พระเจดีย์ชเวซิกอง ๒. พระเจดีย์โลกะนันดา ๓. พระเจดีย์ตุรินต่อง ๔. พระเจดีย์ตันจิต่อง พระเจดีย์บรรจุพระเขี้ยวแก้วทั้ง ๔ แห่ง รอบเมืองพุกามนี้ ต่อมาปี ๒๕๔๓ ผู้เขียนก็ได้ เดินทางไปกราบไหว้จนครบถ้วนทุกแห่งประวัติเมืองพุกาม สมัยที่พระพุทธเจ้ามีพระชนมายุได้ ๗๐ ปี (๓๕ พรรษา) ได้เสด็จมาที่ ภูเขาตันจิต่อง คำว่า มีนกอยู่ที่บ่อน้ำ เมืองโป๊กกาม นกกระยางเกาะอยู่บนต้นไม้
ต่อมาหลังจากที่พระศาสดาพยากรณ์ว่า สถานที่แห่งนี้จะเจริญรุ่งเรือง ประมาณปี พ.ศ. ๖๕๑ พระเจ้าสมุทรธิราช อริมัทนปุระ เมืองโป๊กกาม ศรีเกษตร พระเจ้าอนุรุทธ พระองค์ได้มีความเลื่อมใสในพระพุทธ ศาสนา ทรงสร้างพระเจดีย์ไว้มากมาย โดยรวบ รวมพระบรมสารีริกธาตุจาก เมืองปีเยย์ ในปี พ.ศ. ๑๖๐๑ พระเจ้ากรุงลังกาได้ ถวายพระเขี้ยวแก้ว ๑ องค์ โดยท่านทูตของลังกา อัญเชิญมาทางเรือ เมื่อมาถึง ท่าเรือโลกะนันดา หลังจากนั้น พระองค์ทรงปล่อยให้พญา ช้างเผือกที่ใช้อัญเชิญพระเขี้ยวแก้วนี้ เพื่อเป็น การเสี่ยงทาย ถ้าไปหยุดที่ไหนก็จะสร้างเจดีย์ ที่นั่น
ผลปรากฏว่าพระเขี้ยวแก้วได้ประดิษฐาน อยู่ตามสถานที่ต่างๆ ดังกล่าวแล้วแต่ว่า พระเจดีย์ชเวซิกอง พระเจ้าจันสิทธา พระรากขวัญ พระเขี้ยวแก้ว ในประวัติพม่าโดย จี.อี.ฮาวีย์ พระเจ้าอนุรุทธ หลังจากคัดลอกพระไตรปิฎกเสร็จแล้ว จึงอัญเชิญพระไตรปิฎกลงเรือลำหนึ่ง อีกลำหนึ่ง อัญเชิญพระแก้วมรกตมาด้วย แต่เรือที่นำพระ ไตรปิฎกได้มาถึงเมืองพุกาม
ส่วนเรือที่นำพระ แก้วมรกต ได้ถูกกระแสลมพัดหลงไปที่ เมืองอินทรปัตถ์ การไปลังกาครั้งนี้ จึงเป็นเหตุสำคัญที่ได้ ตำนานพระเจ้าเลียบโลก พระมหาสามีเจ้าธัมมรโส กลับสู่สารบัญ
Posts: 462
Registered: 12/3/08
Member Is Offline
สรุปได้ว่า พระแก้วมรกต พระยาชมพูบดี
พระยาชมพูบดี ผู้เขียนจึงสันนิษฐานว่า พระยาชมพูบดี พระมหามุนี วัดสิริเขตคีรี อ.ศรีสัชนาลัย จ.สุโขทัย พระเจดีย์ชเวซิกอง ความมหัศจรรย์ของ พระเจดีย์ชเวซิกอง มี ๙ อย่างคือ ๑. ดูเหมือนตั้งอยู่บนเนินเขา แต่จริงๆ อยู่บนพื้นราบเท่ากับสิ่งก่อสร้างอื่นๆ ๒. ฉัตรบนยอดเจดีย์ปักอยู่บนยอดโดย ไม่มีลวดยึดไว้เลย๓. กระดาษทิ้งลงมาจากยอดเจดีย์ จะไม่ ปลิวออกจากบริเวณเจดีย์๔. เงาของเจดีย์จะไม่เกินออกไปจากฐาน ล่าง๕. ต้นไชยา (พิกุล) ออกดอกตลอดปี๖. คนจะมานมัสการมากเท่าใดไม่เคยเต็ม รับได้หมด๗. ฝนตกมากน้ำไม่ขังในบริเวณเจดีย์๘. ตีระฆังด้านขวา ด้านซ้ายจะไม่ได้ยิน๙. เมื่อมีเทศกาลประจำปี ไม่เคยมีใครใส่ บาตรได้เป็นคนแรก เพราะถึงจะมาเช้าแค่ไหน แต่ก็จะมีคนใส่บาตรแล้ว (เทวดามาใส่ก่อนเสมอ) ผู้เขียนขอนำประวัติมาเล่าไว้เพียงย่อๆ ต่อไปจะขอเข้าไปไหว้ พระพุทธรูปสมปรารถนา แล้วได้แจ้งไปยังรัฐบาลขอทำการสมโภช ระหว่างรอการสมโภชอยู่นั้น พระพุทธรูปก็ได้ แสดงปาฏิหาริย์ คือ มีแสงสีแดงเกิดขึ้นรอบองค์ พระเป็นเวลา ๗ คืน
นับว่าโชคดีของพวกเราที่ ได้มานมัสการ ครั้นกราบไหว้เสร็จแล้ว จึงออก เดินทางสู่ พระเจดีย์ชเวซิกอง จุดอธิษฐานศักดิ์สิทธิ์ พระเจ้าอนุรุทธมหาราช บริเวณลานพระเจดีย์แห่งนี้ จะมีพระเณร ชาวพม่าถือบาตรมารอญาติโยมอยู่เสมอ ไปทีไร ก็เจอทุกที ส่วนใหญ่จะใส่เงินจ๊าดกัน จากนั้น ก็ได้เริ่มทำพิธีบวงสรวง
ซึ่งเป็นจุดที่มิได้ตั้งใจ หรือเตรียมการไว้ก่อน จากนั้นก็ถวายผ้าห่มบูชา พระธาตุ และร่วมทำบุญกันรวม ๑๕,๔๗๑ จ๊าด ใกล้บริเวณนั้นจะมีหลุมเล็กๆ กว้างประ มาณ ๓ นิ้ว ลึก ๑ นิ้ว มีน้ำขังอยู่ ถ้าก้มลงมองดู จะเห็นยอดเจดีย์ ซึ่งเป็นที่สำหรับพระมเหสีของ
พระเจ้าอนุรุทธชมยอดพระเจดีย์ แต่เดิมนั้นพระ นางเคยเงยหน้าขึ้นมอง เป็นเหตุให้ปิ่นปักผมตก ลงมา จึงได้ให้ช่างหลวงมาหาวิธีที่พระนางมอง ยอดพระเจดีย์
โดยไม่ต้องเงยหน้าขึ้นไป นับว่า เป็นเทคนิคที่ชาญฉลาดของคนสมัยโบราณพระสิขีพุทธปฏิมา ต่อจากนั้นก็เข้าไปไหว้พระพุทธรูปศักดิ์ สิทธิ์องค์หนึ่ง ต้องมุดเข้าไปในช่องแคบๆ ทีละ คน มองดูเป็นพระพุทธรูปศิลาปิดทองเก่าแก่มาก
เห็นบอกว่าตั้งแต่สมัยพระเจ้าอนุรุทธมหาราช เหมือนกัน เรื่องนี้จึงทำให้นึกถึง พระสิขีพุทธปฏิมา ชินกาลมาลีปกรณ์ ครั้งหนึ่ง สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ เสด็จมาประทับนั่งบนก้อนหินดำก้อนหนึ่ง ใกล้ เมืองอยุธยา อาทรศิลา ต่อจากนั้นมามีกษัตริย์องค์หนึ่งในเมือง มอญ ได้โปรดให้ช่างแกะสลักหินก้อนนี้เป็นพระ พุทธรูปจำนวน ๕ องค์ แล้วนำไปประดิษฐาน อยู่ใน มหานคร ๑ ละโว้ ๑
สุธรรมวดี (สะเทิม) ๑ รัมเทศ (พุกาม) ๑ อโยชชปุระ (อยุธยา) ๑ และ คำว่า สิขี ต่อมา พระเจ้าอนุรุทธ พระเจ้ามนูหะ รวมความตามที่ผู้เขียนเคยค้นคว้าพระ สิขีพุทธปฏิมาทั้ง ๕ องค์นี้ น่าจะอยู่ที่ วัดมหาวัน พระรอดหลวง วัดพระธาตุลำปางหลวง วัดพระบรมธาตุ พระเจ้าทันใจ
พุกาม - สกาย - มัณฑเลย์ สถานที่สำคัญต่อไปก็คือ เมืองสกาย รถวิ่งข้ามแม่น้ำอิระวดีไกล้จะถึงภูเขาสกาย พอจะมองเห็นทิวทัศน์ได้แต่ไกล พบว่า บนเขาแต่ละแห่งเต็มไปด้วยพระเจดีย์สีขาว ชาว
พม่านิยมสร้างพระเจดีย์กันเสียจริงๆ พอรถ บัสวิ่งไปถึงเชิงเขา ต้องนั่งรถสองแถวต่อขึ้นไป บนเขาอีก ขณะที่รถวิ่งไปถึงพลันก็มีละอองฝน โปรยลงมาเล็กน้อยพระเจดีย์สวอนอูโพนเยี่ยซิน พวกที่ก้าวลงมาจากรถสองแถวต่างก็ดีใจในพุทธานุภาพ เพราะเจดีย์ที่มองเห็นอยู่บนนี้มี ชื่อว่า พระเจดีย์สวอนอูโพนเยี่ยซิน ภูเขาสกาย เศลาพับปฏะ องคาจาระ ธัมมิกกะ นาคะธัตถะ ภูเขากบ ครั้นแล้วพระพุทธองค์ได้ตรัสเล่าต่อไปว่า เมื่อพระองค์เสวยพระชาติเป็นกระต่าย เคยอาศัย อยู่ที่ภูเขานี้ และเคยไปที่ภูเขามัณฑเลย์ หลังจาก
นั้นพระพุทธเจ้าได้ประทับรอยพระบาทไว้ ต่อมา พ.ศ. ๑๘๕๖ มีอำมาตย์คนหนึ่งชื่อว่า ปุญญะมา พระเจดีย์โพนเยี่ยซิน หลังจากนั้นได้มีชาวบ้านมาถวายข้าวที่ พระเจดีย์นี้เป็นจำนวนมาก แต่ก็ไม่เคยมีใครได้ ถวายเป็นคนแรกเลย ภายหลังจึงได้ทราบว่า มี
เทวดานำมาถวายเป็นคนแรกทุกครั้ง จึงได้เปลี่ยนชื่อพระเจดีย์องค์นี้ว่า พระเจดีย์สวอนอูโพนเยี่ย ซิน ถวายข้าวเป็นครั้งแรก เมืองสกายนี้เคยเป็นเมืองหลวงของพม่าเหนือ อยู่ในการปกครองของชาวรัฐฉาน ตั้งแต่ ปี ๑๘๕๘ - ๑๙๐๗ จึงได้ย้ายเมืองหลวงไปที่เมือง อังวะ
ชาวพม่าเปรียบเมืองสกายเป็นเสมือนเชิง เขาพระสุเมรุอันลี้ลับ และบางคนถือว่า สกาย เป็นศูนย์กลางแห่งศรัทธาในพุทธศาสนา มักจะ พาลูกชายมาบรรพชาเป็น
ฉินปิ้ว (สามเณร)เมื่อได้เดินขึ้นมาบนพระเจดีย์นี้ จะมองเห็นทัศนียภาพของแม่น้ำอิระวดีช่วงที่งดงามที่สุด และมองเห็น สะพานอังวะ สกายอังวะ อมรปุระ ครั้นได้ชมทิวทัศน์พอสมควรแล้ว จึงเดิน เข้าไปข้างในวิหาร จะมองเห็นกบตัวใหญ่ ที่เขา หล่อไว้ด้วยสัมฤทธิ์ มีคนลูบหัวจนแวววับไปเลย
เชื่อกันว่าพระพุทธเจ้าได้เคยเสวยพระชาติเป็น พญากบ หลังจากได้ทำบุญร่วมบูรณะพระเจดีย์กันเป็นเงิน ๑๖,๑๘๕ จ๊าด แล้วจึงออกเดินทางไปที่ พระเจดีย์กองมุดอว์ พระเขี้ยวแก้ว อมรปุระ เมืองมัณฑเลย์ พิธีล้างพระพักตร์ "พระมหามุนี" VIDEO ตามประวัติเล่าว่า พระมหามุนี พระพุทธรูปทองคำเนื้อนิ่ม เมือง ยะไข่ ตามตำนานกล่าวว่า พระพุทธเจ้าเสด็จ ไปแสดงธรรมเทศนาโปรดชาว เมืองธัญญาบุรี จากนั้นพระพุทธองค์ได้เสด็จเข้ามายัง พระนคร เป็นเวลา ๗ วัน ๗ คืน พระเจ้าจันทราสุริยา แต่บางตำนานได้เล่าว่า พระเจ้าจันทราสุริยา ได้ทำการหายใจ รดพระพุทธรูปทั้งสององค์ ฉะนั้น พระมหามุนีองค์ต้น ส่วน พระมหานุมีองค์น้อง พระพุทธรูปเนื้อนิ่ม สมัยที่ พระเจ้าอนุรุทธ พระเจ้าอลองสินธุ เมืองยะไข่ ศากยะ เพราะฉะนั้น เมืองยะไข่จึงมักจะไม่ค่อย มีข้าศึกมารุกราน โดยเฉพาะพระมหามุนีไม่มี ใครสามารถนำไปได้ จะยกไปทางเรือก็ยาก หรือ
จะข้ามเขาอารกันโยมายิ่งยากใหญ่ แต่ผลสุดท้าย ต้องพ่ายแพ้ให้แก่ราชบุตรของพระเจ้าอลองพญา ชื่อว่า พระเจ้าโบดอพญา เมืองมินบู กว่าจะป้องกันได้ทัน ข้าศึกก็บุกเข้ามาถึง แล้ว ชาวยะไข่จึงต้องร่ำไห้ด้วยเความเสียดาย เมื่อข้าศึกใช้ความฉลาดที่แยบยลกว่า ชนิดว่า
บุกเข้าตีท้ายครัวนั่นแหละ ที่นี้ท่านผู้อ่านลองคิด ดูอีกซิว่า พระพุทธรูปใหญ่มีน้ำหนักมากๆ อย่าง นี้ เขาจะเอาข้ามเทือกเขาสูงไปได้อย่างไรคงจะไม่ยากสำหรับผู้ที่วางแผนมาดีแล้ว ในตอนแรกนั้น จะอัญเชิญพระมหามุนีองค์ต้นไปเมืองอมรปุระ ตั้งแต่บัดนั้นมา พระมหามุนี ยังมีรูปถ่ายที่ด้านหน้าวิหาร เป็นรูปภาพ ขาวดำ ถ่ายไว้สมัยแรกๆ เมื่อหลายสิบปีก่อน จะเห็นว่าพระพักตร์ยังหนุ่มอยู่ แล้วก็มีภาพช่วง กลาง
จนมาถึงใกล้สมัยปัจจุบันนี้ จะเห็นว่าพระ มหามุนีเหมือนคนมีอายุมากขึ้น นับว่าเป็นเรื่อง ที่แปลกมาก คล้ายกับอายุสังขารของคนจริงๆ
ในตอนนี้จะขอเล่าเรื่องปัจจุบันกันต่อไปว่า... เช้ามืดวันนี้ พวกเรามีนัดต้องตื่นประมาณ ตีสี่ เพื่อไปชมพิธีล้างพระพักตร์ พระมหามุนี แต่เจ้าหน้าที่ก็ได้จองที่นั่งไว้สำหรับคนไทย ทำให้ไม่ต้องไปนั่งเบียดกับชาวพม่า พอถึง เวลาเจ้าอาวาสก็ได้ขึ้นไปทำพิธี พร้อมกับผู้ช่วย เป็นฆราวาสอีก ๒
- ๓ คน พวกเราได้เตรียมผ้า เช็ดหน้าใหม่ๆ มาจากเมืองไทย จึงฝากส่งขึ้นไป ให้เจ้าหน้าที่ เมื่อเจ้าอาวาสเอาน้ำล้างพระพักตร์ แล้ว
ท่านก็เอาผ้าเช็ดหน้าซึ่งมีหลายผืน เช็ดแล้ว ส่งกลับลงมาทีละผืนๆ มีคนคอยโบกพัดให้ด้วยพระเจดีย์เมืองมิงกุน ต่อจากนั้นพวกผู้ชายก็ได้ขึ้นไปปิดทอง ที่องค์พระ เมื่อได้ทำบุญรวมกัน ๑๐,๐๐๐ จ๊าด แล้วทุกคนก็เดินทางกลับไปรับประทานอาหาร เช้า ตอนสายก็ลงเรือไปชม
พระเจดีย์และระฆัง มิงกุน จนกระทั่งเรือมาถึงเห็นพระเจดีย์เหลือ แค่ฐานเท่านั้นเอง ปรากฏว่า พระเจ้าโบดอพญา
พระเขี้ยวแก้ว ต่อมาได้สร้างพระเจดีย์ได้ ๗ ปี สูง ๑๕๒ เมตร ค่าแรงงานมากค่าใช้จ่ายมหาศาล ทำให้ เศรษกิจของประเทศตกต่ำ จึงเป็นชนวนให้เกิด สงครามกับอังกฤษครั้งแรก
พระองค์จึงชลอการ สร้างพระเจดีย์ออกไป จนเสด็จสวรรคตในปี พ.ศ. ๒๓๕๖ มีพระชนมาย ุ ๗๕ ปี ชมคลิปวีดีโอ พม่า (ครั้งที่ ๑) ตอนที่ ๒
ส่วนระฆังมีน้ำหนัก ๘๗ ตัน ปากกว้าง ๕ เมตร พระเจ้าโบดอพญา ต่อไปก็คือ พระเจดีย์ซินพิวเม พระเจ้าบาจิดอ ตอนบ่ายเดินทางขึ้นไปบน เขามัณฑเลย์ (ตามประวัติบางแห่งเล่าอีกว่า เมื่อครั้ง ในศาสนาพระพุทธกกุสันโธ พระพุทธโกนาคม และพระพุทธกัสสป แม้พระองค์เองเมื่อครั้งยัง เสวยพระชาติเป็นสัตว์ต่างๆ
ก็ได้เคยอาศัยที่เขามัณฑเลย์นี้)สมัยต่อมา พระเจ้ามินดง สันทโมกขิต สันทโมกขิต สั่งสมบุญบารมีมานาน ต่อไปในภายหน้าจะไปเกิดเป็น พระเจ้ามินดง กษัตริย์แห่งมัณฑเลย์ ท่านครูบาเจ้าศรีวิชัย ฉะนั้น บนภูเขามัณฑเลย์ที่อยู่ท่ามกลาง พระนคร คงจะเหมือนกับดอยสุเทพที่อยู่ในเมือง เชียงใหม่ ลักษณะที่พระพุทธเจ้าประทับยืนชี้ หัตถ์
คล้ายกับที่เมืองพุกาม หรือในเมืองไทย เช่น ที่ พระธาตุจอมกิตติ พระธาตุดอยตุง พระธาตุเขาน้อย รูปปั้นงูคู่ หลังจากที่ได้ทำพิธีบวงสรวงภายในพระ เจดีย์ นับบายศรีเป็นชุดที่ ๓ แล้ว พวกเราได้จัด ขบวนแห่เช่นเคย แล้วได้มอบผ้าห่มพระเจดีย์ ให้กับเจ้าหน้าที่
พร้อมกับร่วมทำบุญ ๑๐,๐๐๐ จ๊าด จากนั้นก็เดินลงไปที่ รอยพระพุทธบาท ในตอนนี้ จะมองเห็นรูปปั้น นางรากษส สันทโมกขิต หลังจากนั้นก็กลับลงมา ไกด์พาไปเที่ยวชม พระราชวังมัณฑเลย์ มัณฑเลย์ - หงสาวดี (พะโค) ตอนเย็นวันนี้ จะต้องย้อนกลับมาขึ้นรถ ไฟที่ สถานีตาร์ซี หลวงพี่โอ ขบวนรถไฟได้มาถึงสถานี หงสาวดี พระพุทธไสยาสน์ชเวต้าละยอง พระเจ้าเมง กาติปะที่ ๑ จนถึงปี ๒๔๒๔ ขณะที่อังกฤษจะสร้างทางรถไฟ ทำการถางป่าพบกองอิฐมากมาย จนถึงปี ๒๔๔๙ จึงได้สร้างหลังคาคลุมไว้ พอถึงปี ๒๔๙๑
จึงมีการบูรณะทาสีปิดทองใหม่ บางแห่ง บอกว่าเคยซ่อมแซมครั้งหนึ่งในสมัย พระเจ้าธรรมเจดีย์ สำหรับจุดที่ ๒ ก็คือ พระมหาเจดีย์ พระเจ้าบุเรงนอง พระเขี้ยวแก้ว
ภายหลังพระเขี้ยวแก้วแสดงปาฏิหาริย์ เสด็จกลับมายังเมืองโคลัมโบ ประจวบกับในขณะ นั้นเมืองโคลัมโบมีศึกรอบข้าง พระเจ้าบุเรงนอง จึงเสนอเข้าไปช่วยเหลือ
ถ้าช่วยให้พ้นจากข้าศึก ได้ จะขอพระเขี้ยวแก้วเป็นสิ่งตอบแทน ต่อมาปี พ.ศ. ๒๑๑๙ ได้รับพระทันตธาตุ พระองค์ตรัสว่า สวรรค์ทรงโปรดข้าแล้ว อโนรธาได้ เพียงพระทันตธาตุจำลองจากลังกา อลองสินธุไปเมืองจีนโดยเปล่าประโยชน์ แต่ข้าได้พระทันต
ธาตุนี้ด้วยปัญญาและศรัทธาของข้าเอง..หลังจากนั้นมีคนมาทูลว่า องค์จริงยังอยู่ ที่เมืองแคนดี้ ลังกา แต่พระองค์ไม่เชื่อ ทรงลั่น กุญแจเก็บรักษาพระทันตธาตุและบาตรไว้ในพระ มหาเจดีย์
พระเขี้ยวแก้วอยู่ในพระมหาเจดีย์ได้ เพียง ๓๔ ปี ในปี ๒๑๔๒ พระเจ้าอะเน่าแพหลุ่น พระเจดีย์กองมุดอว์ ครั้นได้ถวายผ้าห่มแล้ว จึงเข้าไปฉันเพล ในเมือง เสร็จแล้วจึงเดินทางไปไหว้พระพุทธรูป องค์หนึ่ง ตามที่ หลวงปู่ชัยวงศ์
พระมหาหงสะสัจจะชินมุนี พระมหามุนี เมื่อเสร็จพิธีที่ได้ทำแบบเฉพาะหน้า นับ ว่าเป็นบุญมหาศาลแล้ว จึงไปไหว้ พระพุทธรูปไจ้ปุ่น แต่ในที่บางแห่งบอกว่า สร้างในสมัย พระเจ้าธรรมเจดีย์ ประวัติเมืองหงสาวดี (พะโค) ตามพระราชพงศาวดารพม่ามอญนี้ ใน สมัยรัชกาลที่ ๔ ได้คัดแปลจากหนังสือรามัญใบ ลาน แล้วเก็บไว้ในหอหลวง จนถึงรัชกาลที่ ๕ จึงได้ตีพิมพ์ ณโรงพิมพ์หลวง สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสรู้ได้ ๘ พรรษา แล้วเสด็จจาริกมาถึง เขาสุทัศนะ สุทัศนบรรพต มุเตา เมื่อพระพุทธเจ้าเสด็จมาถึงที่จะตั้งเมือง หงสาวดีนั้น ได้ทอดพระเนตรเห็นหงส์ทอง ๒ ตัว ลงเล่นน้ำอยู่ จึงทรงทำนายว่า สืบไปภายหน้า
สถานที่นี้จะเป็นมหานครชื่อว่า หงสาวดี (แต่ตามตำนานทั่วไปเล่าว่า พระพุทธเจ้า เสด็จมาทางอากาศ ถึงทะเลอันเวิ้งว้าง เห็นเกาะ ผุดขึ้นก็เสด็จลงประทับ ขณะนั้นมีหงส์ ๒ ตัว
ป้องปีกนมัสการด้วยกิริยาอาการเคารพ แล้วจึง ตรัสทำนายกับพระอานนท์เหมือนที่กล่าวแล้ว)กาลภายหลังปรินิพพานแล้วได้พันปี หาด ทรายที่ภูเขานี้ได้ตื้นขึ้นมา ๑๓ วา (คล้ายที่สระ บุรี) มีเรือลำหนึ่งวิ่งมาจากเมืองพิทยานคร จะไป ค้าขาย ณ
เมืองสุวรรณภูมิ ได้เห็นหงส์สองตัวนั้นแล้ว กลับไปที่เมืองพิทยานครกราบทูล พระเจ้าบัณฑุราชา พระเจ้าบัณฑุราชาจึงรับสั่งให้เอาเสาหิน ไปปักเขตแดน แล้วจารึกวันเดือนปีไว้ด้วยว่า ใน อาณาเขตนี้พระองค์ได้มาจองไว้ โดยปักเสาศิลา
ลงบนหาดทรายที่หงส์ทองทั้งคู่ลงมาจับกันอยู่นั้น เวลาล่วงไปอีก ๑๖๐ ปี หาดทรายตื้นขึ้นเป็นแผ่น ดิน พระเจ้าแผ่นดินอีกสองชั่วพระองค์ ได้ทราบ
ว่าพระเจ้าปู่ให้ปักเสาศิลาไว้ จึงให้อำมาตย์คุม พวกแขก ๗๐ คนมาอยู่รักษา ล่วงไปอีก ๕๖ ปี ที่ แห่งนี้ดอนขึ้น บางแห่งเป็นไร่นา บ้างยังเป็นป่ารกสมัยต่อมาได้มีราชกุมาร ๒ พี่น้อง ชื่อว่า สามลกุมาร
วิมลกุมาร พระเจ้าเสนะคงคา นางวิมลาราชเทวี โลมฤาษี ขณะนั้น พระอินทร์ นครวัฒกี อินทรจักรเมือง พระเจดีย์เห็นหลัก พระอินทร์ให้พวกมอญเอาเสาทองคำไปฝังไว้ด้านทิศใต้ แล้วพวกรามัญได้ก่อพระเจดีย์ บรรจุพระเกศาธาตุไว้องค์หนึ่ง เรียกว่า พระเจดีย์ได้ชนะ เมืองหงสาวดี สามลกุมาร พระเจ้าสักรทัต และมีกษัตริย์สืบต่อมาอีก ๑๗ พระองค์ เวลาผ่านมาได้ ๑๕๐ ปี พระเจ้าติสราชา นางภัทรา จากนั้นได้ยกพระพุทธรูปขึ้นมาตั้งไว้ใน ศาลาหลายองค์ แต่คนใช้บอกเรื่องที่พระราชา ตรัสสั่งไว้ว่า ถ้าใครบูชาพระพุทธรูปหรือพระ สถูปจะฆ่าให้ตาย
นางภัทราได้ฟังจึงคิดว่า เรา สู้เสียสละชีวิตถวายพระรัตนตรัยดีกว่า แล้วทำ การชำระล้างพระพุทธรูปนั้น จนพระราชาทรง ทราบเรื่องนี้
จึงตรัสสั่งให้ไปจับตัวนางภัทรามา ไต่สวน นางก็ยอมรับความจริงทุกอย่างพระเจ้าติสราชาจึงลงโทษโดยให้เอาช้าง ซับมันวิ่งเข้ามาทำร้าย แต่ไม่สามารถทำอันตราย แก่นางได้ เนื่องจากตั้งจิตอธิษฐานเอาคุณพระ รัตนตรัยเป็นที่พึ่ง
แล้วแผ่เมตตาให้พระราชาและควาญช้าง บันดาลให้ช้างสะดุ้งตกใจกลัววิ่งหนี ไป พระองค์จึงให้พานางไปฝังลงในหลุมแค่อก แล้วคลุมด้วยฟางข้าวจุดไฟเผา
แต่ไฟก็ไม่ไหม้อีก พระราชาจึงตรัสว่า ถ้าพระพุทธรูปของนางประเสริฐแล้ว ทำให้ลอยขึ้นไปในอากาศได้ นางจึงจะรอดชีวิต ถ้าทำไม่ได้จะสับกายให้เป็น เจ็ดท่อน
นางก็เอาดอกไม้ธูปเทียนจุดบูชา ตั้งสัตยาธิษฐานว่า ข้าพเจ้านับถือคุณพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ยิ่งกว่าสิ่งทั้งปวง พระรัตนตรัยประเสริฐกว่าสิ่ง ทั้งหลายในโลก ด้วยเดชะ คำสัตย์ของข้าพเจ้า ๒ ประการนี้
ขอให้พระพุทธรูป ๘ องค์นี้ ลอยขึ้น ไปในอากาศให้ถึงสำนักพระเจ้าแผ่นดิน..พอจบคำอธิษฐาน พระพุทธรูปทั้ง ๘ องค์ ก็ลอยขึ้นไปในอากาศ (ต่อมาที่ตรงนี้ได้สร้างพระ เจดีย์ไว้ให้ชื่อว่า ตีละบอเติน พระบินขึ้น กะยัดปอซอ พระลง พระนางภัทราราชเทวี เมื่อพระราชารู้คุณพระพุทธศาสนาแล้ว จึงให้เที่ยวเก็บพระพุทธรูปกองไว้ และได้พระ เกศาธาตุองค์หนึ่ง จึงก่อพระเจดีย์สวมไว้ให้ชื่อ ว่า
พระโวรต กองแก้ว กะยัดกลอมปอน พระเจดีย์ร้อยอ้อม แต่ในตำนานทั่วไปเล่าว่า เดิมเป็นเกาะ เล็กๆ เรียกว่า ฮินตากอง
เมืองพะโค พระเจดีย์ชเวมอดอว์ (มุเตา) เมืองหงสาวดีอยู่ห่างย่างกุ้ง ระยะทาง ๘๐ กม. มี เจดีย์ชเวมอดอว์ มุเตา มหาศาล จุลศาล เขาสุทัศนะ แต่ทั้งสองไม่ทราบว่าอยู่ที่ไหน จึงช่วย กันค้นหาจนพบ แล้วก่อพระสถูปขึ้นองค์หนึ่ง สูง ๕๐ ศอก บรรจุพระเกศา ๒ เส้นไว้ กาลเวลา ล่วงไปสมัย
พระเจ้าอโศกมหาราช ต่อมาภายหลัง พระเจ้าสามล พระเจ้าวิมล พระเจ้าสโม
ดาโกซ่า ชเวมอดอ สมัย พระเจ้าราชาธิราช พระเขี้ยวแก้ว พระเจ้าธรรมเจดีย์ ในอดีตชาติที่ พระเจ้าตะเบงชะเวตี้ พระเจ้าบุเรงนอง พระเจ้าโบดอพญา มีเรื่องแทรกนิดคือ คุณกาญจนา พระนางสุพรรณกัลยา เจ้าหญิงน้อย ภายหลังพระธิดาได้อภิเษก กับแม่ทัพแห่ง เมืองมิถิลา มีบุตรชาย ๑ คน คือ นายอูกะลา เจ้าหญิงพิษณุโลก ปิตุวนมิทุยา ฉะนั้น ในสมัยที่ พระนางสุพรรณกัลยา สมเด็จพระนเรศวร สมเด็จพระมหาจักรพรรดิ ประวัติศาสตร์ของไทยช่วงนี้ ต้องบันทึก ไว้ด้วยความสะเทือนใจ แต่ก็ต้องหักห้ามใจใน กฎของกรรม เรามาสร้างบุญด้วยการเวียนเทียน แห่ผ้าพระเจดีย์กันดีกว่า
แล้วน้อมจิตอนุโมทนา ผู้ร่วมสร้างและผู้ร่วมบูรณะทั้งหลายแล้ว จึงได้ ร่วมทำบุญ ๑๔,๖๒๐ จ๊าด กับอีก ๑๖๒ ดอลลาร์ หงสาวดี - ไจ้เที่ยว (อินทร์แขวน) ต่อไปนี้พวกเราจะเดินทางไปจุดสำคัญที่ สุด แต่ถ้าจะนับอันดับสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ชาว พม่าถือว่า พระเจดีย์ชเวดากอง
พระมหามุนี พระธาตุอินทร์แขวน พระเจดีย์แห่งนี้มีชื่อเรียกเป็นภาษามอญ ว่า ไจ้ทีโย ก้อนหินทอง คุณมิคกี้จัดสถานที่แห่งนี้ไว้เป็นรายการ สุดท้าย เพราะว่าเดินทางไปยากนั่นเอง เริ่มแรก รถบัสไปจอดส่งพวกเราที่จุดเปลี่ยนรถหกล้อ เปิดประทุน
ที่เรียกว่า คิมปุนแค้มป์ รถวิ่งขึ้นไปบนเขาสูงเรื่อยๆ ท่ามกลางป่า เขาที่ยังเป็นธรรมชาติ พอใกล้จะถึงจุดก็ต้องหยุด รอ เพื่อให้รถที่วิ่งสวนทางมาถึงก่อน เพราะเป็น ทางแคบ
จากนั้นก็วิ่งขึ้นไปถึงจุดสุดท้าย ที่จะ ต้องนั่งเสลี่ยงคานหามกันต่อไป รับจ้างโดยชาว บ้านแถวนี้ แต่ก่อนนี้ไม่มีค่าทิป ปัจจุบันพวกฝรั่ง ไปทิปให้
เวลานี้มันก็เลยขอเพิ่มค่าทิปอีกต่างหากบางครั้งก็น่ารำคาญ แรกๆ ก็พอทนได้ แต่ตอนหลังมีการหามไปแวะที่ร้านขายน้ำข้างทาง เพื่อให้เราซื้อน้ำให้มันกิน มีหลายคนจำใจต้อง ทำแบบนั้น
แต่ผู้เขียนไม่ตามใจมันหรอก เพราะ เราก็ให้มันครบตามข้อตกลงแล้ว ขณะที่มันวาง เสลี่ยงลง แม่ค้าก็เข้ามาตื้อให้ซื้อน้ำขวดผู้เขียนจึงดัดสันดานมันด้วยการเดินลง จากเสลี่ยงทันที ไม่ต้องหามกันต่อไป เพราะเรา ยังไม่ได้ให้เงินค่าหาม พวกที่หาม ๔ คน รีบ วิ่งตามไป
กลัวว่าเราจะเดินหนีขึ้นไปเสียก่อน นี่ เล่าเรื่องไปตอนหลังนะ ในตอนแรก พวกนี้ยังมี นิสัยดีอยู่ ไม่งกเงินเหมือนปัจจุบันนี้ ร้านขาย ของก็ไม่มาก
ระหว่างทางยังมีป่าไม้เป็นธรรมชาติสมัยนั้น ถึงแม้พวกเราจะขึ้นไปถึงเย็นแล้ว ก็ตาม ขณะที่ถูกหามขึ้นเสลี่ยงไป เป็นเวลามืดค่ำ แล้ว แต่เราก็ปลอดภัยกันทุกคน ตอนแรกก็ใจ หายเหมือนกัน
เพราะพวกเรามีผู้หญิงหลายคน แต่ไปครั้งแรกนี้ผู้เขียนอยากจะลองเดินขึ้นไป โดย มีพวกคนหาม ๔ คนเดินตามไปด้วยเดินกลางคืนก็ดีนะ ไม่เหนื่อยมาก ภาวนา ไปด้วย ถือเป็นการเดินเพื่อถวายเป็นพุทธบูชา แบบสมัยโบราณ บนยอดสุดจะเห็นก้อนหินตั้ง เด่นอยู่บนหน้าผา
โดยมีพระเจดีย์อยู่บนก้อนหิน ที่เหมือนคล้ายหัวฤาษีนี้ ปิดทองสวยอร่าม โดย เฉพาะเวลากลางคืน ผู้คนยังมากราบไหว้กันอย่าง เนืองแน่น
กลิ่นธูปควันเทียนฟุ้งตลบอบอวลยิ่งก่อนจะถึงพระเจดีย์มีวิหารด้านซ้ายมือ จะมองเห็นรูปปั้นอยู่ภายในศาลา เป็นผู้หญิงนอน อยู่ และมีชายและหญิงสูงอายุเข้ามาประคอง ตาม ประวัติเล่าว่า
ผู้หญิงที่นอนอยู่นั้น เป็นพระมเหสี ของพระเจ้าสุธรรมวดี ซึ่งได้มาทิวงคต ณ จุดนี้ เมื่อครั้งที่ต้องการจะมาบูชาพระเจดีย์เป็นครั้งสุด ท้าย
และร่างกายก็ได้กลายเป็นหิน แต่เวลานี้ได้ปั้นรูปของนางทับหินก้อนนั้นแล้วส่วนทางด้านขวามือภายในศาลาอีกหลัง หนึ่ง จะมีภาพวาดก้อนหินที่วางอยู่ จะแสดงให้ เห็นว่า ช่องว่างระหว่างก้อนหินกับหน้าผานั้น
เดิมจะห่างกันพอตัวไก่ลอดได้ ต่อมาลดลงมา เหลือแค่นกลอดได้ ภายหลังเคยมีคนเอาเชือกมา ลอดผ่านไปได้ ปัจจุบันนี้คงจะมองแทบไม่เห็น กลับสู่สารบัญ
Posts: 462
Registered: 12/3/08
Member Is Offline
11 ประวัติพระธาตุอินทร์แขวน ย้อนไปในอดีตกาล ๕๐ ปี ก่อนที่พระพุทธ เจ้าจะตรัสรู้ สมัยที่ พระเจ้าติสสะ เมืองสุภินนคร ติสสะ ชัยยะ เขาคิชฌคีรี พันธคีรี บริเวณที่พระฤาษีผู้พี่อาศัยอยู่นั้น มีวิชาธร ผู้หนึ่ง (เป็นผู้มีฤทธิ์) ได้ร่วมประเวณีกับนางนาค จากนั้นวิชาธรผู้นั้นก็เหาะไป ส่วนนางนาคก็ได้
ตั้งครรภ์และคลอดออกมาเป็นไข่ ๒ ฟอง แต่เกิด ความอับอายจึงนำไข่ไปซ่อนไว้ในถ้ำบนเขา (ถ้ำ นี้ต้องเดินลงมาจากพระเจดีย์ ๓๐ นาที ปากถ้ำ ไม่ใหญ่แต่ภายในกว้าง
มีพระพุทธรูปอยู่มาก)ฝ่ายพระฤาษีได้ยินเสียงร้องของเด็กภาย ในถ้ำ จึงเดินมานำเด็กนี้ไปเลี้ยง ฤาษีผู้น้องขอ นำเด็กไปเลี้ยงคนหนึ่ง พออายุได้ ๑๐ ขวบก็ตาย
ส่วนองค์พี่ก็ได้เลี้ยงเด็กคนพี่จนอายุได้ ๑๙ ปี แล้วได้แต่งงานกับสาวชาวกะเหรี่ยงแถบนี้ ต่อมาพระเจ้าติสสะเสด็จสวรรคต เสนา อำมาตย์จึงมาตามฤาษีไปครองเมือง แต่ฤาษีทั้ง สองไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับทางโลก จึงให้เด็กคนพี่
ที่เลี้ยงไว้ไปครองเมืองแทน เมื่อเดือนมีนาคม มหาศักราช ๑๑๐ ทรงพระนามว่า พระเจ้าติสสะธรรมราชา (ในคัมภีร์ศาสนวงศ์เล่าว่า กุมาร ๒ คน เป็นบุตรของอำมาตย์ ต่อมากุมารผู้พี่อายุได้ ๑๒ ปี ท้าวสักกะได้สร้างเมืองใหม่ ชื่อ สุธรรมปุระ พระเจ้าสีหราช
พระเจ้าสิริมาโสก ฝ่ายเด็กผู้น้องเมื่อเสียชีวิตไปแล้ว ได้ไป เกิดในครอบครัวของเศรษฐีใน เมืองมิถิลา ควัมปติ หลังจากนั้น ๑ ปีก็สามารถบรรลุเป็น พระอรหันต์ ด้วยคุณธรรมวิเศษจึงระลึกชาติได้ นึกถึงแม่ในชาติก่อนที่เป็นนางนาค แต่แม่ก็เสีย ชีวิตไปแล้ว
จึงระลึกถึงพี่ชายในอดีต ซึ่งขณะนี้ ได้เป็นพระราชาครองเมืองสุธรรมวดี จากนั้นจึง ได้ทูลขอพระพุทธเจ้าเพื่อไปหาพี่ชายในอดีตสามเณรควัมปติจึงได้เหาะลงมาหน้าท้อง พระโรง แล้วเล่าเรื่องราวแต่หนหลังให้พระองค์ ทรงทราบ พระเจ้าสุธรรมวดีอยากจะฟังเทศน์
แต่สามเณรบอกว่าจะต้องลงจากบัลลังก์ก่อน แล้ว ให้เราขึ้นไปนั่งข้างบนแทน พระราชาก็ยอมทำ ตาม สามเณรองค์อรหันต์ก็ได้แสดงธรรม จน
พระเชษฐาเกิดดวงตาเห็นธรรมแล้ว กล่าวชมว่า น่าเลื่อมใสยิ่งนักฝ่ายสามเณรกล่าวว่า เรานั้นเป็นเพียงลูก ศิษย์เท่านั้น ท่านอาจารย์ของเราเก่งกว่านี้มาก พระเจ้าสุธรรมวดีถามว่า พระอาจารย์ของท่าน คือผู้ใด
ท่านจึงกล่าวว่าอาจารย์ของเรา คือ พระพุทธเจ้าโคตมะ ในพรรษาที่ ๘ สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า พร้อมทั้งพระอรหันต์ ๕๐๐ รูป จึงเสด็จโปรด พระเจ้าสุธรรมวดีและชาวเมืองทั้งหลาย ให้ตั้ง
อยู่ในไตรสรณาคมน์เป็นเวลา ๗ วัน แล้วได้ประ ทานเส้นพระเกศาธาตุให้แก่พระฤาษีสองพี่น้อง คนละหนึ่งเส้น จากนั้นพระพุทธเจ้าก็เสด็จกลับ (คัมภีร์ศาสนวงศ์อ้าง ในศิลาจารึกบอกว่า เสด็จมาพร้อมกับพระภิกษุ ๒๐,๐๐๐ รูป และ พระพุทธเจ้าประทานพระเกศาธาตุ ๖ องค์ แก่ ฤาษี ๖ ตน ภายหลังจากนั้น
พระควัมปติเถระได้ อัญเชิญ พระทันตธาตุ ๓๓ องค์ สุธรรมปุระ ต่อมาพระฤาษีผู้น้องได้นำพระเกศาธาตุ ไปบรรจุไว้ที่ พระเจดีย์สินไจ้ พระราชาก็ให้ค้นหาจนพบหินบนยอดเขานี้ ที่ว่าลอยขึ้นจากพื้นเป็นที่อัศจรรย์ (บางตำนาน เล่าว่า พระอินทร์ได้มีบัญชาให้นางฟ้าที่รักษามหา สมุทร
ไปหาก้อนหินที่มีรูปร่างเหมือนหัวฤาษี นางจึงได้ไปนำหินก้อนนี้มาจากในมหาสมุทร แล้วนำมาตั้งไว้ให้ลอยจากพื้นประมาณ ๙ นิ้ว (ครึ่งศอก)
ให้เห็นเป็นที่อัศจรรย์)เมื่อพระฤาษีได้เห็นอภินิหารเช่นนี้ แต่ก็ยังเกิดความลังเล จะเป็นเพราะเสียดายก็ได้ จึง อธิษฐานว่า ถ้าพระเกศาธาตุสมควรจะประดิษ ฐาน ณ ที่นี้
ขอให้พุทธบารมีจงบังเกิดขึ้น เวลา นั้น ก้อนหินก็เกิดมีรัศมีเป็นสีต่างๆ และเกิดเงา ของพระพุทธเจ้าบนก้อนหินนี้ด้วยพระฤาษีได้เห็นอัศจรรย์ดังนี้แล้ว จึงเข้า ไปก้มกราบก้อนหินนั้นด้วยความปลื้มปีติ พระ เกศาธาตุที่เก็บไว้ในมวยผมได้เสด็จลอยขึ้นบน อากาศ
แล้วมีฟ้าผ่าลงตรงกลางก้อนหิน พระ เกศาธาตุก็จมลงในก้อนหินทันที หลังจากนั้น พระฤาษีก็ได้สิ้นใจตายไปทันทีพระราชาก็ให้สร้างพระเจดีย์องค์เล็กครอบเอาไว้ แล้วเรียกว่า ไจ้ฤาษีโร เจดีย์ที่ฤาษีสร้าง แต่ในระหว่างทางจะต้องผ่านพวกชาวป่า ชาวเขาที่ไม่ชอบพระมเหสี พวกทหารที่ติดตาม มาด้วยเกิดนึกกลัวหนีกลับไปหมด พระนางก็ดี ใจจะได้อยู่อย่างสงบ
ไม่ต้องการกลับไปอีก ใน ขณะที่เดินทางไปนั้น พวกชาวป่าก็ไล่ตามมาทำ ร้าย พระมเหสีได้ตั้งจิตอธิษฐานว่า ขอให้ตนได้
ไปเห็นหรือได้กราบไหว้พระเจดีย์สักครั้งก่อนตาย จากนั้นก็ได้รวบรวมพละกำลังทั้งหมดที่มี เริ่มออกวิ่งมายังพระเจดีย์ไจ้เที่ยว จนใกล้จะถึง บริเวณพระเจดีย์ สามารถมองเห็นได้ดังที่ตั้งใจ ไว้แล้ว
หลังจากนั้นพระนางก็ได้สิ้นใจไป ต่อมา พระราชาทรงทราบข่าวนี้ แต่ก็ไม่กล้าเสด็จมา เพราะเกรงว่าชาวป่าชาวเขาจะทำร้ายพระองค์
ในภายหลังพระวรกายของพระนางก็ได้กลาย เป็นหินอยู่ใกล้กับพระเจดีย์นี้ประวัติความเป็นมาก็จบเพียงแค่นี้ จะขอ เล่าเรื่องของเราต่อไปว่า พระเจดีย์นี้ตั้งอยู่ที่ความ สูง ๑,๒๐๐ เมตร สรุปแล้วใช้เวลาขึ้นรถ ๖ ล้อ ประมาณ ๑
ชั่วโมง แล้วเปลี่ยนเป็นนั่งเสลี่ยงขึ้น เขาอีก ๔๕ นาที แต่ผู้เขียนขอเดินขึ้นไปเอง เขาพูดกันว่าต้องไปพระธาตุอินทร์แขวนให้ครบ ๓ ครั้ง
ผู้เขียนก็ได้ไปครบในปี ๒๕๔๙ แต่ครั้งที่ ๓ นี้ จึงถือโอกาสเดินกลับลงมาเองคืนนั้นพวกเราก็ได้บูชาพระเกศาธาตุด้วยแสงไฟที่จุดขึ้นบูชา แล้วกลับมานอนพักผ่อน ใน ตอนเช้า วันที่ ๒๖ ก.พ. ๓๙ จึงจัดขบวนแห่ เครื่องสักการบูชา
มีบายศรี (ต้นสุดท้าย) เป็นต้น เดินไปเป็นระยะทาง ๕๐๐ เมตร สู่ลานกว้างของ พระเจดีย์ แล้วได้จัดทำพิธีบวงสรวงที่ด้านหน้า
เจ้าหน้าที่อนุญาตให้เฉพาะผู้ชายเข้าไปปิดทองได้ แล้วได้ร่วมทำบุญเป็นเงิน ๑๔,๖๒๐ จ๊าด กับอีก ๑๖๒ ดอลลาร์ ในปี พ.ศ. ๒๕๔๔ ผู้เขียนได้มีโอกาส เดินทางไปกับ ท่านเจ้าอาวาสวัดท่าซุง โยมจิตต์อารีย์ ทีปะนาถ โยมอัญเชิญ พระเจดีย์ชเวดากอง พระเจดีย์ ไจ้เที่ยว ผู้เขียนจึงให้คุณมิคกี้นำไป ปรากฏว่าฉัตร ได้วางอยู่มุมหนึ่งของพระเจดีย์ แยกชิ้นส่วนออก วางไว้แต่ละชิ้น เป็นทองคำแท้ สวยงามอลังการ มาก
มีชาวพม่านั่งอยู่เป็นจำนวนมาก จึงเข้าไป ร่วมทำบุญใส่ตู้บริจาค แล้วเดินกลับออกมา แต่ ผู้เขียนยังไม่อิ่มใจ ขอให้คุณมิคกี้ย้อนกลับไปอีกเพื่อที่จะขอทำบุญที่เป็นทองคำแท้ เมื่อ เข้าไปถามเจ้าหน้าที่ๆ นั่งเฝ้าฉัตรอยู่ เขาบอกว่า เต็มหมดแล้ว แต่แนะนำให้ทำระฆังเล็กๆ ได้ จึง
ถามว่าต้องใช้เงินเท่าไร เขาบอกประมาณ ๑๐๐ ดอลลาร์ ผู้เขียนจึงมอบเงินนั้นให้ทันที พระภิกษุ ชาวพม่าที่นั่งอยู่ด้วย จึงบอกให้เขียนชื่อนามสกุล
เขาจะสลักไว้ที่ระฆังทองคำนั้นให้ทีหลังเมื่อเดินกลับออกมา ด้วยความปลื้มใจว่า เราได้ทำบุญสมหวังแล้ว ถ้าจะไปที่พระเจดีย์ ไจ้เที่ยวตอนนี้เราก็ไม่พบ หรือถ้าไม่มาที่ชเวดา กองก็ไม่รู้อีก
จึงถือว่าบุญบันดาลก็ว่าได้ ครั้นพอ เดินออกมาได้เพียงนิดเดียว เกิดมีละอองฝน โปรยลงมาทันที ถึงแม้จะเป็นเวลากลางคืน แต่
พอจะมองเห็นได้จากพื้นลานพระเจดีย์ชเวดากอง ในปี พ.ศ. ๒๕๔๙ พวกเราก็ได้กลับมา ไหว้ที่นี่กันอีก ต้นปีก็ได้ทำบุญค่าไฟสปอตไลท์ ปลายปีก็ได้มีโอกาสร่วมบูรณะพระเจดีย์อีกด้วย
นับว่าการเดินทางไปพม่าแต่ละครั้ง ต้องถือว่า เป็นจังหวะมากกว่า พระเจดีย์ทุกแห่งจะมีการ ซ่อมแซมทุกๆ ๔ ปี แล้วแต่โอกาสที่จะได้ทำบุญก่อนจะกลับ คุณมิคกี้ได้ขอให้เจ้าหน้าที่ คนหนึ่ง ช่วยพิสูจน์ความศักดิ์สิทธิ์ให้พวกเราชม เขาเป็นคนมีอายุพอสมควร ได้นั่งคุกเข่าแล้วยก
มือพนมอธิษฐานสักครู่หนึ่ง แล้วจึงนั่งหันหลัง ดันก้อนหินพระเจดีย์ พวกโยมผู้หญิงต้องยืนดู อยู่ไกล แต่ก็พอสังเกตได้จากที่เราเอาไม้เล็กๆ ไป วางค้ำไว้ก่อน
ปรากฏว่าเห็นไม้เคลื่อนไหวออก มา นั่นแสดงให้เห็นว่า เพียงกำลังแค่คนเดียว สามารถดันก้อนหินให้ไหวได้เป็นอัศจรรย์มีหลายคนได้เห็นแล้วถึงกับปีติ โดย เฉพาะ คุณนารี คุณสายสมร
พระพุทธรูปไจ้ปอลอ ประวัติพระพุทธรูปไจ้ปอลอ สมัยพระเจ้าอโศกมหาราช พระมหินทเถระ พระเจ้าเทวานัมปิยติสสะ พระราชาทรงปีติมาก จึงอยากจะนำพระ พุทธรูปไปบูชาที่พระราชวัง แต่พระมหินทเถระ ทูลแนะนำว่า ไม่ควรนำไปบูชาเป็นส่วนพระองค์
อยากให้พระพุทธรูปได้ไปตามที่ท่านปรารถนา จะไป พระราชาจึงทรงตกลงและตั้งจิตอธิษฐาน ลอยพระพุทธรูปลงสู่มหาสมุทรอินเดีย เมื่อปี พ.ศ. ๒๓๗
ที่ท่าเรือชมพูโกละ พระพุทธปฏิมากรได้แสดงอภินิหารอีก มีรัศมีสว่างและกระพริบตา แล้วได้ลอยไปใน มหาสมุทรอินเดียอย่างรวดเร็ว องค์ที่ ๑ ลอยเข้า ทางปากอ่าวเบงกอลไปที่
เมืองพะสิม แหลมไจ้คามี เมืองทวาย กาลเวลาผ่านไปนาน ยังมีมหาเศรษฐีผู้ หนึ่ง ภรรยาได้ฝันว่า พระพุทธเจ้าเสด็จลงมาจากสวรรค์ แล้วประทับยืนอยู่บนศีรษะของสามี และภรรยา
รุ่งขึ้นภรรยาเศรษฐีก็ได้ไปหาพระที่ นับถือ พร้อมทั้งเล่าความฝันให้ฟัง พระก็ได้ทำ นายฝันว่า ภรรยาเศรษฐีจะได้ทำนุบำรุงพระพุทธ
ศาสนาให้เจริญรุ่งเรืองยิ่งขึ้นหลายเดือนต่อมา ในปี พ.ศ. ๘๐๓ ชาว บ้านในเมืองไจ้โทก็ได้เห็นพระพุทธรูปองค์หนึ่ง ประทับอยู่บนล้อเกวียนที่ทำด้วยหิน แล้วลอยน้ำ เข้ามายังคลองเล็กๆ
ของเมืองไจ้โท ชาวบ้านบาง คนก็ได้ลงไปในน้ำเอาเชือกมัดดึงขึ้นมา แต่ไม่ เป็นผลสำเร็จ หลังจากข่าวนี้แพร่กระจายออกไป จนถึงเศรษฐีสองสามีภรรยา
ทั้งสองก็ได้ไปดู และบังเกิดความปีติ นึกถึงความฝันของตนเองภรรยาเศรษฐีจึงอธิษฐานว่า ถ้าพระพุทธ รูปองค์นี้ จะเป็นดังเช่นความฝัน ก็ขอให้ท่านขึ้น มาประทับบนบก ระหว่างนั้น มีชาวบ้านกำลัง นั่งปั่นด้ายอยู่
ภรรยาเศรษฐีจึงไปขอเอาเส้นด้าย นำมามัดผูกกับพระพุทธรูป เพื่อจะดึงขึ้นมาข้าง บนฝั่ง ชาวบ้านก็พากันหัวเราะเยาะว่า ด้ายเส้น เล็กๆ แค่นี้จะดึงได้อย่างไร
ขนาดใช้โซ่เส้นโตๆ ดึงยังไม่ได้เลยดังนั้นภรรยาเศรษฐีจึงได้ดึงเส้นด้ายขึ้นมา ปรากฏว่าสามารถนำขึ้นมาได้ ทุกคนก็พากัน แปลกใจเป็นอย่างมาก ภรรยาเศรษฐีก็ได้สร้างวัดถวายพระพุทธรูปองค์นี้
ครั้งแรกพระพุทธรูป หันพระพักตร์ไปทางทิศตะวันออก แต่พอนาน ไปพระพุทธรูปก็หันพระพักตร์ไปทางทิศตะวัน ตก มีชาวบ้านมาขยับให้หันกลับไปทางทิศตะวัน ออก
พอวันรุ่งขึ้นพระพุทธรูปก็หันไปแบบเดิมอีกผลสุดท้ายก็ต้องสร้างวัดใหม่ หันหน้าไป ทางทิศตะวันตก แล้วตั้งชื่อว่า พระพุทธรูปไจ้ ปะลอ พระพุทธเจ้าผู้เสด็จมาจากทิศตะวันตก ไจ้ปอลอ ต่อมาชาวบ้านพากันมากราบไหว้เป็นอันมาก และปิดทองคำเปลวถวาย ได้บังเกิดอภินิหาร ขึ้นอีกคือ มีไฝเกิดขึ้นจากภายในองค์พระบริเวณ พระพักตร์
และเมื่อมีการปิดทองคำเปลวทับ บริเวณไฝนั้นจะปิดไม่ได้ เพราะทองคำเปลวจะ หลุดออกมา ไฝนั้นก็จะเคลื่อนที่ไปมาอยู่เสมอ เรื่องราวก็จบเพียงเท่านี้ จากนั้นพวกโยม ผู้ชายก็ขึ้นไปปิดทองคำเปลวที่องค์พระ สามารถ มองเห็นไฝได้จริงๆ แล้วร่วมกันทำบุญเป็นเงิน ๓,๗๑๐ จ๊าด กับ ๑๐๐
ดอลลาร์ ต่อมาปี ๒๕๔๙ ผู้เขียนก็ได้มาอีกครั้งหนึ่ง พบว่าทางวัดกำลังจะ บูรณะพระวิหารพอดี จึงได้ร่วมทำบุญด้วยเป็นอันว่า การเดินทางครั้งแรกคงจะหมด รายการแต่เพียงแค่นี้ นับเวลา ๘ วันของการเดิน ทาง ตั้งแต่วันที่ ๒๐ - ๒๗ ก.พ. ๓๙ คุณหมออู๊ด คุณมธุรส รวมทั้งสิ้น
๑๒๒,๘๕๑ จ๊าด และอีก ๔๐๖ ดอลลาร์ นับเป็นเวลา ๑๐ กว่าปี กว่าจะได้นำมาเล่าสู่กันฟัง บางคนก็ตายไปแล้วก็มี เช่น คุณโยมปรุง กลับสู่สารบัญ ((( โปรดติดตามตอนต่อไป การเดินทาง ครั้งที่ ๒ (พม่าฝั่งตะวันออก - พม่าเหนือ) )))
Posts: 2041
Registered: 8/1/08
Member Is Offline
"เว็บตามรอยพระพุทธบาท" ได้รับลิขสิทธิ์จาก พระอาจาย์ชัยวัฒน์ อชิโต เพื่อเผยแพร่รูปภาพและข้อมูล
เว็บไซต์นี้แสดงผลได้ดีกับโปรแกรม Internet Explorer, Window Media V.9, Flash Player
ความละเอียดหน้าจอ 1024 x 768 pixels ความเร็วอินเตอร์เน็ต 1 Mbps. ขึ้นไป
ถ้าพบข้อผิดพลาดใดๆ หากจะแนะนำ หรือติชม และสอบถาม ติดต่อ "ทีมงานเว็บตามรอยพระพุทธบาท"
เริ่มเปิดเว็บไซด์ เมื่อวันอาทิตย์ที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551
Copyright @ 2008 tamroiphrabuddhabat.com All rights reserved
![[*]](./images/corporate/default_icon.gif){kind=icon}
posted on 23/8/10 at 16:23
