---

ไทยเป็นดินแดนสุวรรณภูมิ ต้นกำเนิดของพระพุทธศาสนาจริงหรือไม่

บทความจาก.. http://www.thaidhammajak.com/webboard/detail.php?question_id=11970

พระพุทธเจ้าเคยมาเมืองไทย ?

ความคิดเห็นที่ 1
........มาแน่นอนครับ 1,000% เลย ไทยเป็นดินแดนสุวรรณภูมิ ต้นกำเนิดของพระพุทธศาสนาก็ว่าได้ คุณไปดูหลักฐานรอยพระพุทธบาทซีครับ เมืองไทยมีมากที่สุดในโลก ไม่มีที่ไหนสู้ได้ แม้แต่จีน ที่มีพื้นกว้างใหญ่ที่สุดก็ตาม ขนาดสมเด็จองค์ปฐม+พระพุทธเจ้าอีก 4 องค์ในภัทรกัปนี้ ก็มีรอยประทับไว้บนยอดเขาวัดเขาวงกต(สนามแจง)ที่ อ.บ้านหมี่ จ.ลพบุรีนี่เอง มีบันไดขึ้นไป 700 ขั้นแค่นั้นเอง.....ที่เชียงใหม่ ต.สะลวง อ.แม่ริม มีรอยพระพุทธบาทสี่รอยของพระพุทธเจ้า 4 พระองค์ในภัรกัปนี้ ทั้ง 2 แห่งนี้จะมีรอยสุดท้ายคือ พระพุทธเจ้าศรีอาริยเมตไตรยมาประทับไว้อีกในอนาคตกาล......

ที่อื่นๆ ก็มีอีกเยอะ ที่วัดเขากะลา นครสวรรค์ มีรอยพระพุทธบาทสมเด็จองค์ปฐม ที่ภูเก็ตที่ชายหาดบนแก่งหิน.....รอยพระพุทธบาทที่ภูสิงห์(องค์ปัจจุบัน) ....รอยพระพุทธเจ้ากกุสันโธ พระพุทธเจ้าองค์แรกในภัทรกัปนี้ ที่สำนักสงฆ์ อ.กลางดง จ.นครราชสีมา......รอยพระพุทธบาท รอยฝ่าพระหัตถ์ที่แม่ฮ่องสอน ลำพูน โดยเฉพาะที่ อ.ลี้ มีอยู่หลายแห่งในเครือของหลวงปู่ชัยวงศาพัฒนา เช่น วัดดอยถ้ำ......

บางคนบอกว่าพระพุทธเจ้าเป็นคนไทยด้วยซ้ำไป เพราะไล่ย้อนอดีตไป พระพุทธเจ้าวงศ์ศากยะ เป็นชาวสุวรรณภูมิ สันนิษฐานว่าใกล้เคียงกับพวกไทยลั๊วะ อย่างมาก หมอชีวกโกมารภัทเคยมาอยู่สุวรรณภูมิหลายปี พูดภาษาคนไทยสุวรรณภูมิได้ ภาษาเป็นคำโดดๆ เสียงต่ำสูงไพเราะมาก กลับไปอินเดียไปสนทนาภาษาสุวรรณภูมิกับพระพุทธเจ้าๆ ทรงรู้ว่าหมอชีวกมาอยู่ที่นี่หลายปี พูดภาษาของท่านได้แน่ ก็เลยพูดกันที่เป็นที่ชื่นอกชื่นใจ

หมอชีวกก็เลยถามพระองค์ว่า เหตุใดพระองค์จึงพูดภาษาสุวรรณภูมิได้คล่องแคล่วไพเราะมากอย่างนี้ พระองค์ก็ทรงบอกว่า เป็นภาษาของชนชาติของพระองค์เอง..... นี่เห็นไหมว่า พระพุทธเจ้าเป็นคนไทยจริงๆ ไม่ใช่พูดเล่นนะ ไปเปิดพระไตรปิฎกดูก็ได้ว่ามีเรื่องนี้อยู่ด้วยหรือไม่ ตรงไหน แต่ผมรับรองว่ามีแน่นอนครับ......

ผมได้ยินเรื่องนี้เป็นครั้งที่ ๒ ครับ ครั้งแรกจากอาจารย์ที่บางกระปิ ท่านว่าพระพุทธเจ้าเกิดที่พระธาตุศรีสองรัก จ.เลย ท่านตรัสรู้ที่พระแท่นศิลาอาสน์ จ.อุตรดิตร ท่านนิพพานที่พระแท่นดงรัง จ.กาญจนบุรี กระบวยตักกระดูกท่านเก็บที่พระประโทนเจดีย์ จ.นครปฐม กระดูกตั้งแต่หัวถึงเท้าอยู่เมืองไทย สมัยนั้นบาลีสันษกฤษ มีอิทธิพลมากกว่าไทย ภาษาที่ใช้จึงเป็นบาลี ฯลฯ อินเดียเล่นกลเก่งจึงสร้างหลักฐานไปเป็นของตนเองหมด แต่หลักฐานอื่นๆ ของเรายังอ่อน สู้ทางอินเดียไม่ได้

"พระพุทธอุบัติภูมิอยู่ในประเทศไทย-ไม่ใช่ที่อินเดียหรือเนปาล" โดย ศาสตราจารย์ ดร.ชัยยงค์ พรหมวงศ์ "ประวัติศาสตร์ คือสิ่งที่เราทราบ หากเราทราบมาผิดๆ ประวัติศาสตร์ก็ผิดด้วย" คำกล่าวนี้ อาจเป็นจริง สำหรับประวัติพระพุทธศาสนา ซึ่งเกิดในชมพูทวีปและถือว่าอยู่ที่ดินแดนของไทย ลาว เขมร พม่า และมอญ แต่ถูกฝรั่งบิดเบือนว่า พุทธศาสนาเกิดขึ้นในอินเดียและเนปาล

เมื่อสองร้อยปีที่แล้ว อินเดียเป็นดินแดนที่ไม่มีประวัติศาสตร์หรือ วัฒนธรรม ปัจจุบันกลายเป็นประเทศที่ได้รับการยกย่องว่า เป็นเป็นดินแดนที่มีความเจริญรุ่งเรืองมาก่อนประวัติศาสตร์ มีความโดดเด่ด่นในด้านวฒันธรรมที่มีเอกลักษณ์และความต่อเนื่องมายาวนาน....” Dervla Murphy แห่ง Irish เขียนแสดงความชื่นชมหนังสือของ John Keay ชื่อ India Discovered: TheRecovery of a Lost Civilization. หนังสือเล่มนี้ทำให้เราได้ทราบความเป็นมาของการค้นคว้าด้านโบราณคดีที่ทำให้ฝรั่งเขียนประวัติพระพุทธศาสนา จนทำให้พระพุทธองค์กลายเป็นชาวอินเดียพระเจ้าของไทย (The Thai God) ทรงพระนามว่า Pout หรือ Codom มีปรากฏในบันทึกของชาวฝรั่งเศสก่อนที่ชาวอังกฤษจะเข้ามามีอำนาจในอินเดีย

โดยได้บันทึกไว้ว่า “พระเจ้า” ของไทย เป็นที่เคารพนับถือในภูมิภาคต่างๆ ในอินเดียเป็นพันปี และเป็น องค์เดียวกับเทพเจ้าของชาว Ceylon ที่ชื่อ Buddha or Gautama ผู้ที่ได้บันทึกเรื่องนี้ไว้คือ ชาวอังกฤษชื่อWilliam Chambers ผู้ค้นพบโบสถ์ที่ Mahabalipurum (Keay, pp.66-67)ทว่า ประเทศอินเดีย กลายเป็นอู่วัฒนธรรมได้อย่างไร และทำไม “พระเจ้า” ของ”ไทย คือ พระพุทธองค์ และพระพุทธศาสนาจึงถูกโยกย้ายจากแหล่งเกิดในสุวรรณภูมิ ซึ่งเป็นที่ตั้งของไทย ลาว เขมร พม่า และมอญ ไปยังอินเดีย ทำไมฝรั่งจึงไม่เฉลียวใจเกี่ยวกับประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาฉบับดั้งเดิม และหลักฐานจารึกและใบลานที่มีอยู่แล้วอย่างมากมายมหาศาลในประเทศต่างๆ ในสุวรรณภูมิ

คำตอบก็มีอยู่แล้วในงานเขียนของนักโบราณคดีอังกฤษ ซึ่งปรากฏอย่างชัดเจนหลายแห่งในหนังสือของ John Keay 1ศาสตราจารย์ ระดับ 11 อดีตรองอธิการบดี มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช และอดีตผู้อำนวยการสำนักฝึกอบรม เผยแพร่และประชาสัมพันธ์ สถาบันพระปกเกล้า ขอเรียนว่า การศึกษาประวัติพระพุทธศาสนาครั้งนี้ ไม่ได้คัดค้านพุทธประวัติหรือพระธรรมคำสั่งสอนที่ปรากฏในพระไตรปิฎก เพราะผู้เขียน (ศาสตราจารย์ ดร.ชัยยงค์ พรหมวงศ์ ) เป็นชาวพุทธที่เชื่อว่า "พระไตรปิฎก" เป็นพระพุทธวจนะที่แท้จริง มิได้มีพระเถระองค์ใดมาเขียนหรือแต่งเติมขึ้นใหม่ตามที่ Dr. Rhys Davis ชาวอังกฤษอ้างไว้

แล้วมีนักวิชาการชาวไทยนำมาขยายความ ผู้เขียนมีความเชื่อว่า ชาติหน้า ชาติที่แล้วมีจริง นรกและสวรรค์มีจริง มิใช่เพียงแต่ “สวรรค์ในอก นรกในใจ” ดังที่สี่อในบางสำนัก ดังนั้น จึงไม่มีการ “ตู่พระธรรมวินัย” หรือ “ไทยนิยม” ใดๆ ทั้งสิ้น เพียงแต่ต้องการพิสูจน์ว่า เมืองในพระไตรปิฎกเช่น กบิลพัสดุ ไม่ได้อยู่ในอินเดีย หรือเนปาล แต่อยู่ ณ ดินแดนที่เป็นทั้งของไทย ลาวเขมร พม่า มอญ ในปัจจุบันที่เรียกรวมว่า "สุวรรณภูมิ"

อ้างอิง : http://www.life-alonguniversity.com/buddhabirthplace

---

"พระพุทธเจ้าเป็นคนไทย"...ยืนยันโดยองค์หลวงปู่มั่น

เล่าโดย..หลวงตาทองคำ จารุวัณโณ

".......เรื่องมีอยู่ว่า สมัยที่ผู้เล่าอยู่กับท่านพระอาจารย์ที่บ้านหนองผือ มีชาวกรุงเทพมหานครไปกราบนมัสการ ถวายทานฟังเทศน์ และได้นำกระดาษห่อธูปมีเครื่องหมายการค้า รูปตราพระพุทธเจ้า (บัดนี้รูปตรานั้นไม่ปรากฏ) ตกหล่นที่บันไดกุฏิท่าน พอได้เวลาผู้เล่าขึ้นไปทำข้อวัตรปฏิบัติท่านตามปกติ พบเข้าเลยเก็บขึ้นไป พอท่านฯ เหลือบมาเห็น ถามว่า “ นั่นอะไร ” “รูปพระพุทธเจ้าขอรับกระผม ” ท่านกล่าว “ ดูสิคนเรานับถือพระพุทธเจ้า แต่เอาพระพุทธเจ้าไปขายกิน ไม่กลัวนรกนะ” แล้วท่านก็ยื่นให้ผู้เล่า บอกว่า “ ให้บรรจุเสีย ”

ผู้เล่าเอามาพิจารณาอยู่ เพราะไม่เข้าใจคำว่า บรรจุ จับพิจารณาดูพระพักตร์เหมือนแขกอินเดีย ผู้เล่าอยู่กับท่านองค์เดียว ท่านวันยังไม่ขึ้นมา ท่านพูดซ้ำอีกว่า “ บรรจุเสีย” “ ทำอย่างไรขอรับกระผม ” “ ไหนเอามาซิ ” ยื่นถวายท่าน ท่านจับไม้ขีดไฟมาทำการเผาเสีย และพูดต่อว่า “ หนังสือธรรมะสวดมนต์ที่ตกหล่นขาดวิ่นใช้ไม่ได้แล้ว ก็ให้รีบบรรจุเสีย กลัวคนไปเหยียบย่ำจะเป็นบาป” ผู้เล่าเลยพูดไปว่า

“ พระพุทธเจ้าเป็นแขกอินเดียนะกระผม ” ท่านฯ ตอบ
“ หือคนไม่มีตาเขียน เอาพระพุทธเจ้าไปเป็นแขกหัวโตได้ ” ท่านฯกล่าวต่อไปว่า

“ อันนี้ได้พิจารณาแล้วว่า พระพุทธเจ้าเป็นคนไทย พระอนุพุทธสาวกในยุคพุทธกาล ตลอดจนถึงยุคปัจจุบัน ล้วนแต่ไทยทั้งนั้น ชนชาติอื่น แม้แต่สรณคมน์และศีล ๕ เขาก็ไม่รู้ จะเป็นพระพุทธเจ้าได้อย่างไร ดูไกลความจริงเอามากๆ เราได้เล่าให้เธอฟังแล้วว่า ชนชาติไทย คือ ชาวมคธ รวมรัฐต่างๆ มีรัฐสักกะ เป็นต้น หนีการล้างเผ่าพันธุ์มาในยุคนั้น และชาวพม่า คือ รัฐโกศลเป็นรัฐใหญ่ รวมทั้งรัฐเล็กๆ จะเป็น วัชชี มัลละ เจติ เป็นต้น ก็ทะลักหนีตาย จากผู้ยิ่งใหญ่ด้วยโมหะ อวิชชา มาผสมผสานเป็นมอญ (มัลละ) เป็นชนชาติต่างๆ ในพม่า ในปัจจุบัน ส่วนรัฐสักกะนั้นใกล้กับรัฐมคธ ก็รวมกันอพยพมาสุวรรณภูมิ ตามสายญาติที่เดินทางมาแสวงโชคล่วงหน้าก่อนแล้ว” ผู้เล่าเลยพูดขึ้นว่า

“ปัจจุบัน พอจะแยกชนชาติในไทยได้ไหม ขอรับกระผม”
“ไม่รู้สิ อาจเป็นชาวเชียงใหม่ ชาวเชียงตุงในพม่าก็ได้” ขณะนั้นท่านวันขึ้นไปพอดี ตอนท้านก่อนจบท่านเลยสรุปว่า

“ อันนี้ (หมายถึงตัวท่าน) ได้พิจารณาแล้ว ทั้งรู้ทั้งเห็นโดยไม่มีข้อสงสัยใดๆทั้งสิ้น” ผู้เล่าพูดอีกว่า
“แขกอินเดียทุกวันนี้คือพวกไหน ขอรับกระผม” ท่านบอก
“พวกอิสลามที่มาไล่ฆ่าเรานะซิ”

“ถ้าเช่นนั้นศาสนาพราหมณ์ ฮินดู เจ้าแม่กาลี การลอยบาปแม่น้ำคงคา ทำไมจึงยังมีอยู่ รวมทั้งภาษาสันสกฤตด้วย”
“ อันนั้นเป็นของเก่า เขาเห็นว่าดี บางพวกก็ยอมรับเอาไปสืบต่อๆ กันมาจนถึงปัจจุบัน ส่วนพวกเรา พระพุทธเจ้าสอนให้ละทิ้งหมดแล้ว เราหนีมาอยู่ทางนี้ พระพุทธเจ้าสอนอย่างไรก็ทำตาม ” ท่านยังพูดคำแรงๆ ว่า

“ คุณตาบอด ตาจาวหรือ เมืองเราวัดวา ศาสนา พระสงฆ์ สามเณร เต็มบ้านเต็มเมืองไม่เห็นหรือ ” (ตาบอดตาจาวเป็นคำที่ท่านจะกล่าวเฉพาะกับผู้เล่า)

“ แขก อินเดียเขามีเหมือนเมืองไทยไหม ไม่มี มีแต่จะทำลาย โชคดีที่อังกฤษมาปกครอง เขาออกกฏหมายห้ามทำลายโบราณวัตถุ โบราณสถาน แต่ก็เหลือน้อยเต็มที ไม่มีร่องรอยให้เราเห็น อย่าว่าแต่พระพุทธเจ้าเลย ตัวเธอเองนั้นแหละถ้าได้ไปเห็นสภาพความเป็นอยู่ของชาวอินเดีย จ้างเธอก็ไม่ไปเกิด ”

“ ของเหล่านี้นั้น ต้องไปตามวาสตามวงศ์ตระกูล อย่างเช่น วงศ์พระพุทธศาสนาของเรานั้น เป็นอริยวาส อริยวงศ์ อริยตระกูล เป็นวงศ์ที่พระพุทธเจ้าจะมาอุบัติ คุณแปลธรรมบทมาแล้ว คำว่า ปุคฺคลฺโล ปุริสาธญฺโญ ลองแปลดูซิว่า พระพุทธเจ้า จะเกิดในมัชฌิมประเทศ หรืออะไรที่ไหนก็แล้วแต่ จะเป็นที่อินเดีย หรือที่ไหนก็ตาม ทุกแห่งตกอยู่ ในห้วงแห่งสังสารวัฏฏ์ ถึงวันนั้นพวกเราอาจจะไปอยู่อินเดียก็ได้”

“ พระพุทธเจ้าทรงวางพระพุทธศาสนาไว้ จะเป็นระหว่างพุทธันดรก็ดี สุญญกัปป์ก็ดี ที่ไม่มีพระพุทธศาสนา แต่ชนชาติที่ได้เป็นอริยวาส อริยวงศ์ อริยประเพณี อริยนิสัย ก็ยังสืบต่อไปอยู่ ถึงจะขาด ก็คงขาดแต่ผู้สำเร็จมรรคผลเท่านั้น เพราะว่างจาก บรมครู ต้องรอบรมครูมาตรัสรู้ จึงว่ากันใหม่ ”

ผู้เล่าได้ฟังมาด้วยประการละฉะนี้แล ฯ

คัดลอกจาก หนังสือ "รำลึกวันวาน" โดยกองทุนแสงตะวัน วัดปทุมวนาราม
หมวดรำลึกพระธรรมเทศนา หน้าที่ ๒๒๗
(เป็นหนังสือรวบ รวมเกร็ดประวัติ ปกิณกธรรม และพระธรรมเทศนา แห่งองค์หลวงปู่มั่น จากบันทึกความทรงจำของหลวงตาทองคำ จารุวัณโณ ในสมัยที่ได้อยู่อุปัฏฐากหลวงปู่มั่น เมื่อปี พ.ศ.๒๔๘๗-๒๔๙๒)

อ้างอิง : http://www.dharma-gateway.com/monk/monk_biography/lp-mun/lp-mun-hist-06-01.htm
http://www.pantown.com/board.php?id=44699&area=3&name=board5&topic=40&action=view

☺....เป็นอันว่า ถ้าคนไทยได้ศึกษาประวัติศาสตร์จากนักโบราณคดีเหล่านี้ จะเห็นว่าเราไม่มีวัฒนธรรมประเพณีอะไรเลย ไม่มีตัวหนังสือเป็นของตนเอง อ่านแล้วรู้สึกหดหู่หัวใจ ไม่มีความภาคภูมิใจเหลืออยู่เลย ถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริง คงเหมือนกับจะเหยียบย่ำทำลายความรู้สึกของคนไทยทั่วไป ให้รู้สึกว่าแผ่นดินนี้ตัวเองเพิ่งมาอาศัยอยู่ ตัวอักษรนี้ได้ลอกแบบของชาติอื่น ไม่มีจารีตประเพณีเป็นของตนเองเลย

แต่ในทางตรงกันข้าม ถ้าหากจะตั้งข้อสมมุติฐานบ้างว่า คนไทยอาศัยอยู่ในผืนแผ่นนี้มานานแล้ว พระพุทธเจ้าเคยเสด็จเยือนถึงถิ่นไทยมาแล้ว เรามีอักษรไทย อักษรขอม อักษรมอญ ซึ่งอาจจะนำไปเป็นต้นแบบของอักษรพราหมี หรืออักษรคฤนห์ จะเป็นได้หรือไม่ เพราะขนบธรรมเนียมประเพณี การสร้างวัดให้มีลวดลายไทย งานช่างศิลปะแบบไทยๆ เช่นนี้ ได้เกิดมีขึ้นมานานแล้ว ทำไมเราจะคิดประดิษฐ์อักษรไทยไม่ได้บ้างหรือ

ส่วนคำที่หลวงปู่มั่นกล่าวว่า "ชาวมคธ" หรือ "รัฐมคธ" ก็รวมกันอพยพมาสุวรรณภูมิ ตามสายญาติที่เดินทางมาแสวงโชคล่วงหน้าก่อนแล้ว” เรื่องนี้มีหลักฐานปรากฏอยู่ใน "ตำนานสิงหนวัติ" (* อ่านรายละเอียดได้ คลิกที่นี่ *) สรุปได้ว่า...ถ้าหากว่ายังมีคนไม่เชื่อเรื่องนี้ว่า "พระพุทธเจ้าเคยเสด็จเยือนถึงถิ่นไทย" แสดงว่าผู้นั้นคงไม่เชื่อคุณธรรมของพระอริยสงฆ์ ที่ได้บรรลุธรรมในดินแดนสุวรรณภูมิแห่งนี้ด้วย.. (* อ่านรายละเอียดได้ คลิกที่นี่ *)