ภาพข่าว...การเดินทางไปประเทศจีน (แผ่นดินใหญ่) ครั้งที่ 1 ปี 2539
ประเทศจีน
เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นการเดินทางไป ประเทศจีน ทั้งหมดรวม ๔ ครั้ง คือครั้งที่ ๑ วันที่ ๒๒ - ๓๑ มี.ค. ๒๕๓๙ (ปักกิ่ง - คุนหมิง - ตาลีฟู)ครั้งที่ ๒ วันที่ ๑๖ - ๒๔ มี.ค. ๒๕๔๔ (เฉินตู - ง้อไบ้ - ซีอาน - หลั่วหยาง)ครั้งที่ ๓ วันที่ ๒๔ มี.ค. - ๔ เม.ย. ๒๕๔๗ (อู่ไถซัน - จิ่วหัวซัน - ผู่ถ่อซัน - กวางเจา)ครั้งที่ ๔ วันที่ ๑๗ - ๒๒ มิ.ย. ๒๕๔๙ (เมืองเชียงรุ่ง สิบสองปันนา) การเดินทาง ประเทศจีน ครั้งที่ ๑ วันที่ ๒๒ - ๓๑ มีนาคม ๒๕๓๙ ๑. วัดหลิงกวง (วัดพระเขี้ยวแก้ว) เมืองปักกิ่ง๒. วัดหย่งเหอ เมืองปักกิ่ง๓. กำแพงเมืองจีน ป๋าต๋าหลิ่ง เมืองปักกิ่ง๔. สุสาน ๑๓ ราชวงศ์หมิง เมืองปักกิ่ง๕. สุสานติ้งหลิง เมืองปักกิ่ง๖. จตุรัสเทียนอันเหมิน เมืองปักกิ่ง๗. พระราชวังฤดูร้อน (พระราชวังอี้เหอหยวน)๘. หอบวงสรวงสวรรค์ (เทียนถาน) ๙. วัดจู้เซิงซือ เขาจี้จู๋ เมืองตาลีฟู๑๐. กำแพงเมืองเก่า เมืองตาลีฟู ๑๑. พระเจดีย์ขาว ๓ องค์ เมืองตาลีฟู๑๒. วัดหยวนทง เมืองคุนหมิง VIDEO เริ่มแรกก่อนที่จะเดินทาง คุณแน่งน้อย ธีระชาติ วัดหลิงกวง พระเขี้ยวแก้ว เขาจี้จู๋ ในสมัยนั้น ยังไม่มีการอัญเชิญเข้ามา ที่เมืองไทย พระภิกษุชาวไทยไปประเทศจีนก็ ไม่สะดวก ต้องติดต่อสถานทูตขออนุญาตจาก ทางปักกิ่งก่อนจึงจะไปได้
ผู้เขียนจึงนึกในใจ ว่าถ้าเป็นพระเขี้ยวแก้วจริงขอให้ไปได้ แล้วจะนำ บายศรี ในเวลาต่อมา คุณแน่งน้อยแจ้งว่าทาง การจีนอนุญาตให้ไปได้ จึงได้ออกเดินทางใน วันที่ ๒๒ มีนาคม ๒๕๓๙ มุ่งตรงไปที่กรุง ปักกิ่งในเวลาเย็น
ตอนเช้าวันรุ่งขึ้น เวลา ๘ โมงเช้า รถปรับอากาศมารับหน้าที่พัก ปรากฏว่าจะต้องหาร่มกัน เพราะหิมะตกลงมาหนัก อากาศหนาวเย็นอุณหภูมิ ๔ องศาเซลเซียสพอขึ้นรถมาแล้ว คุณพรชัย คณะเดินทางทุกคนก็แปลกใจ ถือว่าเป็น สิริมงคลเป็นอย่างยิ่ง คงจะเป็นด้วยอานุภาพแห่งความศักดิ์สิทธิ์ของ พระเขี้ยวแก้ว เหตุที่เป็นเช่นนี้นับว่าเป็นปรากฏการณ์ ที่นอกเหนือธรรมชาติ เพราะมิใช่ฤดูกาล สมัยโบราณถือว่าสิ่งที่โปรยปรายลงมาจากท้องฟ้า สร้างความชุ่มฉ่ำเยือกเย็น
เสมือนกลีบดอกไม้ และเกษรที่ปวงเทพเจ้าทั้งหลายโปรยปรายลงมา เป็นการต้อนรับแก่ผู้มาเยือนจากแดนไกล ตาม ธรรมเนียมของดินแดนที่มีหิมะตกเรื่องนี้ หลวปู่ชัยวงศ์ ฝนแก้ว เจ้าหน้าที่พุทธสมาคมจีนจากปักกิ่งนำกุญแจมาไขประตูรั้วออก แล้วนำพวกเราเดินขึ้นบันไดวนขึ้นสู่ห้องประดิษฐานพระเขี้ยวแก้ว ภายในองค์พระเจดีย์
เป็นห้องที่ไม่กว้างขวาง มากนัก พวกเราเตรียมจัดเครื่องสักการบูชา มี บายศรี พุ่มเงินพุ่มทอง ผ้าตุง ผ้าจีวร เป็นต้นต่อจากนั้นได้เปิดเทปบวงสรวงหลวงพ่อฯ แล้วคุณแน่งน้อยนำสวดวันทาหลวง ตามแบบพิธี กรรมของหลวงปู่ชัยวงศ์ นั่งสมาธิสักครู่หนึ่ง จึงเสร็จพิธี สมัยนั้น
เจ้าหน้าที่ไม่อนุญาตให้ ถ่ายภาพ จำต้องแอบถ่ายกัน รูปภาพจึงมีน้อย ต่อมารัฐบาลไทยได้มีการอัญเชิญมาประดิษฐาน ที่พุทธมณฑล
ทั้งนี้ เพื่อให้พุทธศาสนิกชนชาวไทยได้มี โอกาสนมัสการ เพื่อเฉลิมพระเกียรติ พระบาท สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช นิ้วข้อพระหัตถ์ แสดงให้เห็นว่า สถานที่สำคัญในประเทศจีน อันเป็นที่ประดิษฐานสิ่งสำคัญของพระพุทธเจ้าไว้ ประวัติศาสตร์ของจีนมีการบันทึก ย้อนเวลาไปประมาณ ๔,๐๐๐ ปี
หากหลักฐาน ทางโบราณคดี ที่มีการขุดพบได้ยืนยันว่า เมื่อ ๑ ล้านปีที่แล้ว ดินแดนที่เป็นประเทศจีนใน ปัจจุบันมีผู้คนเคยอาศัยอยู่มนุษย์ปักกิ่ง
ในช่วงปลายทศวรรษที่ ๑๙๒๐ ได้มีการขุดพบซากหินดึกดำบรรพ์ของมนุษย์ยุคบรรพกาลที่ หยวนโหม่ว
หล่านเถียน มนุษย์ปักกิ่ง หมู่บ้านโจวโซ่วเตี้ยน
จักรพรรดิเหลือง จักรพรรดิหวงตี้
พระนางเหล่ยซู การคิดค้นเกวียน, เรือ, และเข็มทิศ ก็ล้วนแต่เป็นผลงานของจักรพรรดิหวงตี้ นอก จากนี้ ยังเชื่อกันว่าจักรพรรดิหวงตี้ มีความ แตกฉานในวิชาดาราศาสตร์
และเป็นผู้คิดค้น ปฏิทินจีน ในยุคของพระองค์ได้มีการประดิษฐ์ ตัวอักษร และเครื่องมือเครื่องใช้หลายชนิด สุสานจักรพรรดิเหลือง บทความนี้จากหนังสือ หน้าต่างสู่โลก กว้าง ประเทศจีน พระราชพรหมยาน ท่านแม่ศรี ว่า แม่น้ำเหลือง พุทธสาสนสุวัณณภูมิปกรณ์
พระเจ้าเหลือง พระเจ้าอึ่งตี่ฮ้องเต้
พระเจ้าเชี่ยวหัว พระเจ้าเสียวเหา พระเจ้าเหาน้อย
พระเจ้ากิมเต๊กอ๋องฮ่องเต้ พระเจ้าเชี่ยวหัวเป็นพระราชโอรสองค์ แรก ได้ทรงสืบต่อจากพระเจ้าเหลืองพระราช บิดาถึง ๘๔ ปี แล้ว พระเจ้าทวนหยก
พระเจ้าทวนหยกทรงตั้งตระกูลขึ้นหนึ่ง เรียกว่า ตระกูลไทย สินเรา อนึ่ง พระเจ้าทวนหยกนี้ทรงเป็นต้น ตระกูลของ เจ้าเย็น ต่อมาสมัย พระเจ้าซุ่นเต้ฮ่องเต้ อวนซัว ในคืนนั้น นอนหลับฝันว่าได้หนังสือ จากเทวดา ตื่นขึ้นอ่านว่าได้ขุดคลองต่างๆ ในตอนท้ายยังบอกว่า แผ่นที่ขุดคลองที่
พระเจ้าอึ่งตี่ฮ่องเต้ รูปมีดประแตะนี้ ของคนไทยลวะทั่วไปโดยเฉพาะที่ราชบุรี เวลานี้มีดเล่มนี้อยู่ใต้หวัน เส้นดำที่ด้ามขยายใหญ่ คือ
ลายสือไทย เลอลว้า พระเจ้าเรืองเลอลว้า ราชวงศ์เซียง ตรงกับสมัย เมืองทอง ขุนเลืองยงไทย ขุนเรืองเลอลว้า ราชวงศ์ช้าง คือ ไทย ราชวงศ์ช้าง ต่อมามีกษัตริย์สืบราชบัลลังก์อีกหลาย พระองค์ จนถึง พระเจ้าจิ๋นซีฮ่องเต้ แล้วก็มีพระเจ้าแผ่นดินสืบราชวงศ์กัน มามากมายนับพันปี มากจนงงไปหมด ไม่รู้ ว่าราชวงศ์ไหนก่อนราชวงศ์ไหนหลัง คิดว่า
ท่านผู้อ่านเคยไปเที่ยวเมืองจีนมาแล้ว เวลาฟัง เขาเล่าประวัติศาสตร์ จะบอกถึงสมัยราชวงศ์ โน้นราชวงศ์นี้ เราก็จำไม่ค่อยได้ ผู้เขียนจึง
ขอลำดับราชวงศ์จีนในอดีตไว้พอสังเขปดังนี้ ๑. ราชวงศ์เซียะ ๒. ราชวงศ์เซียง ๓. ราชวงศ์โจว ๔. ราชวงศ์จิ๋น ๕. ราชวงศ์ฮั่น ๖. ราชวงศ์เว่ย ๗. ราชวงศ์ซู ๘.
ราชวงศ์วู ๙. ราชวงศ์จิ๋น ๑๐. ราชวงศ์ซ้อง ๑๑. ราชวงศ์ จี๋ ๑๒. ราชวงศ์เหลียง ๑๓. ราชวงศ์เฉิน ๑๔. ราชวงศ์ซุ่ย ๑๕. ราชวงศ์ถัง ๑๖. ราชวงศ์ซ้อง ๑๗.
ราชวงศ์เหลียว ๑๘. ราชวงศ์จิน ๑๙. ราช วงศ์หยวน ๒๐. ราชวงศ์หมิง ๒๑. ราชวงศ์ชิง ชนชาติไทย
เป็นอันว่า คนไทยได้กระจายไปทุกแห่ง หนตำบลมาแต่โบราณกาล จนกระทั่งสืบต่อมา ถึงยุคนี้ คติที่สอนกันว่า ชนชาติไทยอพยพ
มาจากภูเขาอัลไต ฉะนั้น เรื่องประวัติศาสตร์ของชาติไทย ตามที่ผู้เขียนได้อ่านพบในหนังสือ ชนชาติไทย ซึ่ง หลวงนิแพทย์นิติสรรค์
หมอด็อดด์ เชียงตุง
สิบสอง พันนา ยูนนาน โดยอาศัยการเดินทางด้วยเท้าเป็นส่วน ใหญ่ และใช้ม้าและเรือเป็นบางส่วน ตามสภาพ ของภูมิประเทศ ได้พบคนไทยทั่วไปทุกหนทุก แห่ง
ในดินแดนของประเทศจีนปัจจุบันนี้ ท่าน เป็นมิชชันนารี คือเป็นหมอสอนศาสนาชาว อเมริกัน ประจำอยู่ที่เชียงราย สมัยรัชกาลที่ ๕ (สำรวจระหว่างปี พ.ศ. ๒๔๕๒ -
๒๔๖๖)หมอด็อดด์สรรเสริญคนไทยในต่างแดนนั้นว่า เป็นคนโอบอ้อมอารี สุภาพน่ารัก ความ ที่รักคนไทยมาก่อน จึงมีความปรารถนาที่จะ เขียนหนังสือเล่มนี้ขึ้น
แต่ก็ได้ถึงแก่กรรมเสีย ก่อน ภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากของท่าน ผู้เคยร่วม เดินทางไปถึงถิ่นไทยในต่างแดนด้วยกัน จึงได้ เรียบเรียงต่อออกมาเป็นเล่ม เมื่อปี พ.ศ.
๒๔๖๖และ พันตรีเดวีส์ เรื่องมณฑลยูนนาน
ข้าพเจ้าประหลาดใจมาก ที่ได้พบหมู่ บ้านอย่างน้อย ๒ - ๓ ตำบล ในดินแดนลุ่ม แม่น้ำปูทูโห ชาน ชาน หรือ
ฉาน ข้าพเจ้าไม่นึกเลยว่า จะมีพวกชานอยู่ ทางเหนือไกลถึงปานนี้ พวกชานในตำบลนั้น เองกล่าวว่า พวกเขาได้อพยพมาจาก อังวะ ประมาณหลายร้อยปีมาแล้ว
ซึ่งน่าสงสัยอยู่มาก แต่บางทีพวกนี้คงอพยพมาจากอาณาจักรชาน ซึ่งในสมัยนั้นอยู่ในอำนาจของพม่าก็เป็นได้พวกที่อพยพมานี้คงไม่มีพระสงฆ์มาด้วย เพราะฉะนั้น หนังสือที่ใช้และการนับถือพุทธศาสนาจึงสาบสูญไป แต่ภาษาที่เขาใช้พูดกัน นั้นเป็นภาษาชาน
และยังได้พบหมู่บ้านของ ชนพวกนี้ตั้งกระจัดกระจายไปทางเหนือของ มณฑลยูนนาน และ มณฑลเสฉวน ทางแถบของแม่น้ำยางสีในมณฑลเสฉวนมีหมู่บ้านไทยหนาแน่น ถ้าในตำบลใดมีน้ำขึ้น เอิบอาบบนที่ราบพอที่จะทำนาได้แล้ว ย่อมมี หมู่บ้าน ชนชาติไทย เขายืนยันว่า พวกชนชาติไทยที่ตั้งภูมิ ลำเนาอยู่ทั่วไปในมณฑลเสฉวนนั้น เรียกตัว เขาเองว่า
ไทย
ไทย ทูลี หรือ ทูเรน แต่ชนชาติไทยใน มณฑลไกวเจา นายเอส. อาร์. คลาก จุงเจีย ทูเยน หรือ ทูเรน
ฝรั่งบอกวิธีกลืนชาติไทยของจีน
แต่ครั้งก่อนมีชนชาติไทยอยู่แทนชนชาติจีนที่อยู่เดี่ยวนี้เกือบทั้งหมด บางตำบลที่อยู่เหนือขึ้น ไป ยังมีชาติไทยผสม คือ คนชาติจีนมาได้หญิง ไทยเป็นภรรยา
ลูกที่เกิดมากลายเป็นชาติจีนไป ด้วยเหตุนี้ ชนชาติไทยในเมืองจีนนับตั้งล้านๆ คน จึงกลายเป็นชาติจีนไปเสียโดยเฉพาะพวกชานเหล่านี้เดือดร้อนยิ่งนัก ที่เจ้าหน้าที่ฝ่ายจีนมีประกาศบังคับให้ผู้หญิงชานใช้เครื่องแต่งกายอย่างจีน เพราะประเพณี ของเขานั้น
ไม่ใช้นุ่งกางเกงสวมเสื้อหลวม ๆ อย่างจีน แม้แต่ความเชื่อถือเขาก็เห็นว่า ควร เชื่อถือตามที่พวกเขาเชื่อถือกันมาแต่โบราณ นี่เป็นคำของชาวฝรั่งอย่างหมอด็อดด์ พูดเองนะ พูดไว้เมื่อร้อยกว่าปีมาแล้วนะ สมัย นี้จึงเป็นเรื่องจริงทุกอย่าง หมอด็อดด์ได้เดินทาง จาก เชียงตุง เชียงรุ่ง ลึกเข้าไปมากๆ พวกผู้หญิงไทยแม้แต่ พวกผู้ชายก็ไม่ได้ใช้ภาษาจีนพูดกัน ถ้อยคำ สำนวนที่พูดออกจะคล้ายไทย เชียงใหม่
จังหวัดนานจิง รุ่งเช้า ข้าพเจ้าได้ออกไปซื้อของตาม ร้าน มีชายผู้หนึ่งค่อนข้างแก่ แต่งตัวอย่าง สุภาพบุรุษจีน เดินตรงมาหาข้าพเจ้า มีหนวด เครายาว สวมหมวก
สวมแว่นตาโต สวมเสื้อ ยาวสีเทา นุ่งกางเกงจีน ถุงเท้ายาวและใช้รอง เท้า และถือไม้เท้าด้วย เดินมาหาข้าพเจ้าอย่าง องอาจ มีความสง่าผ่าเผยอย่างชาวตะวันออกด้วยเหตุว่าคนในถิ่นนี้เป็นไทย ข้าพเจ้า จึงเรียกเขาโดยสุภาพว่า พ่อเฒ่า ดูเขารู้สึก ยินดีมาก แล้วข้าพเจ้าก็ถามเขาว่า ท่านเป็น ไทยไม่ใช่หรือ
เขาตอบเสียงอ่อยๆ แต่สุภาพ และพลางขอโทษโดยเขาชี้มือมาที่ตาของข้าพ เจ้า แล้วข้าพเจ้าก็พูดว่า นี่ท่านไม่เรียกว่าตา หรือ แล้วเขาชี้ที่จมูกของข้าพเจ้าๆ
จึงถามว่า ดั้ง หรือ แล้วเขาชี้ที่ปาก ที่คาง ที่คอ ที่อกในขณะนั้น ท่านผู้เฒ่านี้ดูรู้สึกพิศวง และตื่นเต้น แล้วหันไปทางฝูงชนที่กำลังมุงดู กันอยู่เนืองแน่น และออกเสียงว่า เขารู้จักคำว่า ตา ดั้ง ปาก คาง คอ และ อก คนขาวพูดภาษาไทยได้ ท่านผู้อ่านทั้งหลาย หากเป็นตัวท่านเอง ได้ ไปยังแดนไกลเช่นนี้ แล้วมีผู้ที่พูดภาษาเดียว กันได้ ท่านคงจะรู้สึกปลื้มใจเป็นอย่างมาก เช่น
เดียวกับหมอด็อดด์ หลังจากออกเดินทางจาก ที่นั้นแล้ว ปรากฏว่าข้าราชการจีนในจังหวัด ให้ทหารไปส่ง ๒๐ คน หมอด็อดด์ถามว่าทำ ไมจึงให้คนไปมากนัก เขาพูดว่า ทางที่จะไปนี้ ไม่มีใครคอยทำอันตรายดอก แต่ที่ให้ไปก็เพื่อเป็นเกียรติยศแก่คนขาว ผู้พูดภาษาไทยได้ แต่พูดภาษาจีนไม่ได้ ในระหว่างที่เดินทางไปนั้น ข้าพเจ้าได้ สนทนากับนายทหารที่ขี่ม้าไปนั้นอย่างคุ้นเคย กันมานาน ข้าพเจ้าได้เล่าถึงระยะทางตั้งแต่บ้าน
เขาลงไปทางใต้ที่สุดที่มีชนชาติไทยอยู่ ซึ่งเขา ก็พึ่งจะได้ยินจากข้าพเจ้า และเล่าเรื่องระยะ ทางที่จะไปประเทศสหรัฐอเมริกาด้วยเขาได้ถามเรื่องอื่นๆ อีก แต่มีคำพูด ของเขาซึ่งกระทบใจข้าพเจ้าอย่างสุดซึ้งนั้น คือ เขาถามว่า ท่านจะอยู่สักกี่ปีจึงจะกลับ
คำถามนี้ทำให้ข้าพเจ้าอัดอั้นด้วยความปลื้ม ไม่รู้ จะตอบอย่างไร ข้าพเจ้าขอปฏิญาณตัวเองว่า มีความรักแผ่นดินนี้มาก มีความนับ ถือชาวประเทศนี้มาก
จิตใจของข้าพเจ้าอยู่แต่ ชนชาติไทยผู้ภักดีเหล่านี้ และตั้งใจว่าจะช่วย ชนชาติไทย ให้ประสบอารยธรรมอย่างอารยชนชาติอื่นๆ อยู่เสมอ จังหวัดกวงนานฟู เมืองตาลีฟู ดินแดนที่ชนชาติไทยตั้งอยู่ในจีนนั้น มี ตลอดตั้งแต่ กวงนานฟู มณฑลไกวเจา มณฑลกวางซี มณฑลฮูนาน นานกิง ชนชาติไทยที่มีหนังสือของตัวเอง หรือ อีกนัยหนึ่ง ไทยที่ถือพุทธศาสนานั้น ได้แยก ย้ายไปอยู่ใต้ร่มธงของรัฐบาลทั้ง ๔ คือ จีน อังกฤษ ไทย และ ฝรั่งเศส
ซึ่งเราอดเสียใจไม่ ได้ ธงทั้งหลายเหล่านี้ ได้ปลิวอยู่อย่างงดงาม เหนือชนชาติไทยสาขาต่างๆ ผู้ถือมั่นในภาษา และขนบธรรมเนียมของตน และภักดีต่อประ
เทศและชาติของตนอย่างแน่นแฟ้นแต่อะไรไม่เป็นเครื่องผูกมัดเขาอย่างแน่นหนา เท่ากับพุทธศาสนาที่เขานับถืออยู่ เหตุ ฉะนั้น ชนชาติไทยที่มีหนังสือถือพุทธศาสนา
จึงมีความเกี่ยวพันกันแน่นหนา ยิ่งกว่าพวก ไทยที่ไม่มีหนังสือ หรือที่ไม่ได้ถือพุทธศาสนาวันหนึ่งข้าพเจ้าพบ ไทยเหนือ ผู้หนึ่ง เป็นช่างไม้ เขาเกิดที่ตำบลเหนือเชียงตุงขึ้นไป ระยะทาง ๒๐ วัน (เดินเท้า) ภาษาพูดของเขา
คล้ายภาษาเชียงใหม่ในไทย เมื่อข้าพเจ้าเดิน ทางไปนั้นได้ไปที่บ้านเขา เขาได้เอาหนังสือ ตัวเขียนที่เขามีอยู่ให้ข้าพเจ้าดู เขาบอกว่าเขาได้หนังสือเล่มนี้มาตั้งแต่ เป็นเด็ก ตัวหนังสือนั้นตัวกลมๆ ทุกตัวคล้าย กับหนังสือของชาวเชียงใหม่ ข้าพเจ้าไม่เชื่อว่า
หนังสือนี้จะเป็นหนังสือของคนไทยในประเทศ จีนไกลถึงเพียงนี้
Posts: 2041
Registered: 8/1/08
Member Is Offline
(Update 12 พ.ค. 51) เมืองเชียงตุงในอดีต สามท้าว
ชานตะวันตก ชาน ชาน ผู้เขียนเรื่องชนชาติไทยที่พม่า และอังกฤษผู้รู้เรื่องพงศาวดารไทยจากหนังสือพม่าว่า คำว่า ชาน นั้นเป็นชื่อสำหรับเรียกคนชาติ หนึ่ง
ซึ่งเรียกตัวของเขาเองว่าไทย ผู้เขียนเรื่อง ชนชาติไทยเหล่านี้ คงหมายถึงพวกชานไทย, ชานตะวันออก ชานเหนือ และ ชานตะวันตก ที่จริงพวกชานเหล่านี้แต่ละพวก
เป็นพวกไทย สาขาหนึ่งๆ ซึ่งได้ชื่อตามท้องที่ๆ ตั้งภูมิลำเนา อยู่ (เขิน, ลื้อ) เช่นที่เรียกว่า ไทยเหนือ
ส่วนไทยที่อยู่ทางตะวันออก (ไปถึงเวียด นามเหนือ) มีชื่อว่า ยวน เขิน เล็ม ลื้อ และ ลาว ผู้ไทย ผู้น้อง ผู้มาน ผู้ยื้อ ผู้ใจ ผู้เอน ผู้เยี้ยว และ
ผู้ฉาย เป็นต้น และชานตะวันตก ก็มีชื่อเรียกว่า เงี้ยว อย่างไรก็ดี พวกท้ายคือ พวกเงี้ยวนี้ ยังไม่กล้ารับรองว่าเป็นชื่อแท้ของ พวกชานตะวันตก
แต่กล้ายืนยันว่าเป็นไทยแน่ชื่อนี้ย่อมจะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับชนชาติไทยพวกอื่นอีก ๒ - ๓ ล้านคน ซึ่งอยู่ ทางดินแดนลุ่มแม่น้ำยางซี ในประเทศจีนและ ตอนเหนือในประเทศไทย
อาจยืนยันได้ว่าพวก เหล่านี้เป็นพวกเดียวกันกับพวกไทยพม่าแน่ และเป็นไทยแท้โดยไม่มีที่สงสัย เท่าที่ทราบคำว่า เงี้ยว เป็นชื่อสำหรับ ใช้เรียกพวกชานตะวันตก หรือไทยพม่า เพื่อ ให้ต่างจากพวกไทยอื่นๆ เท่านั้น และคำว่า เงี้ยว
ก็เป็นชื่อสำหรับชนพวกอื่นที่อยู่นอก เขตพม่า ใช้สำหรับเรียกพวกไทยที่อยู่ในพม่าพวกชานตะวันตกไม่เฉพาะมีแต่พวก เงี้ยวเท่านั้น แต่รวมทั้ง พวกอาหม มณฑลอัสสัม พวกคำตี่ พวกชาน
ขอบเขตเดิมของพระพุทธศาสนา ในดินแดนอันเป็นถิ่นของพวกไทยที่ ถือพุทธศาสนา ประมาณอย่างใกล้ที่สุดมีเขต๑. ทางตะวันออก ๒. ทางใต้ ๓. ทางตะวันตก ๔. ทางเหนือ นี่คือภูมิลำเนาของชาติไทยเหนือ และ ชาติไทยลื้อในประเทศจีน (ไทยในประเทศจีน ที่กล่าวมานี้ เฉพาะพวกที่มีหนังสือหรือที่ถือ พุทธศาสนาเท่านั้น
ไทยที่ไม่มีหนังสือหรือไม่ ได้ถือพุทธศาสนายังมีอีกหลายพวก) พวกเขิน และเงี้ยว (ชาน) ในพม่า ลาวในอินโดจีน ยวน (ลาวเชียงใหม่) และไทยในไทยทั้งหมดคนไทยที่ถือพุทธศาสนาในประเทศจีนมี ๒ จำพวก คือไทยเหนือ และไทยลื้อ พวก ไทยเหนืออยู่ลึกเข้าไปในประเทศจีน ยิ่งกว่า ไทยที่ถือพุทธศาสนาพวกอื่นๆ
ไทยเหนือนั้น อังกฤษเรียกว่า ชานจีน เมืองสำคัญของแคว้น ไทยเหนือมี ๓ เมือง คือ เมืองขวัน เมืองกึงม้า และ เมืองบ่อ (ผู้เขียนได้ไปพบพวก "ไทยเหนือ" ที่ เมืองบ่อ แผนที่สังเขป แสดงการเดินทางของ "หมอด็อดด์" ไปสำรวจคนไทยในเมืองจีน ระหว่าง พ.ศ. 2452 - 2466 (แผนที่หน้า 1- 2 ต่อกัน)) สรุปความเรื่องชนชาติไทย ข้อความต่อไปนี้ ได้แบ่งมาจากคำนำ ของหนังสือฝรั่งเศสชื่อว่า Silvers To Grammar
พงศาวดารฉบับหลวง
"ประวัติการของเขมร" "ตำนานไทยฝ่ายเหนือ เชียงราย" และ "ตำนานเมืองลาว" ที่ตั้งอยู่บนลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา มีข้อความโดยสังเขปดังนี้.- ประวัติชนชาติไทยนั้นเก่าแก่มาก จดหมายเหตุจีนโบราณกล่าวว่า เมื่อประมาณ ๘๕๐ ปีก่อนคริสต์ศักราช (๓๐๗ ปี ก่อนพุทธศักราช)
ภูมิลำเนาเดิมชนชาติไทยอยู่ตอนกลางลุ่ม แม่น้ำเหลือง ในสมัยเดียวกันนั้น ชนชาติจีนได้อพยพมาตั้งภูมิลำเนาอยู่ตามที่ราบในลุ่มแม่น้ำเหลืองตอนเหนือ ซึ่งบัดนี้เรียกว่า มณฑลแกนซู พวกไทยส่วนมากร่นลงมาตามแม่น้ำ ยางซี เข้าไปตั้งอยู่ในมณฑลยูนนาน ณ ที่นั้น ได้ต่อสู้กับพวกพื้นเมืองเดิมเป็นเวลานาน ใน
ที่สุดได้ตั้งราชอาณาจักรขึ้นเรียกว่า อาณาจักรน่านเจ้า โกสัมพี เมืองตาลีฟู ต่อมาเมืองหลวงนี้ก็ได้เลื่อนไปตั้งอยู่ที่ พูเออร์ฟู ไทยในประเทศจีนได้เสียความมีอิสรภาพ กลายเป็นจีนเป็นเวลา ๗๐๐ ปีเศษมาแล้ว แต่ อย่างไรก็ดี หาได้กลายเป็น "จีน" หรือ "ยวน" จนจะ
สังเกตไม่ได้นั้นหาไม่ โดยเฉพาะคำพูดของไทย ก็ยังคงดำรงเป็นภาษาเดิมของตนอยู่ แน่ละ... ย่อมมีภาษาของชนพื้นถิ่นเข้ามาปะปนอยู่ไม่ มากก็น้อยในปัจจุบันนี้ ยอมรับรองกันทั่วไปแล้ว ว่า ชนชาติไทยมีจำนวนมาก และอยู่กระจัด กระจายทั่วไปในตอนใต้ของทวีปเอเซีย ตำนาน
ของชาติหรือขนบธรรมเนียมของชาติยังสำแดง อีกว่า เป็นชาติมองโกเลียและเป็นชาติที่ใกล้ชิด กับชาติจีน แม้จดหมายโบราณของจีน พม่า และ ไทยเอง ยังแสดงว่าชาติไทยเป็นชาติเก่าแก่ ยิ่งกว่าชาติ เอบรู ยิว ปา ลุง ลาว ไทย ใหญ่
(Great) ข้าพเจ้าได้เดินทางตั้งแต่จังหวัดเพชรบุรีขึ้นไปทางเหนือของไทย และต่อไปในแคว้น เชียงตุง มณฑลยูนนาน เมืองบ่อ ไวยวน สรุปได้ว่ามีชนชาติไทยเป็นจำนวนมากอยู่ในประเทศจีน คือใน มณฑลไกวเจา มณฑลกวางซี มณฑลยูนนาน
เวียดนามเหนือ
แคว้นชาน มณฑลอัสสัม
ในเนื้อที่อันกว้างใหญ่นี้ มีพลเมืองถึง ๒๐ ล้านคน เป็นชนชาติไทยเสียมากกว่าเศษ หนึ่งส่วนสี่ ซึ่งมีชื่อเรียกต่างๆ กัน ตามที่ได้ บรรยายมานี้
ข้าพเจ้าได้พยายามเผยแผ่ศาสนา ในระหว่างชนชาติไทย ซึ่งมีจำนวน ๒๐ ล้าน คน นอกจากชนชาติจีน ซึ่งมีจำนวนหลายสิบ ล้าน และพวกอื่นๆ ซึ่งไม่ใช่ไทยอันอยู่ในภูมิ
ประเทศอันกว้างใหญ่แห่งเดียวกัน..เรื่อง ชนชาติไทย หมอด็อดด์
กระทรวงศึกษาธิการ นับเป็นความอุตสาหะบากบั่นอดทนในการเดินทางหลายครั้ง ทั้งที่สมัยก่อนการคมนาคมไม่สะดวกเหมือนสมัยนี้
หมอด็อดด์ จะเห็นได้ว่า การที่คนไทยมีอัธยาศัยดี นั้น หมอด็อดด์น่าจะเฉลียวใจในเรื่องพระพุทธศาสนา ที่พระพุทธเจ้าสอนให้เป็นคนดี ตลอดระยะเวลา ๓๒ ปี
ที่อยู่เมืองไทย หมอด็อดด์จึงมุ่งมั่นเผยแผ่ศาสนาของตนอย่างเดียว แต่ที่ น่าเสียดายไม่ได้ศึกษาคำสอน หรือกล่าวสรรเสริญยกย่องเจ้าของพระพุทธศาสนาเลยแต่ที่น่าประทับใจเป็นอย่างยิ่งที่ หมอด็อดด์ ข้าพเจ้าเดินทางรอนแรมมาเป็นเวลานาน จนบรรลุถึงแผ่นดินอันเป็นที่รักแรกของข้าพเจ้า คือ ไทย รวมความว่า เอกสารการบันทึกนี้มีประโยชน์มหาศาล ในการยืนยัน กเบื้องจาร ที่ได้ จารึกไว้ตั้งแต่สมัยโบราณว่า คนไทยได้อาศัย ในแผ่นดินมาแต่บรรพกาล
แต่ที่ชาวฝรั่งเศสได้ บันทึกไว้ โดยอ้างจดหมายเหตุโบราณของจีน ว่าคนไทยอพยพลงมาเรื่อยๆ จนถึงอยุธยานั้นอาจจะบันทึกแบบเดาๆ มากกว่า เพราะตามหลักฐานของไทย ชนชาติไทยก็อยู่ในดิน แดนแหลมทองมาก่อน โดยตั้งเมืองหลวงอยู่ ทางใต้ก็เรียกว่า อาณาจักรศรีวิชัย อาณาจักรสุวรรณภูมิ
อาณาจักรศรีโคตรบูร จะเห็นว่าคนไทยตั้งรกรากมาก่อนแล้ว ถ้าจะย้อนไปถึงสมัยพุทธกาลในตำนานพระเจ้าเลียบโลก
ชาวลัวะ นั่นก็คือคนไทยพื้นเมืองเดิมนั่นเอง ฉะนั้น หมอด็อดด์
ตัวอย่างเช่น ศิลาจารึก ปาเล็มบัง บันทึกของหมอด็อดด์จึงมีค่า แต่คนไทยไม่ค่อยได้อ่านกัน จึงอยากจะนำเรื่องราวลงให้ละเอียด แต่เสียดายหน้ากระดาษจำกัด จึงสรุปเพียงย่อๆ พอได้ใจความ
คิดว่าผู้อ่านคงจะซาบซึ้งเช่นเดียวกัน และภาคภูมิใจที่คนไทยสมัย ใกล้ปัจจุบันนี้เอง ยังอยู่ในดินแดนของจีนเต็มไปหมด เท่ากับเป็นการยืนยัน กเบื้องจาร หลวงพ่อพระราชกวี สรุปความว่าต้นบรรพบุรุษที่ ชาวจีน พระเจ้าอึ่งตี่ฮ่องเต้ ส่วนที่ศรีลังกาต้นวงศ์ของพระเจ้าแผ่นดินที่ ชาวศรีลังกา พระเจ้าวิชัย สิงห์บุรี สำหรับ ราชวงศ์ปัลลวะ ชาวอินเดีย ราชวงศ์ปัลลวะ ปั่น
ต่อมายุค อาณาจักรศรีวิชัย ราชวงศ์ไศเลนทร์ ขุนอินทร์ไศเลนทร์ ข้อมูลคร่าวๆ นี้คงพอจะอนุมานได้ว่า คนไทยได้กระจายออกไปมากกว่า เพราะความเก่าแก่และยิ่งใหญ่มานาน นับตั้งแต่ยุค
พระพุทธกกุสันโธ พระพุทธโกนาคม พระพุทธกัสสป และ พระพุทธสมณโคดม จนนักประวัติศาสตร์ชาวฝรั่ง จีน แม้แต่ไทยเองก็ไม่เชื่อถือ ความที่เก่าเกินไปนั่นเอง แม้แต่ตัวเองก็จำกำพืดเดิมของตนเองไม่ได้
ต้องให้ชนชาติอื่นมาชี้นำให้ แล้วจึงเชื่อด้วยความเข้าใจว่าตนเองเป็นบัณฑิต นี่จึงเป็นความเศร้าใจของชนชาติไทยอย่างเราๆ ในสมัยปัจจุบัน
ที่นับวันก็หมดความภาคภูมิใจลงไปเรื่อยๆถึงอย่างไรก็ตาม ผู้เขียนก็ได้นำเรื่องราวชนชาติไทยลงไว้แต่เพียงนี้ หวังว่าคงจะเป็นประโยชน์บ้าง จะขอเล่าเหตุการณ์ที่
วัดหลิงกวง ประวัติพระเขี้ยวแก้ว ณ วัดหลิงกวง
ผู้เขียนได้ค้นคว้าหาประวัติตามเอกสารบันทึกของ นายถัง เป่ากั๋ว นายเดา ชูเรน
พระเขี้ยวแก้วที่อยู่ในเมืองจีน ประชา ชนชาวจีนมักเรียกว่า พระทันตธาตุฟาเหียน เพราะ หลวงจีนฟาเหียน
อูไดยานา หลังจากอาณาจักรนี้แล้วก็เคลื่อนย้าย มาอยู่ในแคว้น โคตัน หลวงจีนฟาเหียน
ราชวงศ์จี๋ (Qi) เมืองโคตัน เมืองนานกิง
หลังจากนั้น ประเทศจีนก็รวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันในสมัย ราชวงศ์ซุ่ย (Sui)
เมืองฉางอัน ดังนั้น พระเขี้ยวแก้วได้ถูกย้ายจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง กลับไปกลับมาหลายเมือง จนกระทั่งสุดท้ายได้มาประดิษฐานอยู่ที่ เมืองเยนกิง ราชวงศ์เหลียว
จากจดหมายเหตุในสมัย จักรพรรดิเดาซอง พระเจดีย์เจาเซียน ในปี ค.ศ. ๑๙๐๐ (พ.ศ. ๒๔๔๓) พระเจดีย์เจาเซียนได้รับความเสียหายด้วยปืนใหญ่ โดยกองกำลังของฝ่ายพันธมิตรชาติตะวันตก ของผู้นิยมลัทธิจักรวรรดินิยม ๘
ประเทศ หลังจากนั้น มีพระภิกษุที่อยู่ภายในวัดได้มาทำ ความสะอาดบริเวณรอบพระเจดีย์ แล้วได้พบพระเขี้ยวแก้วบรรจุอยู่ในหีบศิลาอย่างถาวร
อยู่ภายในห้องใต้ดินขององค์พระเจดีย์ บนตลับไม้กฤษณานั้นมีการระบุไว้ว่า ถูกนำมายัง ณ สถานที่นี้ในปี ค.ศ. ๙๖๓ (ปี พ.ศ. ๑๕๐๖) โดยพระภิกษุชื่อ
ซ่านฮุย พระเขี้ยวแก้ว
ในที่สุด พระเขี้ยวแก้ว วัดกวงจี่ เมื่อทางการได้สร้างพระเจดีย์องค์ใหม่ ณ วัดหลิงกวง นับเป็นเวลากว่าครึ่งศตวรรษแล้ว ที่พระเขี้ยวแก้วได้ถูกอัญเชิญไปตามสถานที่ต่างๆ เพื่อให้พุทธศาสนิกชนได้กราบไหว้บูชา ทั้งในประเทศและต่างประเทศ
เช่นในเดือนตุลาคม พ.ศ. ๒๔๙๘ ทางรัฐบาลพม่าและพุทธสมาคมของ พม่าได้ขออัญเชิญพระทันตธาตุไปให้ชาวพม่า ได้สักการบูชาเป็นเวลาหลายเดือนจนกระทั่งปี พ.ศ. ๒๔๙๙ พระเขี้ยวแก้ว ได้ถูกอัญเชิญกลับจากประเทศเมียนม่าร์ ผ่าน ทางยูนนานในเส้นทางที่จะไปปักกิ่ง จึงได้หยุด พักที่ยูนนานเป็นเวลา ๓
เดือน เพื่อให้ผู้ที่จะเดินทางมากราบไหว้บูชาตามจุดต่างๆ เช่นที่ คุนหมิง, สิบสองปันนา, ดีดอง, เจงมา, และ ลี่เจียง เป็นต้นบรรดาพุทธศาสนิกชนนับพันคน จากหลายเชื้อชาติในมณฑลยูนนาน ได้มีโอกาส สักการบูชาพระเขี้ยวแก้ว ซึ่งเป็นโอกาสอันประเสริฐสุด
ที่จะส่งผลให้เกิดความปีติยินดีเสมือนแสงสว่างที่สดใส ท่ามกลางบรรยากาศที่อบอุ่นอันดี ที่จะเกิดความสามัคคีกันมากขึ้น ระหว่างชนชาติต่างๆ ในมณฑลยูนนานพระเขี้ยวแก้วของจีนนี้ ถือเป็นสมบัติ อันล้ำค่าที่สูงสุดของชาวจีน เฉกเช่นเดียวกับ พระบรมสารีริกธาตุอื่นๆ ของพระพุทธเจ้า
ซึ่งไม่เพียงแต่พุทธศาสนิกชนของจีนเท่านั้น แต่รวมถึงพุทธศาสนิกชนทั่วโลก ก็ให้ความเคารพนับถือเช่นเดียวกันกรมการศาสนาของจีนจึงได้มีการอัญเชิญพระเขี้ยวแก้วไปยังประเทศเมียนม่าร์ถึง ๓ ครั้ง คือในปี พ.ศ. ๒๔๙๘, ๒๕๓๗, ๒๕๓๙ และอีกหนึ่งครั้งในประเทศศรีลังกา
เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๐๔ ในปี พ.ศ. ๒๕๔๓ รัฐบาลฮ่องกงได้จัดการต้อนรับพระทันตธาตุให้ประชาชนชม และสักการะเป็นวันแรกในวันวิสาขบูชา พระมหาเจดีย์ที่ประดิษฐานพระเขี้ยวแก้ว วัดหลิงกวง ภายในเจดีย์นั้นเป็นพระราชวังใต้ดิน เจดีย์พระเขี้ยวแก้วชั้นแรกเป็นทางเข้าพระเจดีย์ผนังเจดีย์นั้นประดับด้วยก้อนอิฐ มีการแกะสลักบทสวดมนต์ไว้อีกด้วย
ชั้นที่ ๒ เป็นที่ประดิษฐานพระเขี้ยวแก้ว ซึ่งถูกวางอยู่ในพานบัวทองคำ รายล้อมไปด้วยสถูปทองคำเล็กๆ ๘ องค์เจดีย์ทองคำที่บรรจุพระเขี้ยวแก้วไว้ภายในนั้น มีของล้ำค่าต่างๆ มากมาย เป็นของที่แต่ละมณฑลของชนกลุ่มน้อย และในประเทศต่างๆ นำมาถวาย
ท่ามกลางสิ่งของที่นำมาถวายนั้น ยังรวมไปถึงพระพุทธรูปที่ประเทศไทยมอบให้แก่ประเทศจีนอีกด้วยเรารับประทานอาหารกลางวันที่ "วังอี้เหอหยวน" ซึ่งเป็นวังฤดูร้อนของ "พระนางซูสี ไทเฮา" อยู่ห่างจากตัวเมืองปักกิ่งประมาณ ๑๐ กม.
พระราชวังนี้สร้างในสมัย "เฉียนหลงฮ่องเต้" และได้มีการสร้างเพิ่มเติมในสมัยพระนางซูสีไทเฮา มีการขุดทะเลสาบกว้างใหญ่ให้ชื่อว่า ทะเลสาบคุนหมิงวันที่ ๒๔ มี.ค. ๓๙ หลังอาหารเช้า แล้วออกเดินทางไปชม กำแพงเมืองจีน จิ๋นซีฮ่องเต้ วันนี้อากาศหนาวจัด ๒ องศาเซลเซียส เมื่อไปถึงกำแพงเมืองจีน มองเห็นหิมะปกคลุมกำแพง และต้นไม้ในอาณาบริเวณขาวโพลน ส่วนพื้นกำแพงด้านบน
มองเป็นทางขาวทอดยาวคดเคี้ยวไปตามยอดเขาดูสวยงามมาก มีป้อมที่มีทหารยามเฝ้าอยู่เป็นระยะๆเมื่อเดินขึ้นไปถึงป้อมลมหนาวเย็นพัดแรงตลอดเวลา นักท่องเที่ยวเดินขึ้นกันมามาก มีบางคนเดินขึ้นไปถึงป้อมที่ ๔ จากนั้นก็เดินกลับลงมา
ตอนบ่ายก็ไปชมสุสานขนาดใหญ่ ที่รวมของฮ่องเต้ ๑๓ พระองค์ ในราชวงศ์หมิง ชื่อว่า สุสานติ้งหลิง
วันที่ ๒๕ มี.ค. ๓๙ ตอนเช้าไปชม หอบวงสรวงสวรรค์ ตอนบ่ายมีรายการไปชม พระราชวังปักกิ่ง คุณแน่งน้อย คุณแสงเดือน, คุณพจมาน
ขณะนั้นเป็นเวลาประมาณ ๑๓.๓๐ น. สภาพของวัดในวันนี้ ต่างกับเมื่อวานซืนโดยสิ้นเชิง ไม่มีร่องรอยของหิมะหลงเหลืออยู่แม้แต่น้อย
ขณะที่เดินขึ้นสู่วิหารและพระเจดีย์ก็ ได้ยินเสียงพระจีนสวดมนต์ พร้อมกับเสียงเคาะไม้บักฮื้อด้วย เมื่อเดินไปถึงวิหาร
เห็นประตูปิดอยู่ก็กราบพระที่หน้าประตู เข้าใจว่าพระกำลังสวดมนต์อยู่ข้างในจึงได้ตั้งจิตขออนุญาตนำดินแถวนั้นไปถวายหลวงปู่ แล้วเดินกลับมาหน้าวิหารเพื่อ ขอขมาและกราบลา เสียงสวดมนต์เงียบหายไป เมื่อเงยหน้ามองสูงขึ้นไป
เห็นประตูมีกุญแจคล้องปิดอยู่ เมื่อขาเข้าไม่ทันสังเกตดูกุญแจ แต่ก็ไม่เห็นพระสักรูปเดียว เสียงสวดมนต์มาจากไหน จึงเดินกลับไปด้วยความปลื้มปีติวันที่ ๒๖ มี.ค. ๓๙ วันนี้วัดสุดท้ายที่จะอยู่ที่ปักกิ่ง วันแรกเราเริ่มต้นด้วยการไปนมัสการพระเขี้ยวแก้วที่วัดหลิงกวง และลงท้ายด้วยการไปนมัสการพระที่
วัดหย่งเหอ วัดหย่งเหอ คังซีฮ้องเต้
หลังแรกจะเป็นวิหารที่ประดิษฐานรูปปั้นพระสังกัจจายน์ พระมหากัสสป พระอานนท์
Posts: 2041
Registered: 8/1/08
Member Is Offline
Posts: 462
Registered: 12/3/08
Member Is Offline
Posts: 2041
Registered: 8/1/08
Member Is Offline
"เว็บตามรอยพระพุทธบาท" ได้รับลิขสิทธิ์จาก พระอาจาย์ชัยวัฒน์ อชิโต เพื่อเผยแพร่รูปภาพและข้อมูล
เว็บไซต์นี้แสดงผลได้ดีกับโปรแกรม Internet Explorer, Window Media V.9, Flash Player
ความละเอียดหน้าจอ 1024 x 768 pixels ความเร็วอินเตอร์เน็ต 1 Mbps. ขึ้นไป
ถ้าพบข้อผิดพลาดใดๆ หากจะแนะนำ หรือติชม และสอบถาม ติดต่อ "ทีมงานเว็บตามรอยพระพุทธบาท"
เริ่มเปิดเว็บไซด์ เมื่อวันอาทิตย์ที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551
Copyright @ 2008 tamroiphrabuddhabat.com All rights reserved
![[*]](./images/corporate/default_icon.gif){kind=icon}
posted on 19/4/08 at 07:55
".......เรื่องนี้ "หมอด็อดด์" ได้เล่าต่อไปอีกว่า...เมืองเชียงตุง อังกฤษเรียก เก็งตุง เป็น ศูนย์กลางของทางที่ผ่านประเทศในฤดูแล้ง มี
พวกค้าเกวียนนำสินค้าเดินไปมาอยู่เสมอ จาก จังหวัดตาลีฟู และยูนนานในประเทศจีนไป ร่างกุ้ง, เมาะละแหม่ง ในพม่าและในไทย พวก พ่อค้าเกวียนเหล่านี้
จะต้องเดินผ่านเมืองเชียงตุง ทั้งนั้น
