หนังสือ "ตามรอยพระพุทธบาท" เล่ม 5 (ตอนที่ 1) พระธาตุจอมกิตติ
พบกับท่านผู้อ่าน หนังสือ "ตามรอยพระพุทธบาท" เล่ม ๕ นี้ ยังไม่ได้จัดพิมพ์เป็นรูปเล่ม พอดี คุณธนวิสุทธิ์ เว็บมาสเตอร์แดนนิพพาน
ปรารภตอนที่เพิ่งจะ online "เว็บตามรอยพระพุทธบาท" เมื่อวันที่ ๑๐ ก.พ. ๒๕๕๑ ว่าน่าจะลงให้อ่านกันในเว็บบอร์ดนี้ คณะทีมงานฯ เห็นด้วย
จึงได้ขออนุญาต พระอาจารย์ชัยวัฒน์ ขอลงเรื่องที่เคยลงใน "ธัมมวิโมกข์" มาแล้ว ซึ่งเป็นเรื่องที่ท่านเคยไปจัด
"งานพิธีฉลองชัย" ณ อาณาจักรต่างๆ ดังนี้ คือ ๑. อาณาจักโยนกเชียงแสน เมื่อ ปี ๒๕๔๐ ณ อาณาจักรทั้งสามนี้ ท่านไปทำ "พิธีตัดไม้ข่มนาม" เรื่องของบ้านเมือง ซึ่งบังเอิญทำในปีที่เศรษฐกิจของประเทศทรุดตัวพอดี
คือทำพิธีต้นปี ๒๕๔๐ ถึงเดือนกรกฎาคมก็มีการลดค่าเงินบาทพอดี ถึงอย่างไรก็ตาม พิธีดังกล่าวนี้ เป็นการขอบารมีของท่าน เพื่อให้
เหตุการณ์ทั้งหลายผ่อนจากหนักเป็นเบา หรือจากเบาเป็นหาย เป็นต้น จะเริ่มลงในตอนแรก วันที่ ๑๕ มีนาคม ๒๕๕๑คณะทีมงานฯ
เล่าเรื่องการเดินทางของ สารบัญ งานพิธีบวงสรวง ณ พระธาตุดอยตุง ประวัติพระธาตุดอยตุง โอวาทของหลวงพ่อที่ดอยตุง งานพิธีฉลองชัย ณ พระธาตุจอมกิตติ โอวาทของหลวงพ่อ พระราชประวัติพระเจ้าพรหมมหาราช ประวัติการสร้างพระเจดีย์ (องค์เล็ก) คำสั่ง "ท่านย่าจันทรเทวี" พิธีถวายพระราชสดุดี นัดพบกันที่ "พระนิพพาน" ตอนที่ ๑
วันศุกร์ที่ ๑๗ มกราคม ๒๕๔๐ อันเป็นวันที่พวกเราในนามคณะศิษย์หลวงพระราชพรหมยาน ส่วนกลางที่จัดรถบัสไปจากบ้านสาย ก็มี คณะคุณนราธิป คณะคุณแดง คณะถาวร คณะอาจารย์วิชชุ คณะบางบอน รถบัสจากต่างจังหวัดก็มี คณะท่าลาน โดยคุณชนะ ๔ คัน และรถตู้จาก สุราษฎร์ หาดใหญ่ ภูเก็ต ประจวบ เพชรบุรี กาญจนบุรี บ้านฉาง ระยอง สัตหีบ ชลบุรี
จันทบุรี สระบุรี นครราชสีมา นครสวรรค์ พิษณุโลก สุโขทัย เชียงใหม่ และจังหวัดอื่นๆอีกมากมาย รวมจำนวนคนทั้งสิ้นประมาณ ๑,๕๐๐ คน
วันนี้..พวกเราทุกคนคงจะจำเหตุการณ์ที่ผ่านมาได้เป็นอย่างดี เพราะเป็นวันที่เรารอคอยกันมานาน จึงได้ตระเตรียมสิ่งของเครื่องบูชาสักการะ
เครื่องแต่งกายภาคเหนือ เสื้อผ้ากันหนาว และยวดยานพาหนะ เป็นต้นสำหรับบางท่านไม่สามารถจะร่วมเดินทางด้วยเหตุขัดข้องบางประการ เช่น ป่วยไข้ไม่สบายเสียก่อน รถเต็ม หรือมาไม่ทันเวลารถออก เป็นต้น
ก็อย่าได้เสียใจหรือน้อยใจไปเลย เพราะด้วยเหตุสุดวิสัยมักจะเกิดขึ้นได้เป็นธรรมดา
อีกทั้งเจ้าหน้าที่จัดรถจำเป็นจะต้องปรับปรุงระเบียบใหม่ในเรื่องเวลารถออกและนับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ทุกคนจะต้องรักษาเวลาอยางนี้ เขาจะออกรถตามเวลานัดทุกครั้ง จึงมีบางท่านอาจจะไม่ทราบข่าวนี้
ทั้งที่ได้แจ้งไว้ก่อนล่วงหน้าแล้ว นับตั้งแต่ท่านเจ้าอาวาสไปบ้านสายลม บางท่านอาจจะตกข่าวไปบ้าง จึงขอให้ตั้งจิตอนุโมทนาก็แล้วกันเนื่องจากการเดินทางไปจังหวัดเชียงรายในคราวนี้ นับเป็นปรากฏการณ์พิเศษ ที่ญาติโยมพุทธบริษัททั้งหลาย พร้อมด้วยคณะภิกษุสงฆ์จากวัดอื่นๆ และวัดท่าซุง
อันมีพระครูปลัดอนันต์ ภัยพิบัติ หลวงพ่อพระครูปลัดอนันต์, หลวงพี่ชัยวัฒน์ พร้อมด้วยคณะฯ กำลังกราบนมัสการหลวงพ่อดาบส
เพราะฉะนั้น การไปครั้งนี้ นับเป็นนิมิตหมายอันดี ที่พระพุทธศาสนาใกล้จะถึง "ยุคอภิญญาใหญ่"
หลวงพ่อดาบส
"... อาจารย์ศักดา อาจารย์ศักดาก็ถามท้าวมหาพรหมว่า จะให้ไปหาถ้ำได้ที่ไหน ท้าวมหาพรหมบอกว่า พรุ่งนี้จะมีคนมาบอก ครั้นวันรุ่งขึ้น เมื่ออาจารย์ศักดาไปที่โรงเจของท่าน
ปรากฏว่ามีพระธุดงค์มารออยู่แล้ว ได้บอกท่างที่จะไปถ้ำนั้นให้ทราย ตรงตามที่ท้าวมหาพรหมบอกไว้ทุกประการ เรื่องนี้หลวงปู่ท่านเล่าตามคำของอาจาย์ศักดาว่า
เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นนั้น ท้าวมหาพรหมบอกว่า คงจะเกิดขึ้นอีกไม่นานนักหรอก ใกล้ๆ นี้แหละ...จะเป็นปีนี้ ๒๕๔๐ ถึงปี ๒๕๔๒ อาจจะภายใน ๓ ปีนี้แหละ...ฯ"ครั้นถึงวันที่ ๒๐ มกราคม ๒๕๔๐ จึงได้มีโอกาสรับฟังโอวาทจากท่าน พระครูปลัดอนันต์ได้กราบเรียนถามท่าน ถึงเหตุการณ์บ้านเมืองต่อไปในภายภาคหน้า
ท่านบอกว่า คงจะมีเหตุตั้งแต่ปีนี้ ไปจนถึงปี ๒๕๔๗ คือนับตั้งแต่ปี ๒๕๔๗ แล้วนับย้อนลงมาแต่เมื่อท่านแสดงธรรมจบลงแล้ว จึงได้เข้าไปกราบลาท่าน แล้วปรารถเรื่องนี้ ท่านบอกว่า ไม่เป็นไร เพราะพระและเทวดาคงจะช่วยปกปักรักษาไว้บ้าง ฉะนั้น
ควรที่พวกเราพุทธศาสนิกชนทั้งหลาย จะได้เป็นหยดน้ำหยดน้อยๆ แค่เพียงหยดหนึ่ง ที่จะได้ช่วยราดรดบนกองเพลิงที่กำลังลุกไหม้
เพื่อช่วยสร้างความเยือกเย็นให้เกิดแก่ชาวโลกไม่มากก็น้อยทั้งนี้เพราะอะไร เพราะเหตุที่ว่าเราจะไปสร้างบุญกุศลใหญ่ นั่นคือการไปบูชาความดีขององค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า และบูชาคุณความดีพ่อแม่ของเรา
ที่เคยสร้างชาติสร้างแผ่นดินกันมาแล้วจึงเป็นอันว่า ความกตัญญูกตเวทีของพวกเราในครั้งนี้ คงจะได้แผ่เมตตาจิตไปให้ชาวโลก มีความร่มเย็นเป็นสุขในภายภาคหน้า
ถึงแม้จะมีความร้อนแรงจากเปลวเพลิง คือการทำบาปกรรมธรรมอันลามก แต่ความเย็นของหยดน้ำ คือผลบุญที่พวกเราได้ไปบำเพ็ญร่วมกัน
เป็นการกลั่นออกมาจากน้ำใจที่ใสสะอาด พร้อมทั้งอานุภาพของคุณพระรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก คงจะกระจายความเย็น
คือความสุขและความสงบไปบ้างฉะนั้น การเดินทางในโอกาสนี้ จึงมิได้ไปในเครื่องแบบชุดขาว คือผู้ทรงศีล แต่เป็นการไปในชุดฉลองชัยชนะ คือใครจะแต่งชุดอะไรก็ได้ให้ออกเป็นชาวเหนือ
จะเป็นชุดที่โพกหัวก็ได้ หรือชุดที่ไม่ต้องโพกหัวก็ได้ เพื่อสมมุติเหตุการณ์ตอนที่กองทัพกู้ชาติของ พระเจ้าพรหมมหาราช พิธีกรรมในครั้งนี้ จึงจำเป็นต้องแต่งกายให้สวยงาม พร้อมทั้งเครื่องประดับตกแต่งให้งามวิจิตร ทั้งหญิงและชาย เพื่อแสดงถึงความมั่งคั่งเกษมศรี
แสดงถึงความอยู่ดีกินดีมีความสุขของคนไทยในสมัยนั้น ทั้งนี้ เพื่อเป็นพิธีการ "ตัดไม้ข่มนาม" ถึงแม้เหตุการณ์จะผ่านไปเกือบสองพันปีมาแล้ว อาจจะไม่สมจริงสมจังนักก็ตามที แต่เราก็ทำกันไปด้วยความศรัทธา ไม่จำเป็นต้องเหมือน ๑๐๐ %
เพราะบางคนอาจจะแต่งไม่เหมือนกัน ขอจงอย่านำมาอวดหรือแข่งขันกันฉะนั้น ใครจะแต่งหรือไม่แต่งก็ตามทีขอให้ตั้งใจว่าทำเพื่อเป็นพุทธบูชา และบูชาบรรพบุรุษของเราก็เพียงพอ ทุกคนได้บุญเหมือนกันหมด แต่ถ้าท่านคิดมากเกินไป
ว่าแต่งแบบนี้ไม่ถูกบ้าง หรือแต่งอย่างนี้ไม่ควรบ้าง เป็นต้น บุญคงหดหายไปอย่างน่าเสียดาย เพราะเราเพียงแต่สมมุติกันเท่านั้นเนื่องจากชุดบางชุด จำเป็นต้องนำมาแต่งเช่นชุดของ "ชาวไทยเขิน" ก็ต้องมีผ้าประดับบนศรีษะ อันเป็นสัญลักษณ์ประจำเผ่าของเขาไม่ถือว่าเป็นการสวมหมวก
เพราะเป็นเพียงเครื่องประดับบนหัวเท่านั้น เมื่อเข้าไปในเขตวัด จึงไม่ถือว่าเป็นโทษแต่ประการใด ถ้าไม่อย่างนั้น พวกกระเหรี่ยง วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม พิธีกรรมในครั้งนี้ จึงมีการสะดุดก่อนล่วงหน้า และเจ้าหน้าที่จัดงานก็พบกับอุปสรรคในการจัดหาเครื่องแต่งกายมากมายอย่างไม่เคยเจอมาก่อน
สับสนวุ่นวายตลอดจนถึงวันงานแสดงให้เห็นถึงพิธีการ "ตัดไม้ข่มนาม" ในครั้งนี้จะมีผลดีต่ออนาคตของคนไทยสมัยต่อมาอย่างแน่นอน
แต่จะต้องพบกับอุปสรรคบ้างเป็นธรรมดา แล้วจึงจะรุ่งโรจน์โชตนาการ ไปจนถึงยุค "ชาวศรีวิลัย" ในที่สุดเพราะจุดเด่น หรือหัวใจของพิธีกรรมในครั้งนี้ อยู่ที่เครื่องแต่งกายเป็นสำคัญ เนื่องจากเป็นการแก้เคล็ด ที่ชะตาของประเทศอาจจะประสบกับความทุกข์ยาก
จึงจำเป็นต้องสมมุติเหตุการณ์ ตอนที่เราพ้นจากการเป็นทาสขอมแล้ว เรามีความสุขอุดมสมบูรณ์ มีความมั่งมีศรีสุขร่ำรวยไปด้วยแก้วแหวนเงินทอง
มีความมั่งคั่งเกษมศรี มีความปลอดภัยจากข้าศึกศตรูโดยเฉพาะคนส่วนใหญ่ ที่หลวงพ่อบอกไว้ว่า เคยเกิดในสมัยเชียงแสนเกือบทั้งสิ้น เมื่อมาเกิดกันในสมัยนี้อีก หากเราจะประสบกับภัยที่จะเกิดขึ้น
หรือจะทำให้ยากจนลง เราก็จะสามารถแก้ไขให้บรรเทาเบาบางลงไปบ้าง จึงได้มีการแต่งกายให้เห็นถึงความเป็นเศรษฐี มีความร่ำรวยไปด้วยเพชรนิลจินดา
เพื่อเป็นการตัดไม้ข่มนาม ตามเหตุผลดังที่กล่าวมานั่นเองส่วนใครจะเห็นด้วยหรือไม่ ก็ไม่เป็นไรขอให้ย้อนกลับไปตอนที่พระเจ้าพรหมจะยกทัพไปรบกับขอม หลวงพ่อเล่าว่า ท่านก็แต่งกายด้วยเครื่องประดับอย่างสวยงาม
ทั้งแม่ทัพ นายกองและเหล่าทหารทั้งหลาย แสดงความมั่นใจในชัยชนะ เพื่อเป็นการข่มขวัญข้าศึกไปในตัว ท่านก็บอกว่าเป็นการ "ตัดไม้ข่มนาม"จึงขอให้ทุกท่านโปรดทราบว่า การทำพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ เขาจึงให้ระวังเรื่อง "ปาก" และ "กิริยามารยาท"เป็นสำคัญ
แล้วต้องทำด้วยความเคารพจริงๆ แต่บางคนก็ดันไปเรี่ยไรระหว่างงานก็มี และบางครั้งก็กังวลเรื่องปัจจัยจนเกินไป จึงทำให้พิธีกรรมสะดุดไปบ้าง
ผลออกมาจะทำให้เราไม่ราบเรียบเท่าที่ควรจิตใจของเราจึงไม่รวมเป็นหนึ่งกันจริง เพราะมัวแต่ห่วงใยเรื่องที่ยังไม่จำเป็นคงจะลืมไปว่า ในขณะทำพิธีนั้น เรากำลังอยู่เฉพาะพระพักตร์ขององค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า และเหล่าพระอรหันต์ทั้งหลาย
อันมีหลวงพ่อผู้เป็นองค์ประธานในพิธีพร้อมทั้งหลวงปู่ทั้งหลาย ตลอดจนถึงบูรพกษัตริยาธิราชและบรรดาเทพไท้เทวาทั้งหลาย บางคนจึงนั่งหันข้างให้บ้าง
ลุกออกไปในระหว่างพิธีบ้าง คุยกันในระหว่างนั้นบ้าง เป็นต้นเพราะฉะนั้น ก่อนงานผู้จัดงานจะไม่พูดเรื่อง"พิธีกรรม"ในรายละเอียด เพราะมิฉะนั้น จะทำให้ผู้ไม่เข้าใจไปดูหมิ่นดูแคลน ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์
เป็นการตัดรอนผลที่จะกระทำไปในที่สุด เสียผลทั้งตนเองและผู้อื่นไปด้วย จึงรอให้ถึงเวลาเสียก่อน เมื่อนั้นภาพเหตุการณ์ทุกอย่าง จึงเป็นคำตอบได้ดีที่สุดในงานแต่ละภาค ที่ได้ไปจัดพิธีกรรมผ่านมาแล้ว ไม่ว่าทางภาคเหนือ ภาคใต้ ภาคอิสาน ภาคกลาง และงานรวมภาคที่วัดพระแท่นดงรัง
ทุกคนจะไม่ทราบรายละเอียดพิธีกรรม แต่ให้ไปรู้เอาในวันงานเลย แต่สำหรับงานนี้ ทั้งที่ไม่เปิดเผยในรายละเอียด แต่มีคนเอาไปพูดเอาไปถามกันมากเกินไป
จึงทำให้คนจัดพิธีกรรมมีอุปสรรคในการหาสิ่งของที่จะมาเข้าร่วมพิธี เรียกว่าเสียเคล็ดไปก่อนบ้างแล้วเมื่อเกิดเหตุการณ์ขึ้นเช่นนี้ เห็นท่าว่าจะไม่ดีแน่ จึงได้บน หลวงปู่ ๕ พระองค์
ท้าวมหาชมภู
แต่ก็นับว่ายังโชคดี อาศัยที่บรรดาท่านพุทธบริษัทส่วนใหญ่ มีความเข้าใจในพิธีกรรม จึงทำให้สามารถจัดงานผ่านไปด้วยความเรียบร้อย ทั้งนี้
อาศัยพระบารมีขององค์สมเด็จพระบรมศาสดา และครูบาอาจารย์ทั้งหลาย อีกทั้งได้กำลังใจจากท่านเจ้าอาวาส ตลอดถึงเพื่อนภิกษุทั้งหลาย และญาติโยมพุทธบริษัททุกท่าน
ทั้งรุ่นอาวุโสที่เคยเคารพนับถือท่านมาตั้งแต่ยังมิได้อุปสมบท และคณะศิษย์รุ่นต่อมา เป็นต้นถึงแม้จะยากลำบากเพียงใด แม้จะมีอุปสรรคแค่ไหน นับตั้งแต่คณะผู้จัดเดินทางไปล่วงหน้าตั้งแต่คืนวันที่ ๑๔ เพื่อไปเตรียมงาน และสถานที่ทั้งสองแห่ง
คือจัดสถานที่ที่วัดพระธาตุจอมกิตติ แล้วจึงได้ขึ้นถึงวัดพระธาตุดอยตุง ประมาณเกือบ ๕ ทุ่ม ของคืนวันที่ ๑๗มาถึงปรากฏว่ามีคนมานอนพักอยู่ก่อนแล้ว ประมาณหลายสิบคน มีคณะของ อาจารย์สันต์ ภู่กร คุณสัมพันธ์
คณะพระวันชัย คณะอาจารย์โอ๋ คณะพระวันชัย คืนนั้นอากาศบนดอยตุง ก็เย็นพอสมควร ทางวัดไม่ทราบเรื่องเลยว่าคณะของเราจะไปกัน ทั้งที่บางคนที่ไปก่อนเมื่อปลายปีที่แล้วก็ทราบเรื่อง
แต่ไม่ได้แจ้งให้ หลวงพ่อฝ้าย อาจารย์โอ๋ คุณนที เมื่อไปถึงก็อยากจะหาที่นอน ดันไปเคาะห้องผิด กลายเป็นห้องของพระที่นั่น ท่านก็ได้ช่วยเปิดห้องให้พวกเราได้พักกัน จึงได้ทราบว่าโทรศัพท์ที่นั่นเสีย
มิน่าโทรมาหลายครั้งก็ไม่ติด นึกว่า "ผู้การอังกูรรัตน์" ให้เบอร์ผิดเสียแล้วรู้สึกว่าน้ำที่นั่นเย็นดีเหลือเกิน ทั้งๆที่มีเครื่องทำน้ำอุ่น แต่ก็ไม่ค่อยจะอุ่น เพราะความเย็นสูงมากกว่า พระทั้ง ๔ องค์ และญาติโยม
ที่ติดตามไปประมาณ ๔๐ คน ก็ได้นอนพักผ่อน หลังจากเหน็ดเหนื่อยกันมาจากการจัดสถานที่บนพระธาตุจอมกิตติ และไปประสานงานกับเจ้าหน้าที่ตำรวจจราจร ทั้งที่
แม่จัน เชียงแสน คุณป๋อง คุณหนู แต่ที่จะต้องเหน็ดเหนื่อยกันก่อน ก็คือ คุณนทีและคณะ ที่จะต้องตื่นก่อน นอนทีหลังเพื่อช่วยหาเสบียงเอาไว้เป็นกำลัง เมื่อทุกคนทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว
ก็เดินทางไปรอท่านเจ้าอาวาสที่นั่น แต่ปรากฏว่าพอถึงเช้าวันที่ ๑๘ ทั้งที่ได้เตรียมการณ์กับเจ้าหน้าที่ตำรวจจราจรไว้พร้อมแล้ว
เพื่อรอรับสถานการณ์อันจะเกิดขึ้น นั้นคือขบวนรถที่จะขึ้นมาบนดอยตุง ประมาณไว้ ๑๕๐ คัน โดยรถเล็กเหล่านั้น ได้ทยอยกันขึ้นมาตลอดตั้งแต่ ๗ โมงเช้าเมื่อจำนวนรถเริ่มมากขึ้น เจ้าหน้าที่จึงได้จัดที่จอดรถไว้ ณ บริเวณวัดพระธาตุ แล้วเดินอีกประมาณ ๑ กิโลเมตร จึงจะถึงองค์พระธาตุ
ทั้งได้กำชับเจ้าหน้าที่ ถ้ารถนำขบวน "อุทัยธานี" มาถึง นั่นคือคณะของท่านเจ้าอาวาส ขอให้ขึ้นไปถึงองค์พระธาตุได้เลยเมื่อคณะของท่านมาถึง ปรากฏว่าผ่านไปไม่ได้เลย เนื่องจากรถที่มาถึงก่อนหน้านั้น ได้จอดเต็มไปหมด
ท่านจึงต้องเดินขึ้นกันไปพร้อมทั้งคณะผู้ติดตามอีกหลายท่าน แต่มีบางคณะที่มีอายุ ไม่สามารถจะเดินไปถึงได้ ก็ต้องขออภัย เพราะจำนวนรถและคนมากเหลือเกินแต่มีเรื่องเล่าที่ไม่น่าเชื่อ จะถึอเป็นเรื่องอัศจรรย์ก็ว่าได้ เพราะก่อนที่จะเดินทางมานั้น ดร.โสทร เมื่อวันที่ ๑๖ จึงได้ไปพักที่วัดถ้ำผาจม ท่านอาจารย์วิชัย กลับสู่ด้านบน งานพิธีบวงสรวง ณ พระธาตุดอยตุง
วันเสาร์ที่ ๑๘ มกราคม ๒๕๔๐ เวลาเช้าของวันนี้ บนยอดเขาลมแรงมากผิดปกติ รถเล็กบางคันเริ่มทยอยกันเข้ามา จึงได้ถามว่าเดินทางขึ้นมาสะดวกไหม
เขาตอบว่าสะดวก แต่คนขับรถสองแถวพูดกันว่า วันนี้แปลกมาก ที่ไม่มีหมอกเลย...!จึงทำให้คิดว่า เราโดนความเย็นของลมเสียดีกว่า ที่จะพบกับอันตรายจากหมอก เพราะท่านคงจะสงเคราะห์พวกเรา พัดพาเอาหมอกให้กระจายออกไปจากพื้นที่
ช่วยให้แสงอาทิตย์ได้ส่องลงมา เพื่อช่วยทำให้อากาศอบอุ่นขึ้น พวกเราจึงมีความสะดวกและปลอดภัย มีความสุขใจขึ้น ทั้งนี้
เป็นด้วยอานุภาพความศักดิ์สิทธิ์ขององค์พระธาตุ ตลอดถึงผู้ปกปักรักษาเขตนี้ ที่เราเดินทางมาด้วยความเคารพและมีความเลื่อมใสศรัทธาอย่างจริงใจในขณะที่รอท่านเจ้าอาวาสนั้น ญาติโยมที่เดินทางมาถึงก่อน บางท่านก็เริ่มแต่งกายแบบไทยล้านนา มี ศ.ดร.ปริญญา
คณะคุณต๋อย, คุณต้อย ส่วนคณะทำบายศรี อันมี โยมน้อย แม่ชีเล็ก มณเฑียร ในปีนี้ก็มีการจัดห่มผ้าพระเจดีย์เป็นกรณีพิเศษ คือคุณน้อยได้ช่วยเย็บผ้าห่มเจดีย์ โดยแบ่งออกเป็นสององค์ พร้อมกันนั้น คุณสุพัฒน์ คุณนราธิป ส่วนเรื่องเครื่องขยายเสียง และการบันทึกภาพวีดีโอ ก็มีคณะของ คุณปรีชา, คุณสุพัฒน์,
คุณลือชัย ครั้นถึงเวลาประมาณ ๐๙.๐๐ น. เศษ พระครูปลัดอนันต์ กลับสู่ด้านบน ประวัติพระธาตุดอยตุง
หลวงพ่อพระครูปลัดอนันต์กำลังเล่าประวัติพระธาตุดอยตุง ตามที่ทราบกันมาแล้วว่า พระบรมธาตุดอยตุง "ดอยน้อย" พระธาตุจอมกิตติ พวกเราเหล่าพุทธบริษัท ที่เป็นลูกหลานของหลวงพ่อ คงจะทราบประวัติความเป็นมาจากท่านบ้างแล้ว ณ โอกาสนี้ อยากจะเพิ่มเติมจาก พงศาวดารโยนก ตำนานพระธาตุดอยตุง พระเจ้าพรหมมหาราช สมัยพระเจ้าสิงหนวัติ
สมัยนั้น พระเจ้าสิงหนวัติ พระเจ้าเทวกาล ภาทิยะ
พระเจ้าพิมพิสาร เมื่อสมเด็จพระมหามุนีได้สำเร็จพระปรมาภิเษกสัมมาสัมโพธิญาณแล้วได้ ๑๕ พรรษา จึงเสด็จไปสู่กรุงกบิลพัสดุ์ ทรงเทศน์โปรดพระประยูรญาติด้วย "มหาเวสสันดรชาดก" พระเจ้าสิงหนวัติ เมื่อนั้นพระพุทธองค์จึงทรงพยากรณ์ว่าจำเนียรกาลแต่นี้ไปภายหน้า จะมีกษัตริย์พระองค์หนึ่ง จักมาสร้างเมืองขึ้น ตรงที่พระยาช้างไปหยุดยืนอยู่นั้น
ซึ่งอยู่ใกล้แม่น้ำโขง ให้ชื่อว่า "เมืองเชียงแสน" สมัยพระเจ้าพันติราช สมัยต่อมา พระเจ้าพันติราชกุมาร ดอยตายะสะ ดอยตุง ปู่เจ้าลาวจก พ่อขุนเมงราย ครั้นภายหลังสถานที่นี้ จึงเป็นที่ประดิษฐานพระมหาสถูป ซึ่งประดับประดาด้วย "ธงตะขาบใหญ่" คนทั้งหลายจึงเรียกว่า "ดอยธง" นานมาก็แปรไปเป็น
"ดอยตุง" แต่บางตำนานเรียกว่า "เกตุบรรพต" ในเวลานั้น องค์สมเด็จพระภควันต์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้เสด็จลงมาจากนภากาศ
ประทับยืนอยู่เหนือก้อนหินก้อนหนึ่ง แล้วทรงมีพุทธบัญชาว่า"อานันทะ ดูก่อนอานนท์ บ้านเมืองที่นี้ต่อไปภายหน้าจักรุ่งเรือง และเป็นที่ตั้งพระศาสนาของตถาคต ตราบ ๕,๐๐๐ พระวัสสา
เมื่อตถาคตนิพพานไปแล้ว จงให้พระมหากัสสปเถระ นำเอาพระรากขวัญข้างซ้ายมาบรรจุไว้ที่นี่..." สมัยพระเจ้าอชุตราช
เมื่อพระเจ้าพันติราชเสด็จสวรรคตแล้ว พระเจ้าอชุตราช พระนางปทุมวดี
แต่นั้นมาล่วงได้ ๓ ปีถึงปีมะแม วันเพ็ญ เดือน ๕ พระมหากัสสปเถรเจ้า โดยที่พระราชาได้ทรงสร้างผอบเงินและผอบทอง เพื่อสวมซ้อนผอบแก้วไว้ แล้ววางในมณฑปทองคำ ตั้งบนกูบช้าง ทรงตั้งสัตยาธิษฐานขอบารมีสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า
หากพระบรมสารีริกธาตุนี้สมควรจะประดิษฐาน ณ ที่ใด ขอโปรดให้ช้างทรงนี้นำไป พระยาคชสาร ออกเดินจากเมืองเชียงแสนไปเรื่อยๆ โดยพระเจ้าอชุตราช และ
มังรายนราชโอรส เมื่อช้างคู้เข่าหมอบลงที่พื้นนั้น พระราชาได้โปรดให้ตั้งขบวนแห่อัญเชิญเครื่องบูชาสักการะพระมหากัสสปเถระพร้อมทั้งพระอรหันต์อีก ๕๐๐ รูป
ทำการเจริญพระพุทธคุณ ในขณะนั้นตรงกับฤดูหนาว เดือนยี่ หมอกปกคลุมบริเวณทั้งหมด แต่วันนั้นด้วยบุญญาภินิหาร บันดาลให้อากาศปลอดโปร่ง มีแสงแดดไม่มีหมอกเลย
(พวกเราประสบตรงกับเวลาและเหตุการณ์พอดี)ในขณะนั้น พระเจ้าอชุตราชจึงได้รับสั่งให้ "ปู่จ้าวลาวจก" พระมหากัสสปะ พระมหาเถระจึงอธิษฐานขอให้พระบรมธาตุจมลงไปในหินนั้น ในกาลนั้น พระบรมธาตุเจ้าก็เปล่งฉัพพรรณรังสีส่องสว่างไปทั่ว แล้วก็จมลงไปในก้อนหินนั้นลึกประมาณ ๘
ศอก เมื่อสร้างสถูปครอบแล้ว จึงได้ประดับด้วยธงตะขาบใหญ่ เหตุฉะนี้ ดอยนี้จึงมีนามปรากฏว่า "ดอยธง" ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมาสถานที่แห่งนี้ จึงถือว่าเป็น "ปฐมเจดีย์" ในโยนกลานนาไทยประเทศ บรรดากษัตริย์ขัตติยวงศ์ ซึ่งได้ครองเมืองโยนกสืบๆกันมา
ย่อมกระทำสักการบูชาและปฏิบัติบำรุงพระบรมธาตุสืบมา ไม่ขาดสาย หมู่ลาวจกทั้งหลาย ก็มอบตนเป็นผู้อุปฐากพระบรมธาตุสืบต่อกันมาฝ่ายว่าพระมหากัสสปะและพระอรหันต์ทั้งหลาย เมื่อเสร็จภาระตามพระพุทธบัญชาแล้ว จึงได้กลับไปสู่เมืองราชคฤห์ ต่อมาได้ไปจำพรรษา ปิปผลิคูหา เมืองวิเทหรัฐ
ดอยเวฬุบรรพต ส่วนพระเจ้าอชุตราชก็เสด็จกลับสู่ราชนิเวศน์ แล้วกระทำบุญให้ทาน รักษาศีล มิได้ขาด ไม่ประมาทในราชธรรม ๑๐ ประการนานได้ ๑๐๐ พรรษาจึงสวรรคต
ในขณะที่มีพระชนมายุได้ ๑๒๐ พรรษา พระราชโอรสทรงพระนามว่า มังรายนราชกุมาร สมัยพระเจ้ามังรายนราช พระมหาวชิรโพธิเถระ ในวันที่ ๘ แห่งการสมโภชพระบรมธาตุนั้น พระเจ้ามังรายนราช ผู้เป็นหน่อเนื้อพระบรมพงศ์โพธิสัตว์ จึงได้ทรงมีพระกระแสรับสั่งให้เสนาอำมาตย์ทั้งหลาย
จัดตั้งกองเกียรติยสแล้ว อัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุขึ่นสู่พระมณฑปแล้วแห่แหนขึ้นสู่ดอยตุงแห่งนี้ กระทำประทักษิณ พระบรมธาตุองค์เดิม ๓ รอบ
แล้วก็ยกเอาโกศพระบรมธาตุขึ้นตั้งเหนือศิลาก้อนนั้นพระมหาวชิรโพธิเถระ และพระเจ้ามังรายนราช พร้อมกันอธิษฐานให้โกศที่บรรจุพระบรมธาตุนั้นจมลงไป เป็นดังเช่นที่พระมหากัสสปเถระอธิษฐานไว้นั้น ยามนั้น
พระบรมสารีริกธาตุก็เปล่งรัศมี ๖ ประการรุ่งเรืองส่องสว่างไปทั่วเมืองโยนกบุรี แล้วก็มุดจมลงไปในก้อนศิลานั้นลึกได้ ๗ ศอกรวมพระบรมธาตุแห่งพระพุทธเจ้า ที่ได้เคยสถิตย์ ณ กรุงราชคฤห์ทั้งสิ้น ซึ่ง พระเจ้าอชาตศตรู
ในอนาคตกาลนั้น ประเทศไทยจะเป็นดินแดนที่รักษาพระพุทธศาสนาไว้ครบถ้วน ๕,๐๐๐ ปี ทั้งนี้ เป็นด้วยอำนาจบุญวาสนาของชาวไทยด้วย
จึงเป็นเหตุให้พระบรมสารีริกธาตุ ได้ทยอยเข้ามาประดิษฐานไว้ในยอดดอยแห่งนี้รวม ๖๕๐ พระองค์ส่วนพระเจ้ามังรายนราช เมื่อพระบาทท้าวเธอทรงบรรจุพระบรมธาตุแล้ว ก็ทรงโปรดให้ช่างก่อเป็นเจดีย์ครอบไว้ เป็นดังพระเจ้าอชุตราชกระทำไว้นั้นทุกประการ
คือพระเจดีย์ที่เห็นอยู่ด้านทิศใต้ แล้วก็เอาทองจังโกหุ้มไว้ ใส่ยอดฉัตรหมากชมพูทองคำกับบัวระมวล แล้วก็กระทำบุญให้ทานเป็นการเฉลิมฉลองได้ ๓ เดือน
ถึงเพ็ญเดือน ๖ ตรงกับวันวิสาขบูชาพอดีก็ให้พวกมิลักขุ ๕๐๐ ครอบครัว เป็นผู้รักษาพระบรมธาตุแห่งนี้แล้วกำหนดเขตแห่งพระบรมธาตุนั้นไว้ เป็นที่อภัยแก่สัตว์ทั้งหลาย ห้ามมิให้ทำร้ายสัตว์เป็นอันขาด หากผู้หนึ่งผู้ใดฝ่าฝืน
หรือกระทำอนาจารในเขตพระธาตุนี้ ได้ชื่อว่าเป็นการหมิ่นประมาท แล้วท่านก็สาบแช่งเอาไว้ตามประเพณีที่เคยกระทำมาหลังจากนั้น พระองค์ก็อยู่ปฏิบัติรักษาศีล ภาวนา และอุปัฏฐากพระอรหันต์ทั้งหลายตามสมควรแล้ว ก็เสด็จกลับไปสู่ราชนิเวศน์ ส่วนพระอรหันต์ทั้งหลาย
จึงได้กลับคืนยังเมืองราชคฤห์ ในวันแรม ๑ ค่ำ เดือน ๖ พุทธศักราช ล่วงแล้ว ๑๕๐ ปีตามตำนานเล่าเสริมว่า นอกจากได้สร้างพระเจดีย์ใหม่ไว้แล้ว
พระเจ้ามังรายนราชก็ยังได้ทรงปฏิสังขรณ์พระเจดีย์องค์เดิมอีกด้วยจากนั้นมาก็ไม่ปรากฏหลักฐานอะไร จนถึงปี พ.ศ.๒๔๗๐
ท่านครูบาศรีวิชัย กาลต่อมา ปี พ.ศ.๒๔๙๙ นางทองคำ ฮั้นตระกูล สมัยพระองค์เกิง
และยังได้ความรู้เพิ่มเติมไปอีก โดย พงศาวดารโยนก พระเจ้าอโศกมหาราช พระมหาโมคคัลลีบุตรติสสะเถระ พระมหารักขิตเถระ ตามพงศาวดารบันทึกไว้ว่า พระเถระได้นำเอาพระบรมสารีริกธาตุ ๙ พระองค์ มาถวายแด่พระเจ้าแผ่นดินผู้ครองนครโยนกบุรี มีพระนามว่า พระองค์เกิง ตำบลภูกวาว ขอย้อนกล่าวถึงพระราชประวัติของพระเจ้ามังรายนราชกันต่อไป ตามตำนานเล่า พระองค์เสวยราชสมบัติต่อจากพระเจ้าอชุตราช
ซึ่งตรงกับที่องค์สมเด็จพระบรมศาสดาเสด็จดับขันธ์เข้าสู่ปรินิพพานได้ ๑๐๐ ปีพอดี พระองค์ทรงมีพระราชโอรส ๒ พระองค์องค์ใหญ่ทรงนามว่า พระองค์เชือง พระองค์ไชยนารายณ์
เมืองไชยนารายณ์ ในหนังสือเรื่อง ฤาษีทัศนาจรภาคเหนือ พระเจ้าพังคราช กลับสู่ด้านบน โอวาทของหลวงพ่อที่ดอยตุง
สำหรับสมัยพระเจ้าพังคราช คงจะต้องไปรับฟังกันที่พระธาตุจอมกิตติ แล้วหลวงพ่อได้เล่าไว้ในสมัยที่มาพระธาตุดอยตุง เมื่อวันที่ ๑๑ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๒๑ "ลูกบางคนน้ำตาไหล บางคนมีการสะอื้นบางคนมีอาการซึม พ่อคิดว่า ความรู้สึกของลูกในเวลานั้น
คงจะพบกับคภาพความเป็นจริงที่เรามีส่วนร่วมในการบูชาพระบรมสารีริกธาตุบนดอยตุง ซึ่ง พระเจ้าอชุตราช และ พระเจ้ามังรายมหาราช
นำมาบรรจุไว้ในเจดีย์ที่ลูกเห็นอยู่เวลานี้ เป็นเจดีย์ที่เขาสร้างขึ้นภายหลังสำหรับเจดีย์องค์เดิมอยู่ภายในเป็นทองคำทั้ง ๒ องค์ และในเจดีย์ทองนั้น บรรจุพระบรมสารีริกธาตุที่กษัตราธิราชเจ้าทั้งสองพระองค์ คือพระเจ้าอชุตราช
พระราชบิดา กับพระเจ้ามังรายมหาราช ราชโอรสนำมาบรรจุที่นี่ การบูชาคราวนั้นเป็นงานยิ่งใหญ่มาก ขณะนี้ลูกบางคนมีอำนาจธรรมปีติ
ที่เห็นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระอรหันต์ทั้งหลาย ท่านไปอยู่นิพพานมีความสุข ฉะนั้นอารมณ์ของลูกทั้งหลาย จงอย่าให้มีอารมณ์เป็นทุกข์
มีอย่างเดียวคือ "ธรรมสังเวช" ธรรมสังเวชตอนไหน..ตอนที่เราเลวเกินไป จะว่าเลวเกินไปก็ไม่ถูก เพราะการบรรลุธรรม ต้องอาศัยความดีพอสมควร เขามีกำหนดเวลาเช่น "สาวกภูมิ"
ต้องบำเพ็ญบารมีมาแล้ว ๑ อสงไขยกำไรแสนกัป เป็นต้น แต่พวกเราย่องมาถึง ๑๖ อสงไขย กับแสนกัปแล้ว ก็แสดงว่าเราเอาดีบ้าง ทำถูกบ้าง ทำผิดบ้าง เป็นของธรรมดา
การผิดมาในกาลก่อนถือว่าเป็นครูในสมัยนี้ ชาตินี้ อย่าให้ผิดต่อไป.." ก็ขอนำโอวาทท่านมากล่าวไว้เพียงแค่นี้ต่อไปจะเริ่มทำพิธีบวงสรวง จึงขอให้ทุกท่านตั้งใจอาราธนาบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์
พระอริยสงฆ์ทั้งหลาย อันมี พระมหากัสสปะเถระ และ พระมหาวชิรโพธิเถระ หลวงปู่ป่าน, ครูบาเจ้าศรีวิชัย, หลวงปู่ชุ่ม พระราชพรหมยาน เทพพรหมทั้งหลาย ทั้งที่ปกปักรักษาอาณาเขตนี้ พระมหากษัตริย์แห่งโยนก และลานนาไทยทั้งหลาย อันมี พระเจ้าอชุตราช
ปู่จ้าวลาวจักราช หมายเหตุ หลวงพี่ชัยวัฒน์กราบนมัสการหลวงปู่ชัยวงศ์ ณ วัดพระบาทห้วยต้ม เมื่อวันที่ ๑๗ มกราคม ๒๕๔๐ หลวงพ่อและหลวงปู่ชัยวงศ์ได้มาทำพิธียกฉัตร เมื่อวันที่ ๕ พ.ค. ๒๕๒๐ หลวงปู่วงศ์เป็นผู้จัดหาฉัตรมาสวมยอดพระเจดีย์
แล้วหลวงปู่ได้บรรจุพระธาตุข้าวไว้ในนั้นด้วย ความจริงตั้งใจจะเชิญญาติโยมที่ทราบเหตุการณ์มาเล่าประวัติในปัจจุบันให้ฟังกัน แต่เสียดายที่เวลาไม่พอ
แต่ขอนำเรื่องเล่าจาก "บันทึกชาโดว์ เล่ม 6 มาไว้ให้อ่านดังนี้.......ด้วยความเป็นปลื้มสุดขีด เห็นรูปเจดีย์พระธาตุดอยตุงมีฉัตรสวยงามที่ไหนก็นึกปลื้มใจมากทุกครั้ง ว่าเราได้ร่วมทำด้วย
หลวงพ่อท่านบอกว่าการยกฉัตรพระธาตุดอยตุงกับพระธาตุจอมกิตินั้น เพื่อแก้เคล็ดหรือป้องกันไม่ให้คอมมูนิสต์ หรือต่างชาติยึดครองแผ่นดินของเราได้
จึงรอดปลอดภัยเป็นไทยจนทุกวันนี้... กลับสู่ด้านบน
Posts: 2034
Registered: 8/1/08
Member Is Offline
เริ่มพิธีบวงสรวง ขอวกกลับมาเล่าเรื่องต่อไปว่า.. เมื่อท่านพระครูปลัดอนันต์ได้เป็นประธานในการจุดธูปเทียนที่โต๊ะบวงสรวงแล้ว อาจารย์ยกทรง หลังจากหลวงพ่อนำบูชาพระรัตนตรัยแล้ว อาจารย์ยกทรงกล่าวนำคำขอขมาแบบพิเศษ คือ แบบทางเหนือโดยทั่วไป เรียกว่า "วันทาหลวง" เป็นการขอขมาครบถ้วน
ทั้งพระบรมธาตุและพระบาท โดยพระครูปลัดอนันต์และพระสงฆ์พร้อมอุบาสกอุบาสิกา ได้ยกพานธูปเทียนแพขึ้น แล้วกล่าวคำขอขมาพร้อมกันเมื่อวางพานขอขมาที่บนฐานพระเจดีย์แล้ว ศ.ดร.ปริญญา นุตาลัย นำกล่าวคำ "นมัสการวาทพระธาตุดอยตุง" ดังนี้ ในขณะที่กล่าวคำนมัสการนั้น ทุกคนต่างก็กล่าวพร้อมเพรียงกัน ได้จังหวะจะโคนไปด้วยกัน เสียงดังกังวาลไปทั่วทั้งดอยตุง
สร้างความปีติยินดีที่ได้กล่าวคำสรรเสริญต่อหน้าองค์พระบรมธาตุเป็นอย่างยิ่ง ฟังแล้วจับอกจับใจเป็นที่สุด
เสียงกระหึ่มไพเราะเยือกเย็นไปทั่วเข้ากับบรรยากาศที่สดชื่นในยามเช้าของวันนั้นเมื่อทุกคนกล่าวคำนมัสการจบแล้ว พระครูปลัดอนันต์จึงเข้าไปด้านในองค์พระเจดีย์แล้ว เริ่มพิธีโปรยข้าวตอกดอกไม้ และสรงน้ำหอมรอบองค์พระธาตุทั้งสอง
พระสงฆ์เจริญชัยมงคลคาถา ปี่พาทย์บรรเลงเพลงมหาฤกษ์ มหาชัยแล้วให้ญาติโยมได้กราบไหว้บูชาองค์พระธาตุ เป็นอันเสร็จพิธีในงานนี้ มีผู้บริจาคเป็นจำนวนเงินเกือบสองแสนบาท จะนำไปถวายเจ้าอาวาสดอยตุงในปีหน้า สำหรับวัตถุมงคลที่ระลึก พระครูปลัดอนันต์ได้นำลูกปัดประคำเล็ก ๆ
ให้ญาติโยมทั้งหลายได้นำเอาไปไว้บูชา แต่ของมีจำนวนไม่พอกับญาติโยม หากผู้ใดที่ยังไม่ได้ก็อย่าได้เสียใจ เพราะเราได้ไปร่วมพิธีกันในวันนั้น
ก็นับว่าเป็นมหากุศล ถึงท่านที่ไม่ได้เดินทางไปด้วย หากพึงอนุโมทนาร่วมกัน ก็คงจะเกิดผลบุญมหาศาลเช่นเดียวกันเวลาประมาณ ๑๐.๓๐ น. พระครูปลัดอนันต์ พร้อมด้วยพระสงฆ์ รวม ๕ รูป ได้ฉันภัตตาหารเพลที่นั่น โดยมีคุณป๋องและคุณหนู เป็นเจ้าภาพ ได้ขนเสบียงอาหารนำมาให้
๓๐ ชุด แต่คณะผู้จัดสถานที่จำเป็นต้องเดินทางล่วงหน้าไปก่อน จึงมิได้อยู่ฉันร่วมด้วย ต้องขออภัยไว้ ณ โอกาสนี้ด้วยคณะที่ล่วงหน้ามาก่อน ก็มีคณะโยมน้อยเพื่อมาจัดเตรียมบายศรี คณะเครื่องเสียง คณะที่จะมาแต่งตัว และคณะจัดริ้วขบวน ส่วนคุณสุพัฒน์ อ.นฤมล
ได้รออยู่ก่อนแล้ว เพื่อจัดเตรียมสิ่งของบางอย่างให้พร้อม เมื่อคณะใหญ่มาถึงจะได้ไม่ขาดตกบกพร่องไป
ทั้งนี้ได้รับความร่วมมือจากทางวัดและชาวบ้านเป็นอย่างดีความจริงการเตรียมงานนี้ ได้วางแผนกันมานานแล้ว เพราะนับตั้งแต่ได้เดินทางไปภาคเหนือ เพื่อฟื้นฟูรอยพระพุทธบาท ๔ พระองค์ เมื่อวันที่ ๑๙-๒๐ พฤศจิกายน
๒๕๓๖ ได้เคยเดินทางมาทำพิธีที่นี่แล้ว แต่ยังขาดที่วัดพระธาตุดอยตุง จึงคิดว่าปี ๒๕๔๐ จะกลับไปอีกครั้งหนึ่งแต่ถ้าพิธีกรรมยืดไปถึงค่ำมืด เกรงจะเกิดอันตรายในตอนขากลับลงมา จึงได้ย้อนกลับไปทำพิธีกรรมเป็นพิเศษรวมกันที่วัดพระธาตุจอมกิตติ
ซึ่งคงจะเป็นเพียงครั้งเดียวแค่นี้ เพราะยังมีที่อื่นอีก ๒-๓ แห่ง คิดว่าปี พ.ศ.๒๕๔๒ คงจะได้ครบถ้วนทุกภาคของประเทศ แล้วจะยุติไว้แต่เพียงเท่านี้สำหรับเรื่อง "พิธีบวงสรวง ณ วัดพระธาตุดอยตุง" "พิธีบวงสรวง ณ วัดพระธาตุจอมกิตติ" ในฉบับหน้า หวังว่าทุกท่านที่ร่วมเดินทางไป หากมีการทำหรือพูด..ขาดตกบกพร่องไป
ก็ขอได้โปรดให้อภัยด้วย...สวัสดี กลับสู่ด้านบน
Posts: 2034
Registered: 8/1/08
Member Is Offline
ตอนที่ ๒ งานพิธีฉลองชัย "ตัดไม้ข่มนาม" ........เมื่อฉบับที่แล้วนั้น ได้เล่าเรื่องการเดินทางไปทำพิธีบวงสรวงสักการบูชา ณ วัดพระธาตุดอยตุง
พระครูปลัดอนันต์ เหตุการณ์ในวันนั้น มีความรู้สึกว่าพวกเราที่เป็นลูกหลานหลวงพ่อทุกคน ต่างพร้อมเพรียงกันเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน มีความกระฉับกระเฉง คล่องตัวกันดีมาก
ทั้งผู้จัดรถก็มีความกลมเกลียวกันดีทุกคณะ ทั้งผู้โดยสารต่างก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีเช่นกัน จึงมีความสะดวกและมีความปลอดภัยทุกประการเมื่อเรามีความสามัคคีกัน มีระเบียบวินัยที่ดี และตรงต่อเวลาอย่างนี้ ทำให้สามารถจัดงานได้บรรลุผลตามเป้าหมายทุกอยาง การรวมตัวกันมากมายอย่างนั้น
มิใช่เป็นของง่ายเพราะเป็นการรวมพลัง ที่จะช่วยกันอธิษฐานจิตให้ชาติบ้านเมืองได้พ้นจากภัยพิบัติ อันอาจจะเกิดขึ้นจากภัยธรรมชาติก็ดี
หรือภัยจากผู้ที่ประสงค์ร้ายต่อประเทศชาติก็ตามทีภาพเหตุการณ์ในวันนั้น จากการจัดตั้งขบวนอัญเชิญเครื่องสักการะ แล้วเคลื่อนขบวนกันไป ให้ดูเหมือนกับอดีตกาลที่ผ่านมานานนับพันปี
ที่มีการจัดแถวกองเกียรติยศ เพื่อรวมพลกันกอบกู้เอกราช ทุกคนที่จิตใจที่ไม่หวั่นไหวต่อข้าศึกศัตรู เมื่อรู้ว่าจะต้องทำศึกสงคราม
มีความคึกคะนองที่จะได้ออกสู่สมรภูมิแต่ในครั้งนี้ อาจจะแตกต่างกันไป เพราะเรารวมพลกันในด้านของความดี แล้วทำจิตใจ ไม่หวั่นไหวต่อข้าศึกศัตรู คือกิเลส หรือความทุกข์ยากลำบากต่าง ๆ
ภาระกิจใด ๆ ที่เราตั้งใจไว้ เราก็ได้ปฏิบัติภาระกิจนั้น สำเร็จครบถ้วนทุกประการ ซึ่งเป็นผลงานของพวกเราทุกคนส่วนที่บางท่านมีความเห็นว่า น่าจะรวบรัดให้เร็วกว่านี้ หรือผู้จัดไม่สังเกตคนนั่งฟังว่าพลิกท่านั่งหลายครั้งแล้ว และบางท่านก็มีความคิดว่า
ใกล้เวลาจะค่ำน่าจะยุติได้แล้ว เป็นต้นคำชี้แจง
อาตมาจึงขอเรียนชี้แจงให้ทราบ เพราะในวันงาน อาจจะมีหลายท่านที่เหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง และผ่านจากการเดินขึ้นวัดพระธาตุดอยตุงมาแล้ว
บางคนก็ต้องอดทนกับความหิวกระหาย อีกทั้งก็ไม่ทราบว่า งานจะต้องเสร็จพิธีในเวลาใกล้ค่ำ เหล่านี้เป็นต้น จึงต้องขออภัยทุกท่านไว้ ณ โอกาสนี้
ที่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น๑. เป็นการสมโภชพระเจดีย์๒. เป็นฉลองอายุพระพุทธศาสนา๓. เป็นการเทอดพระเกียรติคุณพระเจ้าพรหมมหาราช๔. เป็นการจัดงานย้อนอดีตที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเคยจัดมาแล้ว ๓ - ๔ ครั้งคือ มีการถวาย "ช้างพลายประกาย" แล้ว ถวาย "เครื่องราชกกุฏภัณฑ์จำลอง"
และการถวาย "พระเจดีย์องค์เล็ก" เป็นต้น แล้วจึงรวบรัดจัดงานทั้งหมดมากระทำในวันเดียวกันให้เสร็จไปเลย ฉะนั้น งานพิธีต่าง ๆ เหล่านี้ ก็จำเป็นต้องใช้เวลา เพราะจำเป็นต้องเล่าประวัติความเป็นมาให้ทราบ เพื่อคนที่มาภายหลังจะได้ฟังแล้วเข้าใจ
ส่วนคนเก่าก็จะได้ย้อนความจำกันอีกครั้ง อีกทั้งมีผู้เสนอการฟ้อนรำ และการแสดงรำดาบ รำพลองไฟ การตีกลองสะบัดชัย เป็นต้น และตามประเพณีของชาวเหนือ
ก็จะต้องมีการจุด "พลุพิธี" "โคมลอย" แต่บางท่านอาจจะมีข้อแย้งว่า ทำไมไม่บอกกันให้ทราบก่อน เพื่อจะได้เตรียมตัวไว้ให้พร้อม อาตมาก็ขอแจ้งให้ทราบว่า ในการทำพิธีกรรมอย่างนี้ หรือที่ผ่าน ๆ
มานั้น เป็นการทำพิธีแบบ "โบราณกาล" ซึ่งมิได้หมายความว่าคิดดัดแปลงขึ้นมาเอง แต่เป็นการกระทำของคนสมัยก่อนโน้นเป็นแบบอย่างเนื่องจากแต่ก่อนนี้ การเดินทางไปกราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย อย่างเช่นรอยพระพุทธบาทที่สระบุรี เป็นต้น จะต้องเดินผ่านป่าผ่านดง
มีอันตรายจากสัตว์ร้ายต่าง ๆ คนสมัยนั้นเขาจะถือเคล็ดคือไม่พูดกันก่อนว่าจะไปไหนเมื่อถึงเวลาเขาจะรู้กัน แล้วเขาก็เดินทางไปกลับโดยสวัสดิภาพอาตมาก็จำเป็นต้องรักษาธรรมเนียมเก่าๆ ไว้ อีกทั้งได้ประสพการณ์จากที่ได้ผ่านงานมาแล้ว ถ้าไม่รักษาเคล็ดอันนี้ไว้ จะเกิดการยุ่งยากก่อนงานมากทีเดียว
จะหาสิ่งของต่าง ๆ หรือบุคคลที่จะมาร่วมงาน จะมีเรื่องที่ยุ่งยากมาก และอีกประการหนึ่งที่สำคัญ คือจะต้องป่วยไข้ไม่สบายเสียก่อนดังตัวอย่างสำหรับงานที่ผ่านมานี้ มีคนป่วยไข้ไม่สบายหลายคน โดยเฉพาะหัวหน้าคณะ คือ "ท่านเจ้าอาวาส" ปรากฏว่ากลับมาถึงแล้วท้องเดินอย่างหนัก
ถึงกับต้องให้น้ำเกลือกัน แต่ถึงอย่างไรก็ตาม งานก็สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี เพราะคนส่วนใหญ่ต่างก็ประทับใจ แม้จะเหน็ดเหนื่อยปานใดก็ตาม นั่นคือจุดหมาย
เพราะหวังให้คนเร่งรัดบุญบารมีที่จะเต็มเร็วขึ้นในตอนนี้ก็ขอย้อนเล่าถึงงานต่อไปว่า ครั้นถึงใกล้เวลาที่นัดหมายกัน คือเวลา ๑๔.๓๐ น. ขบวนรถบัสและรถตู้เริ่มทยอยกันเข้ามา
โดยมีเจ้าหน้าที่ตำรวจจราจรเชียงแสนมาอำนวยความสะดวกให้ เจ้าหน้าที่ของเราก็เตรียมจัดสิ่งของ และแผนผังในการจัดริ้วขบวนตามที่ได้วางแผนกันไว้แล้วสำหรับเจ้าหน้าที่ที่ช่วยกันขนของมาจากวัดก่อนก็มี คณะคุณหมอสุรพงษ์ คณะเอ.ไอ.เอ, คณะพุฒตาล คุณหมู - คุณนก คุณอธิก คณะรวมใจภักดิ์ อ.วิชชุ ส่วนคณะทำบายศรีนอกจากมี โยมน้อย, แม่ชีเล็ก, มณเฑียร ทุเรียน, เล็ก, เอ, อุ๋ม, คุณวิชัย และ อ.โอ๋ คุณเครือวัลย์
ผู้ที่แต่งกายเป็นชาวเหนือ ก็เข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้า โดยมี คุณสุทธิลักษณ์ เป็นผู้ให้ยืมชุดบ้าง นอกนั้นก็ได้หาเช่ามาจากที่อื่นด้วย
สำหรับท่านที่หาชุดมาเอง ก็ได้แต่งตัวตั้งแต่อยู่บนรถ ส่วนท่านที่ต้องการมาแต่ง แต่ไม่มีชุดแต่งก็ต้องขออภัยด้วยที่จัดหาได้ไม่ครบทุกคนเมื่อขบวนรถของท่านเจ้าอาวาสมาถึงแล้วขบวนที่ ๑ จัดโดย คณะคุณนราธิป คณะพุฒตาล อ.วิชชุ
คณะหมออู๊ด พระชัยวัฒน์ คุณอธิก คุณสนิท อ.สมพร คุณดรุณ คุณพรเทพ และ คุณเอก สำหรับช้างพลายประกายแก้วจำลองนั้น คุณประสงค์, คุณกรลดา คุณสุพัฒน์ ส่วนเครื่องราชกกุฏภัณฑ์จำลองก็เช่นกันซื้อมาแล้วก็ให้ อ.สมพร นำไปแก้ไขใหม่ แล้วให้ปิราณี พุ่มเงินและพุ่มทอง มีคุณวันเพ็ญ คณะคุณเครือพรรณ สำหรับกรวยดอกไม้นั้น โรงเรียนเชียงแสนวิทยาคม ขบวนที่ ๑
เมื่อขบวนที่ ๑ ซึ่งเป็น "ขบวนราษฎร์" "ตุงไต" คณะคุณต๋อย "เวียงโยนกบุรีศรีเชียงแสน" ต่อไปเป็นแถวของผู้ถือป้าย "เวียงไชยนารายณ์" "เชียงราย" พระยาเรือนแก้ว
พระนางแก้วสุภา แถวต่อมาเป็นของผู้ถือป้าย "เวียงไชยปราการ" (หมายเหตุ เมืองอุมงคเสลา เมืองหริภุญไชย แถวต่อมาเป็นแถวของ "เวียงพางคำ" ซึ่งชื่อของเมืองนี้ ได้ตั้งตามเหตุที่ "พรหมกุมาร" คล้องช้างพางคำ (คือกระดึงทองคำ) ได้แล้วให้ชื่อเมืองนั้นว่า
"เวียงพางคำ" อันเป็นบริเวณที่ตั้งค่ายฝึกซ้อมพลทหาร และสร้างสมเครื่องสรรพาวุธทั้งปวงแถวต่อมาเป็นชื่อ "เวียงสีทวง" อันเป็นเมืองที่พวกขอมขับไล่ให้ไปอาศัยอยู่ ณ ที่นั้นริมแม่น้ำสาย ทิศตะวันตกเฉียงเหนือแห่งโยนกนคร
แล้วขอมเข้าจัดการเมืองเป็นใหญ่ในนครโยนกและแว่นแคว้านทั่วไปเมื่อขบวนแต่ละเมืองผ่านไป ก็ปิดท้ายขบวนด้วยการถือร่มทอง ๒ คน แล้วตามด้วยขบวนอัญเชิญผ้าห่มเจดีย์ และผ้าตุง ๕ เมตร พร้อมด้วยชาวประชาทั้งหลาย
ซึ่งได้เดินขึ้นไปก่อนตามถนนประมาณ ๗๐๐ เมตร จึงจะถึงบริเวณลานพระเจดีย์ เมื่อหัวขบวนเดินขึ้นไปแล้ว ท้ายขบวนจะอยู่เชิงเขา ประชาชนทั้งหมด
ได้แหวกแถวออกทั้งสองข้าง เพื่อต้อนรับขบวนที่ ๒ และขบวนที่ ๓ ที่จะเดินผ่านไปขบวนที่ ๒
ขบวนที่ ๒ เป็นขบวนพระ โดยมีผู้อัญเชิญป้ายอักษร "คณะศิษย์พระราชพรหมยาน" นำขบวน ขบวนอัญเชิญเครื่องสักการะที่ ๒ เป็น"ขบวนพระ" อ.นฤมล จารุณี "คณะศิษย์พระราชพรหมยาน" พระครูปลัดอนันต์ ท่านพระครูปลัดอนันต์ และท่านพระครูวัดโขงขาว ผู้นำขบวนเดินถือพานธูปเทียนแพ ตามด้วยขบวนอัญเชิญ ฉัตรทอง ฉัตรเงิน, ธงชาติไทย ธงธรรมจักร พระบรรจง พุ่มทองพุ่มเงิน พระไพบูลย์ พุ่มเงินพุ่มทอง ศ.ดร.ปริญญา บัวเงินบัวทอง
"คณะศิษย์อาวุโส" จ่าประมวล, จ่าปัญญา ขบวนที่ ๓
ขบวนนี้เป็น "ขบวนหลวง" ธงช่อช้าง ช้างพลายประกายแก้ว ธงช้าง ต่อไปเป็นขบวนนายทหารองค์รักษ์ ๘ คน ซึ่งเป็นผู้อัญเชิญ "เครื่องราชกกุฏภัณฑ์จำลอง" แล้วต่อด้วยเสลี่ยง ช้างพลายประกายแก้ว (ใหญ่) คุณอนันต์ คุณแสงเดือน คณะพระวันชัย จ.สุโขทัย) ขบวนอัญเชิญเสลี่ยงเจ้าเมือง มีคุณอนันต์ เป็นผู้แต่งกายสมมุติเป็นพระเจ้าแผ่นดิน ทั้งขบวนที่ ๑ ขบวนที่ ๒ และขบวนที่ ๓ ต่างก็แต่งกายกันด้วยความสวยสดงดงาม ทั้งหญิงและชาย โดยเฉพาะ อ.ยกทรง ขบวนอัญเชิญเสลี่ยง ซึ่งมีคุณแสงเดือน พร้อมพันธุ์ เป็นผู้แต่งกายสมมุติเป็นพระมเหสี เมื่อ "ขบวนพระ" และ "ขบวนหลวง" เดินผ่านระหว่างกลางของขบวนที่ ๑ ซึ่งกำลังยืนประนมมืออยู่ทั้งสองข้างทาง เป็นการตั้งแถวรอรับเพื่อแสดงความเคารพ
แล้วขบวนที่ ๑ จึงกลับมาเข้าแถวรวมกันเหมือนเดิม เดินปิดท้ายขบวนไปจนถึงบริเวณลานพระธาตุครั้นขบวนที่ ๒ และขบวนที่ ๓ เดินมาถึงปะรำพิธีแล้ว เจ้าหน้าที่จึงได้จัดรูปและเครื่องสักการะทั้งหลาย ขึ้นประดิษฐานยังที่โต๊ะหมู่บูชา
ส่วนผ้าห่มก็นำไปห่มที่พระเจดีย์ธงช่อช้างและตุงก็นำไปปักไว้รอบ ๆ องค์พระธาตุและกำแพงด้านนอก ผู้ที่แต่งกายในชุดล้านนาช่วยกันอัญเชิญเสลี่ยง "พานพุ่มเงิน - พุ่มทอง" อย่างสวยงาม อีกทั้งมีการผูกผ้าประดับตกแต่งด้วยดอกไม้ไว้ที่ประตูกำแพงด้านใน และที่เต้นท์ปะรำพิธีอย่างสวยงาม
แต่ละคนก็แยกย้ายกันนั่งอยู่ในปะรำพิธีส่วนที่เหลือก็แบ่งออกไปนั่งรอบองค์พระเจดีย์ แต่ที่ไม่สามารถขึ้นมาก็มีอีกหลายท่าน เพราะคนมากมายเหลือเกิน
แต่ก็สามารถจะได้ยินเสียงไปทั่วบริเวณนั้นครั้นถึงเวลาประมาณ ๑๖.๐๐ น. จึงได้เริ่มพิธีอันสำคัญ โดยได้เล่าประวัติ พระธาตุจอมกิตติ พระธาตุดอยตุง "โอวาทของหลวงพ่อ" คุณอนันต์ คุณแสงเดือน กลับสู่ด้านบน
Posts: 2034
Registered: 8/1/08
Member Is Offline
โอวาทของหลวงพ่อ
นับตั้งแต่สมัย พระเจ้าสิงหนวัติ พระเจ้าพังคราช แล้วหลวงพ่อท่านก็กล่าวต่อไปว่า"...ตอนนี้ พ่อขอพูดเรื่องประเพณีนิยมของคนไทยหรือระเบียบวินับ คนไทยที่เป็นไทยจริง ๆ นั้นเป็นผู้รักธรรม ประกอบไปด้วยพรหมวิหาร ๔
แต่ทว่าอาศัยความดีของคนไทย เราจึงต้องขยับขยายพื้นที่ออกไปให้กว้าง ให้พอกับคนจำนวนมาก สมัยพระเจ้าพังคราชนี่ เรามีประชาชนประมาณ ๑ แสนคนเท่านั้น
แต่กำลังคนที่จะรวมเป็นกองทัพจับอาวุธสู้ได้ คือตั้งแต่อายุ ๑๖ ปี ถึง ๖๐ ปี ได้ประมาณ ๓ หมื่นคนเท่านั้นจงจำไว้ให้ดีว่า "ลูกรัก" ของพ่อทุกคนเป็นคนไทย จงอย่าทำใจเป็นทาส ทำใจของเราให้ทรงไว้ซึ่งความเป็นอิสรภาพ คือความเป็นไท
สิ่งที่จะสร้างความสุขให้แก่ลูก อย่าลืมว่าชีวิตของพ่อ...ไม่นานนัก...พ่อก็ตาย...!เวลานี้พ่อมีอายุใกล้ ๗๐ ปีเข้าไปแล้ว ดูพระราชาทั้งหลายเหล่านั้นท่านก็ตาย ความ ตายของพ่อก็มีจริง พ่อรู้ตัวว่าพ่อจะตาย ฉะนั้น ทุกสิ่งทุกอยาง
วิชาความรู้ที่พ่อให้ลูก...ลูกของพ่อทุกคน...พ่อมีความรัก....อย่าลืมนะ...! ว่าพ่อรักลูกทุกคน แต่ลูกจงระวังนะ คนอีกพวกหนึ่งที่เขาไม่ใช่ไท เขามีใจเป็นทาส เขาคอยเข้ามาทำลายความสามัคคี
มันมีอยู่อีกประการหนึ่งสังคหวัตถุ มโนมยิทธิ แล้วหลวงพ่อก็ฝากคำพูดที่น่าประทับ ใจไว้อีกว่า "ถ้าพ่อตายแล้ว.. ลูกทุกคนยังทำกิจนี้อยู่ ก็ชื่อว่าลูกยังเกาะชายจีวรของพ่ออยู่..." ประวัติเมืองโยนกบุรี
เมื่อพระเจ้าพังคราชเสด็จขึ้นครองราชย์ ในปีที่ ๒ ในขณะมีพระชนมายุ ๒๐ พรรษา พ.ศ.๙๐๒ ก็มีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้น เนื่องจากมีพวก "ขอมดำ" หรือพวก
"มอญ" อาศัยอยู่ที่ หริภุญไชย อุมงคเสลา ขอมดำนี้ในสมัยนั้นมีอำนาจมาก ปกครองตั้งแต่เมือง "อุมงคเสลา" ลงไปทางใต้ จนถึง "ทวารวดี" นครปฐม ซึ่งในดินแดนนั้น ก็มีคนไทยอาศัยอยู่เกลื่อน
เป็นหย่อมๆ เรียกว่า "พวกไทยทวาลาว" ตกเป็นเมืองขึ้นอยู่ในอำนาจของขอมบ้าง โดยเสียภาษีเป็นทองหรือพืชผล ให้กับพวกขอมดำขณะนั้น "พวกขอมดำ" เห็นว่าทางเมืองเชียงแสน มีความอุดมสมบูรณ์ไปด้วยข้าวปลา ธัญญาหาร มีแหล่งน้ำสำคัญเป็นประโยชน์แก่การเพาะปลูกและเลี้ยงสัตว์
ประชาราษฎร์ก็อยู่ดีกินดีมีความสุข บ้านเมืองเป็นปึกแผ่น ว่างเว้นจากการทำศึกสงครามมาหลายรัชกาล มัวแต่ตั้งหน้าทำมาหากินกัน
จึงมิได้ตระเตรียมการป้องกันประเทศไว้ให้พอเพียงเมื่อมีเหตุการณ์คับขันเกิดขึ้น คือพวกขอมดำ ซึ่งเวลานั้นมีกำลังความสามารถมาก ได้ยกกองทัพเข้ามาประชิดติดพระนคร ก็ยากที่จะต่อต้านกำลังข้าศึกศัตรูได้
ผลที่สุดความเป็นเอกราชที่รักษามานานนับเกือบพันปี ก็ต้องสูญสิ้นอิสรภาพไปในบัดนั้นการยกทัพมาในความครั้งนั้น ได้ยกทัพขยายอาณาเขตมาทางเหนือจะเข้าตีโยนกนครพระเจ้าพังคราชได้แต่งทัพไปรับที่เมืองพะเยา
ส่วนทางเมืองโยนกได้จัดให้คนขนย้ายทรัพย์สิน มีค่าต่าง ๆ ไปซ่อนไว้ตามถ้ำ บริเวณหุบเขา "ดอยตุง" และ "แม่สาย"ทัพไทยตีประวิงเวลาไว้ ๑ เดือน ทัพขอมดำรุกไล่มาถึงเมืองโยนกนคร ไทยจึงยอมแพ้ เป็นอันว่า ขอมดำชนะไทยได้แต่เมืองเปล่า และผู้คนอีกเล็กน้อย
พระยาขอมดำได้ขับพระเจ้าพังคราชให้ไปอยู่ที่ "เวียงสีทวง" "วังสีทอง" เวียงสีทวง ไทยได้อพยพไปอยู่เวียงสีทอง มีสันทราย เป็นแดนกั้น ตั้งแต่แม่น้ำโขงถึงแม่น้ำกก ในปีแรกคนไทยลำบากมาก ต้องเตรียมพื้นที่ทำกินใหม่
และยังต้องร่อนทองให้ได้ปีละ ๒๐ ชั่ง เพื่อส่งส่วยขอม คนไทยอยู่ที่นั่นได้ ๑ ปี พระราชเทวีก็ประสูติราชกุมารองค์แรกพระนามว่า "ทุพภิกขะ" หรือ
"ทุกขิตกุมาร" ซึ่งแปลว่า "ผู้เกิดมาในท่ามกลางความทุกข์" ในปีต่อมาได้มีผู้ทรงคุณวุฒิมาแนะนำเกี่ยวกับวิธีทำ "ทองคำ" แร่เพรียงไฟ แร่ทองแดง แร่ดีบุก สารปากนกแก้ว กลับสู่ด้านบน พระราชประวัติพระเจ้าพรหมมหาราช
ครั้นอยู่ต่อมาได้อีก ๓ ปี พระมเหสีของพระเจ้าพังคราช ก็ได้ประสูติพระราชกุมารอีกพระองค์หนึ่ง ในวันอาทิตย์ แรม ๘ ค่ำ เดือน ๖ (เดือน ๔ ไทย) ปีมะเส็ง
ในเวลารุ่งแจ้ง พระราชกุมารองค์นี้มีผิวพรรณผุดผ่องและสิริรูปลักษณะงดงามดุจดั่งพรหม จึงให้ชื่อว่า "พรหมกุมาร" (ในตอนนี้ หลวงพ่อบอกว่า ก่อนที่จะมาเกิดนั้น ท้าวผกาพรหม ท่านสัมพเกษี พรหม ครั้นพรหมกุมารเจริญวัย มีชนมายุได้ ๗ ปี ชอบเล่นยุทธวิธี จึงอ้อนวอนขอพระราชบิดาให้ช่างทำเครื่องศาสตราวุธทั้งหลาย และเริ่มซ้อมเพลงอาวุธ ชอบการรบ
จึงเอาสหชาติทั้ง ๒๕๐ คน มาเล่นร่วมกัน พออายุเกือบ ๑๐ ปี เริ่มใช้สมอง
กราบทูลพระราชบิดาให้ขุดบ่อเป็นที่เก็บกักน้ำไว้ใช้ในฤดูแล้งจะได้ปลูกพืชและเลี้ยงสัตว์ได้เมื่อพระชนม์ได้ ๑๒ ปี มีเทวดามาเข้าฝันบอกว่า วันรุ่งขึ้นให้ไปที่แม่น้ำโขง จะมีช้างเผือก ๓ เชือก ถ้าจับได้เชือกที่ ๑ ได้ จะเป็นจ้าวโลก
ถ้าจับเชือกที่ ๒ ได้ จะปราบชมพูทวีปได้หมด ถ้าจับเชือกที่ ๓ ได้จะปราบขอมได้หมด พอตอนสาย พรหมกุมารไปดักช้างตามความฝัน แทนที่จะเห็นช้างก็กลับเป็น
"งูหงอนแดง" ตัวขาวโพลนใหญ่โตมาก พรหมกุมารกับเพื่อน ๆ คิดว่าเรามาคอยช้าง แต่นี่เป็นงูหงอน ก็ไม่เอาตัวที่สองมาเป็นงูหงอนแบบเดียวกันอีก แต่ขนาดย่อมลงไปหน่อยก็ปล่อยไปอีก ตัวที่สามก็มาแบบเดียวกันอีก ก็เลยตัดสินใจกระโดดจับคองูหงอน
ก็กลายเป็นช้างเผือกขาวโพลนเดินทวนน้ำมาได้ ภายหลังตั้งชื่อว่า "ช้างพลายประกายแก้ว" แต่คนทั่วไปเรียกว่า "ช้างพานคำ หรือพังคำ" เหตุที่เอาทองคำหนักพันหนึ่ง มาตีเป็นกระพังทองคำล่อช้างขึ้นจากแม่น้ำ และสถานที่ช้างทวนน้ำ
ขึ้นมานั้นได้ชื่อว่า "บ้านควาญทวน" พรหมกุมารมีพระชนมายุได้ ๑๖ ปี ก็ได้เข้าพิธีอภิเษกสมรส และหลังจากได้ช้างเผือกมงคลมาแล้ว จึงทูลขอให้พระราชบิดาเลิกส่งส่วยขอม
และให้ชาวเมืองฝึกกำลังอาวุธให้พร้อม ขุดคูขังน้ำ แล้วก็ได้ดัดแปลงหมู่บ้าน"เวียงพางคำ" ฝ่ายพระยาขอมดำเห็นว่างดส่งส่วย จึงได้ให้เกณฑ์ทัพใหญ่ขึ้นมาปราบ ไทยก็เตรียมทัพยกไปตั้งมั่นที่ "ทุ่งสันทราย" ในตอนนี้ หลวงพ่อท่านได้เล่าว่า"เจ้าขอมดำมันรู้ว่าเราแข็งเมือง ก็จัดแจงยกกองทัพมาปราบเรา หวังเผด็จศึกให้สิ้นซากไป ฝ่ายคนไทยพร้อมอยู่แล้วนี่ ก็จัดกองทัพยกออกไปทันที
การยกกองทัพไปคราวนั้น มี"ช้างพลายประกายแก้ว" นำทัพพรหมกุมารประทับนั่งทรงเครื่องแม่ทัพสวยงาม สง่าผ่าเผยมาก สำหรับพระราชบิดา ประทับบนหลังช้างอีกเชือกหนึ่ง มีเศวตฉัตรกั้น เป็นจอมทัพ
มีแม่ทัพนายกองแต่งตัวสวย ๆ เป็นการ "ตัดไม้ข่มนาม" "การรบคราวนี้ จึงจึกถึงการรบคราวก่อน เราแพ้เขา ทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้ไปรุกรานเขา ขอมดำยกทัพมารุกรานเราเอง เราแพ้เขา เขาใช้อำนาจทำกับเรายังไง
ถ้าเราแพ้คราวนี้ ก็หมายถึงว่า คนทุกคนต้องตายอย่างทรมาน เพราะว่า เขาโกรธเราในฐานะที่เราแข็งเมืองฉะนั้น ขอทุกคนจงรบเพื่อชัยชนะ แต่อย่ามีความประมาท ข้อสำคัญที่สุดคือระเบียบวินัย ฟังคำสั่งผู้บังคับบัญชา สั่งยังไงทำตามโดยเคร่งครัด
เราจะชนะข้าศึกได้ คำว่าแพ้จะไม่มีสำหรับคนไทย..."พอจบคำประกาศของพรหมกุมาร ก็มีเสียงโห่ร้องกึกก้องขึ้นมาทั้งแผ่นดิน สะเทือนไปหมด พร้อมกันนั้นก็มีฝนตกลงมาเป็นฝอยแสงแดดจ้า เป็นเวลาเที่ยง
ละอองฝนตกลงมาในอากาศ แสดงว่าบรรดาเทวดาพรหมทั้งหลายให้พรเมื่อความมหัศจรรย์เกิดขึ้นอย่างนั้น ทำให้กำลังใจของคนไทยทั้งหมดก็มีความคึกเพราะ เห็นว่าเทวดาช่วยเรา เราจะเห็นว่าในเวลานั้น
การแต่งกายเป็นชายทั้งหมด แต่จริง ๆ เป็นผู้หญิงตั้งเยอะ จับดาบ ๒ มือ และมีอาวุธสารพัดเมื่อเห็นกองทัพขอมดำเข้ามาใกล้ พรหมกุมารจึงให้สัญญาณโจมตีข้าศึกทันที รุกไล่เข้าไปถึงประตูเมืองโยนกนคร ตอนนี้พระมเหสีที่ติดตามไปเป็นทหารด้วย
เสียท่าข้าศึกตอนเข้าประตูเมือง ถูกข้าศึกแอบใช้หอกแทงสิ้นพระชนม์อยู่ข้างประตูเมืองพรหมกุมารเห็นดังนั้น ยิ่งมีความโกรธแค้นมากขึ้น จึงขับไสช้างประกายแก้วบุกฆ่าฟัน พวกขอมดำล้มตายเป็นอันมาก พวกขอมดำแตกหนีลงมาทางใต้
กองทัพได้ติดตามขับไล่ขอมดำ เป็นเวลา ๓ วัน ๓ คืน ก็ได้มาพักอยู่ทีบ้าน "ยั้งทัพ" แล้วเคลื่อนไปรวมพลที่บ้าน "ชุมพล"แล้วได้ลุกไล่ตีขอมต่อไปอีกนานถึง ๑ เดือน ก็มาถึงเมืองกำแพงเพชร ท่านปู่พระอินทร์ เห็นว่าจะทำบาปมากเกินไป จึงให้วิษณุกรรมเทพบุตรมาทำให้ทหารทั้งหมด
รวมทั้งพรหมกุมารเองก็หมดกำลังใจ พวกขอมพ่ายแพ้ จึงหนีกระจายลงไปทางใต้เป็นอันว่า พระเจ้าพรหมมหาราชได้ขยายอาณาจักรของโยนกนคร จากพะเยาลงมาถึงกำแพงเพชร เมื่อยกทัพกลับไปแล้ว ก็อัญเชิญพระราชบิดาขึ้นเสวยราชสมบัติ
ให้พี่ชายเป็นมหาอุปราชแทนที่ตัวท่านจะเป็น แล้วเปลี่ยนนามพระนครใหม่ว่า "เมืองชัยบุรี"บ้านเมืองแห่งโยนกนครก็เป็นสุขต่อไป เพราะขอมสิ้นปจากแผ่นดินไทยแล้ว เวลานั้น พระเจ้าพังคราชมีพระชนมายุ ๔๒ พรรษา รวมเวลาที่เป็นทาสขอมอยู่นานถึง ๒๒
ปี คนไทยลืมตาอ้าปากได้มีความสุข ซึ่งตรงกับปี พ.ศ. ๙๒๔ ที่คนไทยได้เป็นอิสรภาพมาจนกระทั่งถึงทุกวันนี้ ส่วนพระเจ้าพรหมนั้นได้ลงมาสร้างราชธานีใหม่ ทางทิศใต้ ใกล้ลำน้ำกก ให้ชื่อว่า"เวียงไชยปราการ" เมืองพางคำ เมืองไชยนารายณ์ ในปี พ.ศ.๙๕๖ พระพุทธโฆษาจารย์ พระยาเรือนแก้ว "พระธาตุจอมทอง" ลักษณะภายในองค์พระธาตุ
ส่วนภายในให้ขุดดินลึกลงไป ๕ วา ทำผนังศิลาแลงกันน้ำ แล้วบุด้วยทองคำ ตรงกลางตั้งเป็นกระถางทองคำขนาดใหญ่บรรจุน้ำไว้แล้วทำเรือสำเภาทองคำ
และทำมณฑปเป็นที่ประดิษฐานผอบแก้ว ผอบทอง ผอบเงิน ผอบนาค และผอบงาช้าง เป็นชั้น ๆเมื่อบรรจุแล้วก็สร้างเจดีย์ขึ้น ทำทองคำแผ่น คือรีดเป็นแผ่น ๆ แปะหุ้มภายนอกขององค์พระเจดีย์ ตั้งแต่ยอดลงมาถึงฐานเต็มองค์ ดังนั้น
เจดีย์องค์เดิมที่บรรดาลูกหลานเห็นเป็นทองอร่ามอยู่ในองค์ปัจจุบัน นั่นเป็นความจริง ต่อมา พระเจ้าผาเมือง ในตอนนี้ขอแทรกจาก"พงศาวดารโยนก" เล่าว่า พระพุทธโฆษาจารย์ได้มาสู่แว่นแคว้นนี้ เมื่อวันจันทร์ ขึ้น ๘ ค่ำ เดือน ๖ ปีพุทธศักราช ๙๕๖
ได้นำพระบรมสารีริกธาตุจำนวน ๑๖ องค์ ส่วนหนึ่งได้นำไปบรรจุไว้เรียกว่า "ธาตุเจ้าจอมทอง" วันจันทร์ ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน
๖ วันวิสาขบูชา พระพุทธโฆษาจารย์ พระเดชพระคุณหลวงพ่อได้เล่าต่อไปว่าเวลานั้น พระพุทธโฆษาจารย์ท่านชี้จุดบนดอยน้อยนี้ว่า องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จมาประทับ ณ ที่นี้
(ท่านเสด็จยืนประทับอยู่ตรงที่สร้างศาลาไว้ แล้วจึงเสด็จออกมาตรงกลางพระเจดีย์) ทรงอธิษฐานให้เส้นพระเกศาของพระองค์หลุดติดพระหัตถ์มา ๓ เส้นเป็นสถานที่พระพุทธพยากรณ์
เมื่อทรงเสยพระเกศาแล้ว พระพุทธองค์ก็ทรงฝังเส้นพระเกศา โดยการอธิษฐานให้จมลงไปบนยอดดอยน้อยนั้น แล้วทรงพยากรณ์ว่า"เขตแดนนี้ ต่อไปจะมีนามว่า โยนกนคร จะมีความเจริญรุ่งเรือง จะสามารถรักษาพระพุทธศาสนาไว้ได้ครบ ๕,๐๐๐
ปี..." เวลานั้นทุกคนทราบเรื่องก็ดีใจ ประกอบกับความเคารพในองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามากอยู่แล้ว ในด้านทาน ศีล ภาวนา ครบถ้วนต่อมาได้มีการบูรณะและก่อสร้างเพิ่มเติมอีกหลายครั้ง และในสมัยพระเจ้าแสนภู พระราชนัดดาของ พระเจ้าเมงราย ก็ได้ทรงบูรณะแสนขึ้นใหม่ จากซากเมืองร้างเดิม
พร้อมทั้งบูรณะองค์พระธาตุจอมกิตติ ให้เรียบร้อยสมัยพ่อขุนผาเมือง
ใน ตำนานพระธาตุจอมกิตติ พ่อขุนศรีอินทราทิตย์ ส่วนท่านก็ขึ้นมาครองเมืองเชียงแสนได้ประมาณ ๓ ปี ก็ให้ช่างต่อฐานพระธาตุ และเสริมยอดพระธาตุเสียใหม่ โดยเพิ่มเหนือคอระฆังเป็นรูปกลีบมะเฟืองหรือ
"ปลี" สัญลักษณ์ของ "พระมหามงกุฏ" ต่อมา พ.ศ. ๒๒๓๗ เจ้าฟ้าเฉลิมเมือง ในสมัยต่อมาที่พระเครื่องรางของขลังเฟื่องฟู มีพวกนักขุดค้นหาของเก่าอันมีค่า พากันมุดพงหญ้าเข้าไปงัดแงะ จนพระบรมธาตุทรุดเซลง เกือบจะล้มลงมาอยู่แลัว
ก็พอดีกรมศิลปากรเข้ามารักษาไว้ตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๐๐ เวลานั้น พระครูสังวรสมาธิวัตร ขอย้อนกล่าวถึงในบั้นปลายของชีวิตพระเจ้าพังคราช ได้เสด็จไปเจริญสมณธรรม ที่วัดปากน้ำคำ ใกล้ ๆ บริเวณ วัดพระธาตุผาเงา ในปัจจุบันนี้
ทรงฌานสมาบัติจนทิวงคต ก็ไปเกิดเป็นพรหมชั้นที่ ๑๑ แต่ปัจจุบันนี้ (พ.ศ.๒๕๒๔ ท่านไปนิพพานแล้ว) ส่วนพระเจ้าทุกขิตะได้ขึ้นครองราชย์สมบัติ ต่อใน พ.ศ.๙๖๕
และพระราชโอรสพระนามว่า พระองค์มหาวรรณ ได้เสด็จขึ้นครองราชย์ต่อมาในปี พ.ศ.๙๗๐ ณ นครโยนกเชียงแสนหรือเวียงชัยบุรี ส่วนเมืองไชยปราการ พระเจ้าพรหมมหาราชครองราชสมบัติ มีอาณาเขตถึงเมืองกำแพงเพชร หลังจากได้อภิเษกสมรสกับธิดาพระยาเรือนแก้ว เจ้าเมืองไชยนารายณ์
พระนามว่าพระนางแก้วสุภา เจ้าไชยสิริกุมาร และในสมัยที่ทรงขับไล่ขอมดำไปถึงกำแพงเพชร ทรงได้พระธิดาเจ้าเมืองเชลียง (เขตเมืองสวรรคโลก) เป็นชายาอีกด้วย
พระเจ้าพรหมมหาราชมีราชโอรสและธิดาหลายพระองค์ พระโอรสองค์ใหญ่ พระนามว่า "เจ้าเดือนแจ่มฟ้า" หลวงพ่อเล่าว่า พระเจ้าพรหมมหาราชทรงปกครองบ้านเมืองสงบสุข มีความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา ทรงเจริญสมณธรรม ได้ฌาณสมาบัติ เวลาทิวงคตก็ไปเป็นพรหมตามเดิม
ตามพงศาวดารบอกว่า พระองค์ทรงพระประชวรทิวงคต เมื่อมีพระชนมายุได้ ๗๗ พรรษา ในปี พ.ศ. ๙๗๕แล้วหลวงพ่อท่านได้สรุปว่า"ต่อมาภายหลังลูก ๆ ของพระเจ้าพรหมมหาราชเก่งไม่เท่าพ่อ ก็เลยเสียเอกราชให้แก่ไทยใหญ่ แต่ก็ไทยเหมือนกัน แล้วราชวงศ์เชียงแสนก็ถอยหลังลงมาทางใต้
เป็นต้นตระกูลของพระเจ้าอู่ทอง ราชวงศ์จักรี ราชวงศ์ของเชียงแสน พระเจ้าศรีธรรมไตรปิฎก
สำหรับ พงศาวดารชาติไทย พระบริหารเทพธานี พิษณุโลก พระพุทธชินราชพระพุทธชินศรี พระศรีศาสดา "พระเจ้าศรีธรรมไตรปิฎก" แล้วโปรดให้ เจ้าไกรสรราช นางสุลเทวี พระเจ้าสายน้ำผึ้ง เสนาราชนคร เขตทิศใต้ของเมืองจึงลงมาจรดปากน้ำเจ้าพระยา ในปีนั้น พระเจ้าพรหมมหาราชก็ได้เป็นใหญ่ในอาณาเขตโยนกเชียงแสน สมดังหนังสือพงศาวดารเหนือ ว่า
"พระเจ้าศรีธรรมไตรปิฎก" หากท่านใดที่ยังเข้าใจว่าเป็น พระเจ้าลิไทย พระบริหารเทพธานี พระเจ้าพรหมมหาราชทรงเป็นกษัตริย์ที่กล้าหาญในการรบ และทรงพระปรีชาสามารถในทางธรรมะอย่างแตกฉาน ทรงมุ่งในกิจการพระศาสนา
สร้างวัดและสร้างพระเป็นจำนวนมาก ทรงบำเพ็ญพระจริยวัตรเช่นเดียวกับพระโพธิสัตว์ทั้งหลาย หวังสร้างพระบารมีเพื่อบรรลุอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ
จนได้เฉลิมพระนามว่า "พระเจ้าศรีธรรมไตรปิฎก" ประวัติเมืองพิษณุโลก
พระองค์ได้โปรดให้สร้างเมืองใหม่ใกล้แม่น้ำน่าน เนื่องจากเวลาเสด็จเข้าเมืองเป็นยาม "พิษณุ" จึงให้ชื่อเมืองว่าพิษณุฤกษ์ ส่วนหลวงพ่อได้เล่าเรื่องนี้ไว้ว่า"เมืองพิษณุโลกนี้ เดิมเขาเรียกว่า "เมืองสองแคว" เขามีพังพอนกับอะไรกัดกัน ไอ้สัตว์ทั้งหลายเหล่านั้น สัตว์ที่มีกำลังมากวิ่งหนีสัตว์ที่มีกำลังน้อย เขาว่ากันอย่างนั้น เมื่อชี้ที่ให้แล้ว
ก็เตรียมการจะตั้งเมือง ก็ปรากฏว่าชี้ที่เสร็จ ท่านฤาษีก็หายไป ท่านผู้รับฟังก็เลยทึกทักเอาว่า ท่านผู้บอกนี้เป็น วิษณุกรรมเทพบุตร "พิษณุโลก" "พิษณุฤกษ์" ผู้สร้างเมืองกำแพงเพชร
ในขณะนั้นบ้านเมืองยังเจริญรุ่งเรืองปกติสุขมาจนถึง พ.ศ.๙๘๖ เมื่อพระเจ้าไชยสิริ เสวยราชย์ได้ ๑๑ ปี ก็มีเจ้าเมืองสุธรรมวดี เชื้อสายไทยอาหม ไทยใหญ่
ยกทัพข้ามแม่น้ำคงมาตีเมืองไชยปราการ พระเจ้านรธา พระเจ้าไชยสิริโปรดให้อพยพไพร่พล หนีมานครโยนก แต่ไม่สามารถจะข้ามแม่น้ำกกมาได้ เพราะเป็นฤดูน้ำท่วมฝนตกหนัก ดังนั้น พระองค์จึงพากันหนีไปทางตะวันออก
ล่องใต้ไปทางผาหมื่น จ.แพร่ จนถึงบริเวณพระเจ้าพรหมมหาราชทรงเคยไล่ตีขอมไปถึงที่นั่น คือบริเวณเมืองแปป เมื่อทรงเห็นวาชัยภูมิดี จึงสร้างเมืองใหม่ให้ชื่อว่า กำแพงเพชร "พระเจ้าไชยสิริเชียงแสน" และในเวลาต่อมา เชื้อพระวงศ์ได้ขยับขยายจากเมืองแปป ลงมาทางใต้ถึงดินแดนแคว้นสุวรรณภูมิ พระเจ้าอู่ทอง
ส่วนเวียงไชยปราการนั้น ต่อมากลายเป็นเมืองร้าง แต่นั้นมามหากษัตริย์เจ้าทั้งสองเมือง พี่น้องกัน ต้องพลัดพรากจากกันไปไกล
เมื่อพระเจ้าสุธรรมวดียกทัพเข้าเวียงไชยปราการ มิได้พบผู้คนและทรัพย์สินนอกจากเมืองร้างจึงต้องยกทัพกลับไปเวียงหนองล่ม
ฝ่ายทางเมืองโยนกเชียงแสน หลังจากพระองค์มหาวรรณแล้ว ราชโอรส คือ พระองค์มหาชัยชนะ แต่ปลาเป็นพิษทำให้เกิดโรคระบาดล้มตายหมด กระแสน้ำจากแม่กกไหลหลากเข้าไปตามร่อง "แม่น้ำลาก" "เวียงหนองล่ม" เวียงปรึกษา
ส่วนชาวเมืองที่อพยพหนีน้ำทัน ก็ได้ร่วมใจกันสร้างเมืองใหม่ริมแม่น้ำโขงฝั่งตะวันตก ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกของโยนกนครเดิม
ให้ชื่อเมืองใหม่ว่า"เวียงปรึกษา" "ขุนลัง" สิงหนวัติ เป็นอันว่า เรื่องราวก็มาจบลงเพียงแค่นี้ในโอกาสนี้ขอนำคำสรุปจากหลวงพ่อ ถือว่าเป็นคติธรรมที่ท่านพูดไว้สมัยที่ยังมีชีวิตอยู่คติธรรมของหลวงพ่อ
"...พ่อมานั่งนึก ๆ ดูนะว่าพวกเราที่กำลังนั่งรวมกันอยู่ที่นี่ ดีไม่ดีก็จะเกิดในสมัยเชียงแสน หรือสมัยพระเจ้าพังคราชตอนโน้นก็ได้
ดีไม่ดีก็เป็นนักรบบ้าง นักรักบ้าง แล้วก็มานั่งป๋อหล๋อ...! กันอยู่ที่นี่ก็ได้...ใครจะไปรู้...!ถ้าเวลานี้องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังทรงพระชนม์อยู่ หรือว่าบรรดาพระอรหันต์ทั้งหลายที่ท่านชอบซุกซิก เราก็อาจจะถามท่านได้ว่า
พวกเราที่กำลังนั่งฟังอยู่ เวลานี้เกิดทันสมัยนั้นบ้างหรือเปล่า เป็นนักรบบ้างหรือเปล่า ดีไม่ดีท่านก็จะชี้หน้าว่าคนนั้นเป็นคนนี้ คนนี้เป็นคนนั้น ๆ
เป็นต้นในขณะที่หลวงพ่อพูดนั้น บางท่านอาจจะคิดว่า เราไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ครั้งนั้น คงจะไม่มีโอกาสได้เกิดร่วมสมัยก็เป็นได้ อย่าลืมว่าสมัยนั้น
กองทัพกู้ชาติของพระเจ้าพรหมมีนับหมื่นนับแสน พวกเราที่มาภายหลังอาจจะเป็นหนึ่งในจำนวนนั้นก็ได้ ดังที่หลวงพ่อเคยพูดไว้ เมื่อตอนไปเหนือเมื่อวันที่ ๒
พฤศจิกายน ๒๕๑๙ มีใจความว่า"คนส่วนมาก ที่มานั่งจ๋ออยู่ที่นี่บ้าง ยังไม่มาบ้าง ตายไปแล้วบ้าง ไปอยู่ที่พรหมบ้าง อยู่เทวดาบ้าง พวกนี้พอใจในความเป็นพระพุทธเจ้า นั่งไปนั่งมา
บูชาไปบูชามา นึก เอ...กูเป็นพระพุทธเจ้าก็ดีนี่หว่า...สวยดีนี่..! เลยไปกัน ไม่ได้ ต้องมานั่งติดแหง๋แก๋อยู่นี่แหละ...! เขาเรียกว่า...
"โรครักความเป็นพระพุทธเจ้า"แต่ก็ดี..โรครักความเป็นพระพุทธเจ้านี้ ก็เป็นปัจจัยให้พวกเราไม่ต้องลงอบายภูมิกันมากว่าพันชาติเศษแล้ว นี่เราก็ขี้เกียจตกนรกกันมานานแล้วนะ
ใครจะขยันชาตินี้ก็ตามใจแต่ว่าหลังจากการสร้างบาป เราก็ทำบุญกันอย่างหนัก เรื่องการถอดเครื่องประดับบูชาพระรัตนตรัย เราก็ทำกันมามาก การส่งเสริมพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา
เราก็ทำกันมามาก สร้างวัดวาอารามก็ทำกันมามาก การสงเคราะห์กับบุคคลผู้ตกทุกข์ได้ยาก เราก็ทำกันมากสมถะและวิปัสสนา
ฉะนั้น เราจึงหลักบาปกันได้ เพราะอาศัยการเจริญกรรมฐานช่วย ถ้าหากว่าเราจะให้ทาน หรือรักษาศีลอย่างเดียว กำลังใจยังไม่มั่นคงนัก
ส่วนที่จะช่วยคุมกำลังใจไม่ให้ลงนรกไปได้คือ สมถะ วิปัสสนา ฉะนั้น การศรัทธาปสาทะ คือความเชื่อ ความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา พวกเราจึงมีความมั่นคง ในเมื่อจิตมีความมั่นคงอยู่ในด้าน"อนุสสติ" แล้วหลวงพ่อท่านก็สรุปว่า
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภาคเหนือเป็นแดนที่เราผูกพันกันมาก เพราะเป็นที่อยู่อาศัยกันมาเดิม ถึงแม้ว่าความเป็นไทยในปัจจุบัน เราก็ใช้กำลังห้ำหั่นกับข้าศึก
เพื่อความอยู่รอดของประเทศชาติ และปวงชนชาวไทย เรามีปริมาณของคนน้อยพวกเรามาจากไหน..?
พวกเรามาจากกรุงราชคฤห์มหานคร เมืองสาวัตถี ไทยอาหม กรุงราชคฤห์กับกรุงรัตนโกสินทร์
เป็นราชวงศ์เดียวกัน
คำสรุปของหลวงพ่อตอนนี้ ก็เป็นหลักฐาน ยืนยันกับพงศาวดารที่นำมากล่าวไว้ตั้งแต่ตอนต้นแล้ว ซึ่งพอจะสรุปให้ลงกันไปได้ ซึ่งไม่น่าเป็นไปได้
แต่ก็เป็นไปแล้วว่า "ราชวงศ์จักรี" จะเป็นไปได้หรือไม่ก็ตาม ในเมื่อพระเจ้าพิมพิสารได้มีโอกาสทรงอุปถัมภพระพุทธศาสนา ในสมัยที่สมเด็จพระบรมศาสดาทรงพระชนม์อยู่ และในบัดนี้
พระมหากษัตริย์ไทยที่ได้สืบสันตติวงศ์มาตั้งแต่ "ราชวงศ์เชียงแสน" และ "ราชวงศ์เชียงแสน" ก็สืบเชื้อสายมาจาก พระเจ้าสิงหนวัติ พระเจ้าพิมพิสาร พระมหากษัตริย์ไทยพระองค์นี้ ก็คือ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๙
ซึ่งพระองค์ก็ได้ทรงอุปถัมภ์พระพุทธศาสนาหลังจากพระพุทธองค์ทรงดับขันธ์ไว้ในดินแดนแห่งนี้ เพื่อให้สถิตย์สถาพรอยู่ในหัวใจของชาวไทยตลอดกาล ๕,๐๐๐
พระพรรษาต่อไปเพราะฉะนั้น พระบรมสารีริกธาตุต่างๆ ที่สำคัญดังกล่าวนี้ จะสังเกตได้ว่า พระอรหันต์ ท่านอัญเชิญมาจาก กรุงราชคฤห์ "นครไทยเทศ" "ประวัติศาสตร์ชาติไทย" แล้วหลวงพ่อก็สรุปลงธรรมะอีกว่า
"ทำไมประเทศจึงต้องมีกษัตริย์ คำว่า"กษัตริย์" "นักรบ" อย่างเช่นเวลานั้นที่พรหมกุมารเป็นหัวหน้านำคนไทย แม้เพียงส่วนน้อย น้อยกว่าขอมมาก ถูกขอมย่ำยีอย่างหนัก ต้องแอบซุ่มซ้อมรบกัน เมื่อหัวหน้าเอาจริง
เราก็สามารถขับไล่ขอมออกจากเขตไทยได้ แถมขยายอาณาเขตออกไปอีก เป็นอันว่า พระเจ้าพรหมมหาราชตายไป เกิดเป็นพรหมตามเดิม เห็นไหมลูก...! รบกันเกือบตาย ขยายเขตแดนออกไป ร่ำรวยกัน เป็นเศรษฐีมหาเศรษฐี เป็นขุนนางผู้ใหญ่ ผลสุดท้ายก็ตายหมด ตายแล้วขนอะไรไปได้บ้าง
แม้แต่หนวดเส้นเดียวก็เอาไปไม่ได้ ที่ลูกรักของพ่อมีความต้องการธรรมะ หวังพระนิพพาน...พ่อพอใจ เราไปนิพพานกัน ดีกว่า นอนสบายให้มันเป็นสุข เราเหนื่อยกัน
มาแล้วเกินกว่า ๑๖ อสงไขยกับแสนกัป..."ท่านก็จบด้วยการชวนลูกหลานไปนิพพาน ซึ่งท่านผู้เป็นประธานก็ได้ไปรออยู่ก่อนแล้ว ในตอนนี้เรายังมีสังขารอยู่ ถ้อยคำของท่านย่อมสร้างกำลังใจ
เราเดินทางไปไกลกันครั้งนี้ ก็หวังการบูชาตามที่ท่านแนะนำ คิดว่าการรวมพลังใจกันมากมายในครั้งนี้ คงจะไม่มีใครคิดจะเกิดกันอีกต่อไปแต่ท่านผู้อ่านจะเกิดอีกหรือไม่นั้น ก็ยังไม่มีปัญหา สำคัญตอนนี้หน้ากระดาษหมดแล้ว จำต้องขออำลาไปก่อน ไว้ตอนหน้าจะพบกับประวัติพระเจดีย์องค์เล็ก สวัสดี กลับสู่ด้านบน
Posts: 2034
Registered: 8/1/08
Member Is Offline
Posts: 2034
Registered: 8/1/08
Member Is Offline
คำสั่ง "ท่านย่าจันทรเทวี" คุณอนันต์, คุณแสงเดือน, คุณประสงค์ ได้เสียสละร่วมกันแต่งกายย้อนยุคสมัยเชียงแสน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการมาครั้งนี้ เป็นการรวมตัวของ "คณะศิษย์อาวุโส" "ท่านย่าได้มาสั่งให้บอกลูกหลานทุกคนว่า ถ้าจะมากราบไหว้ "พระธาตุดอยตุง" หรือ "พระธาตุจอมกิตติ" ก็ดี
ขอให้นุ่งผ้าถุงหรือผ้าซิ่น อย่านุ่งกางเกงขึ้นไป เพราะจะเป็นการแสดงความไม่เคารพในสถานที่..." นี้เป็นคำบอกเล่าจากคุณโยมจันทร์นวล คุณโยมชอ, โยมเชิญ คุณสุทธิลักษณ์ หลวงพี่อนันต์ ฉะนั้น เมื่อทุกคนทราบเรื่องนี้ ต่างก็ให้ความร่วมมือด้วยการแต่งกายดังที่ได้เห็นกันแล้ว บางคนอาจจะแต่งไม่เหมือนกัน แต่เรามิได้ทำเพื่ออวด
หรือเพื่อแข่งขันกัน เราทำเพื่อเป็นการเทอดพระเกียรติพระเจ้าพรหมมหาราช อีกทั้งเป็นการสมมุติเหตุการณ์กันเท่านั้น จึงขออนุโมทนาทุกท่านไว้ ณ
โอกาสนี้ด้วยเหตุที่จัดงานใหญ่
ส่วนที่ว่าเป็นการบูชาในกรณีพิเศษนั้น ก็ด้วยเหตุ ๓-๔ ประการคือ๑. การจัดงานพิธีในครั้งนี้ เพื่อเป็นการ ฉลองอายุพระพุทธศาสนาครบ ๒๕๔๐ ปีพอดี บัดนี้ พวกเราก็ได้ยืนอยู่พร้อมกัน ณ สถานที่นี้ เพื่อร่วมกันประกาศพระศาสนา ช่วยกันเป็นเสาหลักค้ำจุนพุทธมณฑล
ซึ่งมิใช่ของง่ายที่เราจะมีชีวิตผ่านมาจนถึงปัจจุบันนี้ คือ เราไม่เป็น "มิจฉาทิษฐิ" ไปเสียก่อน องค์ประกอบเหล่านี้ ถ้าเราขาดข้อใดข้อหนึ่ง
เราคงจะมิได้มีโอกาสมายืนพร้อมกันอยู่ ณ ที่นี้อย่างแน่นอนฉะนั้น ใครจะฉลองอายุพระพุทธศาสนา เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ได้ จะเป็น ๒๕๕๐ ๒๖๐๐ จนไปถึงครบ ๕๐๐๐ ปี นั่นเป็นสิ่งที่ยังห่างไกล และมิใช่จะเกิดขึ้นได้ง่ายนัก
เพราะหลังจากนี้ ทุกคนก็ต้องแยกย้ายกันไป แล้วต้องจากโลกนี้กันไปเป็นธรรมดา แต่ภาพเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ คล้ายกับเรามีนัดกันไว้ ก็จะจารึกฝังอยู่ใน๒. เพื่อเป็นการบูรณะปฏิสังขรณ์พระเจดีย์องค์เล็ก ซึ่งหลวงพี่อนันต์เคยกล่าวไว้ที่ วิหารน้ำน้อย "เป็นเสมือนสมบัติที่พ่อให้ไว้" ศ.ดร.ปริญญา พวกเราผู้เป็นลูกหลานของท่าน ควรจะได้รักษามรดกธรรมของพ่อไว้ เมื่อปีที่แล้ว หลวงพี่อนันต์ก็ได้นำไปทางใต้แล้ว บัดนี้ สมบัติของพ่อทางภาคเหนือ
เราก็ได้มารวมตัวทำกันไว้อีก ถือว่าทำครบถ้วนตามที่ท่านสั่งสอนไว้ไม่เสียแรงที่ท่านอุตส่าห์เมตตาสั่งสอนเราไว้ตั้ง แต่สมัยยังมีชีวิตอยู่ ดำเนินการซ่อมเป็นครั้งแรก
ส่วนการบูรณะพระเจดีย์ในครั้งนี้ นับเป็นการซ่อมครั้งแรก ได้ซ่อมทั้งฉัตรและปิดทององค์พระเจดีย์ใหม่ ซึ่งได้ให้ โยมน้อย ที่อยู่เชียงราย
แต่มาช่วยงานวัดที่วิหาร ๑๐๐ เมตร ได้มาขอคำแนะนำในการดำเนินงานจากท่านเจ้าอาวาสวัดนี้ก่อนแล้วจึงให้ คุณสุพัฒน์ และ อ.นฤมล ว่านเครือ คำจารึก
หลวงพ่อพระมหาวิระ ถาวโร (ฤาษีลิงดำ) พล.อ.ท.
ม.ร.ว.เสริม คุณเฉิดศรี ศุขสวัสดิ์ ณ อยุธยา ต่อมาเมื่อวันที่ ๑๘ มกราคม พ.ศ.๒๕๔๐ พระครูปลัดอนันต์ พทฺธญาโณ พระชัยวัฒน์ อชิโต พระเจ้าพรหมมหาราชบรมโพธิสัตว์ บ้านเก่าของเราแต่ก่อน
พระเดชพระคุณหลวงพ่อได้เคยเล่าไว้ในหนังสือ "เชียงแสน" ว่าในคราวที่ท่านเดินทางมาครั้งแรกนั้น พรหมเทวดาต่างมาอนุโมทนากันมากมาย ในคืนแรกที่ท่านมาถึง
พระเจ้าพังคราช ได้เสด็จมาบอกหลวงพ่อว่า"ท่านดีใจที่หลวงพ่อนำลูกหลานมาที่นี้ เพราะเป็นบ้านเก่าที่เราสร้างกันขึ้นมา..." ฉะนั้น การเดินทางมาสักการบูชาในครั้งนี้ หรือทุกครั้งที่ผ่าน หรือจะมาในโอกาสต่อไป ก็ถือว่าเรามากราบไหว้พ่อแม่ของเรา
เพราะเป็นสมบัติที่พ่อแม่ได้กระทำไว้ งานครั้งนี้จึงได้เชิญ คุณอนันต์ คุณแสงเดือน คุณจันทร์นวล พล.ต.ศรีพันธ์ (แดง) คุณอัญชัญ คุณอัญเชิญ คุณประดับวงศ์ คุณจำเนียร คุณนิพัทธา (น้อย) คุณเดือนฉาย
(ต้อย) คุณเยาวลักษณ์ (เล็ก) คุณยุพดี (แอ๊ะ) คุณชาลินี (ปาน) คุณรัฐฎา (ม่ำ) โดยมี ศ.ดร.ปริญญา ส่วนท่านที่ยังมีชีวิตอยู่ แต่ไม่สามารถไปได้ก็ยังมีอีกหลายท่าน ซึ่งจะต้องขออภัยด้วยถ้าจำขาดตกบกพร่องไป เพราะเวลาผ่านมานานแล้ว
สำหรับหัวหน้าคณะฝ่ายฆราวาส คือ ท่านเจ้ากรมเสริม การจัดงานในครั้งนี้ จึงเป็นการย้อนรำลึก หรือจำลองเหตุการณ์ที่ผ่านมา ว่าครั้งหนึ่งหรือ หลายชาติที่ผ่านมา เราได้เคยเกิดวนเวียนอยู่หลายวาระ
เราได้ผูกพันอยู่ในถานที่นี้ เราได้รับทั้งความสุขและความทุกข์ ความระทมจากการเป็นทาสของขอมผลที่สุดเราก็สามารถร่วมกันกู้ชาติเป็นผลสำเร็จ ชาติบ้านเมืองจึงได้เป็นอิสรภาพมาจนกระทั่งทุกวันนี้ คนไทยมีความสุข เพราะการเสียสละอย่างใหญ่หลวง
แม้กระทั่งชีวิต ดังเช่น "ท่านแม่" ควรที่เราจะได้สักการะบูรพกษัตริยาธิราชเจ้า ตลอดถึงบรรพชนของเราทั้งหลายด้วย เพราะท่านได้สละชีวิตและเลือดเนื้อของท่านมาคุ้มครองรักษาพวกเรา
เอามาทับถมพื้นปฐพี แผ่นดินผืนนี้ที่เราอาศัยอยู่ จึงต้องถือว่าเป็นโอกาสนี้จึงเป็นการสมโภชพระเจดีย์ ทั้งองค์เล็กและองค์ใหญ่ เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองชัยชนะ เพราะการสค้างพระเจดีย์ในสมัยนั้น
นอกจากจะบรรจุสิ่งของสำคัญในทางพระพุทธศาสนาแล้ว ท่านบอกว่าเป็นอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ อีกด้วยและประการสุดท้าย เรามาในครั้งนี้ ก็เพื่อเป็นการเทอดพระเกียรติคุณ พระเจ้าพรหมบรมโพธิสัตว์ โดยเฉพาะชาติสุดท้ายของท่านนั้น ที่พวกเราจะต้องย้อนรอยถอยกลับไปในอดีตที่ผ่านไปไม่นาน นับตั้งแต่ท่านเดินทางมาที่นี่เป็นครั้งแรกเมื่อปี ๒๕๑๗
ต่อมาท่านก็นำคณะมาถวาย ช้างพลายประกายแก้วจำลอง เครื่องพระราชกกุฏภัณฑ์จำลอง ฉะนั้น เหตุการณ์ที่ผ่านมาของท่านในอดีตมีมากมายหลายครั้ง ในเมื่อท่านล่วงลับไปแล้วบุญความดีที่มีอานิสงส์สูงสุดเพียงใด
พวกเราก็จะขอดำเนินรอยตามท่านทุกอย่าง โดยจะมารวบรัดกระทำพิธีกรรมรวมกันในครั้งนี้ เพื่อคนบางคนที่ยังไม่มีโอกาสร่วมบุญกับท่าน
ก็จะสามารถอาราธนาท่านมาเป็นสักขีพยาน ในการย้อนเหตุการณ์ไปถึงการทำพิธีถวาย ช้างพลายประกายแกัว เครื่องพระราชกกุฎภัณฑ์ ฉัตร และ
พระเจดีย์ ในฐานะผู้ติดตามการกุ้ชาติร่วมยุคร่วมสมัยเดียวกันกับท่าน เคยถอดเครื่องประดับ เคยถอดอาวุธ ถวายเป็นพุทธบูชากันมาแล้วนับชาติไม่ถ้วน
แต่มาในชาตินี้ยังมีวิบากกรรมที่ทำให้ติดขัดเรื่องเวลานัด บางคนอาจจะขัดข้อง มาไม่ทันเวลา บางคนก็เถลไถลไปบ้างตามกฏของธรรมดา
แต่เราก็ยังสามารถรวมตัวกันได้เราจึงพร้อมใจกันมาใจชุดสมมุติว่า เป็นชาวเชียงแสนเก่า พร้อมกับชื่อเมืองในอดีต คือ เวียงโยนกบุรีศรีเชียงแสน,
เวียงไชยปราการ, เวียงไชยนารายณ์, เวียงพางคำ และ เวียงสีทวง สถานที่รวมพระพุทธเจ้า
อีกประการหนึ่ง ไม่ว่าสถานที่ใด อันเป็นสถานที่ พระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน "พระพุทธเจ้าในอดีต" "พระพุทธเจ้าในอนาคต" เพราะเป็น"พุทธประเพณี"ที่พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ภายในกัปเดียวกัน ทรงถือเป็นธรรมเนียมในการปฏิบัติ ตัวอย่างเช่นที่ "พระธาตุพนม" "พระธาตุเชิงชุม" ตามประวัติเล่าว่า พระพุทธเจ้าทรงพระนามว่า สมเด็จพระกกุกสันโธ สมเด็จพระโกนาคม สมเด็จพระพุทธกัสสป "ถูปาราม" "ชเวดากอง" ส่วนสถานที่นี้ก็น่าจะเป็นเช่นนั้น เพราะเป็นที่สำคัญทางภาคเหนือของประเทศไทย การที่พระพุทธเจ้าเสด็จมาก่อน เมื่อพรรษาที่ ๑๖ นั้น
ก็เหมือนกับทรงมาประทับเหยียบหัวหาดเอาไว้ และการที่หลวงพ่อมายกฉัตรพระเจดีย์องค์เล็กไว้นั้นขอให้ทุกคนหลับตานึกภาพถึงแผนที่ประเทศไทย ถ้าเอาหัวขวานขึ้น เอาด้ามขวานห้อยลง เงาของร่มย่อมป้องกันภัยไปตลอดถึงด้ามขวาน
จึงขอฝากเรื่องนี้ให้ท่านทั้งหลายช่วยกันวินิจฉัยไว้ด้วย สำหรับเวลานี้เราจะย้อนอะไร กันดีก่อนล่ะ...?ย้อนอดีตเมื่อ ๒๒ ปี ก่อน
ในตอนนี้ ก็ขอย้อนบรรยากาศไปในอดีตกาลที่ผ่านไปไม่นานนักกันก่อน คือ เหตุการณ์ตอนสำคัญใน วันที่ ๑๔ พฤศจิกายน
๒๕๑๘ ซึ่งคณะศิษย์ในเวลานั้น ได้ย้อนกลับมานั่งอยู่ในที่นี้ มีหลายท่านคงจะจำได้ดีว่า ได้ร่วมกันบริจาคทรัพย์สร้างพระเจดีย์จำลองเล็ก ๆ
เพื่อกระทำพิธียกฉัจนถวายไว้ ณ ที่นี้ แล้ว หลวงปู่ทั้งหลาย ก็ได้เจริญพระพุทธมนต์เป็นทำนองชาวเหนือหลังจากนั้นหลวงพ่อได้กล่าวคำบูชาพระรัตนตรัย แล้วได้เล่าเรื่องต่าง ๆ ในอดีต และอานิสงส์การถวายฉัตรและธง ให้พวกเราได้รับฟังกัน โดยยกตัวอย่าง
ในสมัยองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังเป็นหน่อเนื้อพระต่อมาภายหลังทราบว่า ลูกชายสำเร็จเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า และได้ปรินิพพานไปแล้ว คนทั้งหลาย จึงได้นำเอาพระอัฐิไปบรรจุไว้ในพระเจดีย์
ท่านไม่มีอะไรจะบำเพ็ยกุศล จึงได้นำเอาร่มของตนขึ้นไปกั้นไว้บนยอดพระเจดีย์และเอาผ้าขาวม้าทำเป็นธง เพื่อเป็นการสักการะบูชา
แล้วตั้งความปราถนาพระโพธิญาณเมื่อหลวงพ่อเล่าจบแล้ว ก็ให้ทุกคนร่วมกันทำประทักษิณรอบพระบรมธาตุ เวลานั้น หลวงพ่อมีบัญชาให้หลวงปู่ทุกองค์เข้าผลสมาบัติ
ส่วนท่านได้ประพรมน้ำพระพุทธมนต์ แต่บรรดา พุทธบริษัทชายหญิงที่เดินผ่านไปฉะนั้น ถ้าหากทุกท่านน้อมใจไปในเหตุการณ์ต่าง ๆ เหล่านั้น เพื่อให้เหมือนกับอยู่ในบรรยากาศที่ผ่านไป ดังที่กล่าวมาแล้วนั้น
ก็พังจะผลเช่นเดียวกันทุกประการเริ่มพิธีบวงสรวง
ต่อไป พระครูปลัดอนันต์ คุณอนันต์ ลำดับจากนี้ไปจะเริ่มทำพิธีบวงสรวงและจะกระทำพิธีการทุกอย่าง เพื่อเป็นการย้อนระลึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา เป็นการเฉลิมฉลองชัย ในการที่จะเอาชนะข้าศึก
คือกิเลส ให้เป็นสมุจเฉทปหาน เหมือนกับหลวงพ่อและหลวงปู่ ทั้งหลาย และฆราวาสบางท่านในเวลานั้น ซึ่งในเวลานี้ได้จากไปแล้วหลายท่านอันมี คุณเฉิดศรี ศุขสวัสดิ์ ท่านหญิงวิภาวดี
รังสิต คุณหญิงเยาวมาลย์ บุนนาค หลังจากนั้นจึงได้เปิดเทป "หลวงพ่อบวงสรวง" และหลวงปู่เจริญพระพุทธมนต์เป็นสำเนียงชาวเหนือ แล้วกล่าวคำบูชาพระรัตนตรัย และกล่าวคำขอขมาโทษ
พระครูปลัดอนันต์ ในขณะเดียวกันนั้น คุณอนันต์ คุณแสงเดือน พิธีถวายเครื่องสักการะ
ต่อจากนั้นจะเป็นพิธีถวายเครื่องสักการะ โดยทุกคนได้กล่าวพร้อมกันว่า"ภันเต ภควา ข้าแด่องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เจริญ ข้าพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ขอกราบน้อมถวายเหนือเศียรเกล้า ด้วยเครื่องสักการะทั้งหลายเหล่านี้
อันมี เครื่องพระราชกกุฎภัณฑ์จำลอง ช้างพลายประกายแก้วจำลอง เพื่อถวายเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา และ สังฆบูชา ของข้าพระพุทธเจ้าทั้งหลาย เพื่อประโยชน์ และความสุขอย่างยิ่ง นั่นคือพระนิพพาน
แก่ข้างพระพุทธเจ้าทั้งหลายในชาติปัจจุบันนี้เทอญ"เมื่อทุกคนกล่าวคำอธิษฐานเสร็จแล้ว คุณอนันต์ เครื่องพระราชกกุฎภัณฑ์ สิ่งของทั้งหมดนี้ ผุ้แต่งชุดทหารองค์รักษ์ ได้รับนำไปวางไว้บนโต๊ะพิธี ต่อหน้าองค์พระบรมธาตุเจดีย์ เพื่อเป็นสักขีพยาน เสร็จสมบูรณ์
ในการทำพิธีถวายอย่างเป็นทางการย่อมเป็นการบอกเหตุว่า พวกเราทุกคน ได้วางอาวุธยุทโธปกรณ์ทั้งหลายแล้ว เพราะนับ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป
มือทั้งสองข้างของพวกเราจะไม่จับอาวุธเพื่อการรบอีกต่อไป เราจะถวายไว้เป็นพุทธบูชา เพื่อเป็นสมบัติในพระพุทธศาสนาสืบต่อไปหลังจากพิธีบวงสรวงแล้ว ก็จะเป็นการเวียนเทียนรอบพระบรมธาตุ แต่เนื่องจากบนลานพระธาตุ มีคนนั่งอยู่เป็นจำนวนมาก ไม่สามารถเวียนเทียนได้ทั้งหมด
จึงต้องให้ผู้ที่แต่งกายสมมุติในชุกกษัตริย์และข้าราชบริพารในขณะที่เวียนเทียนทั้ง ๓ รอบนั้น พระครูปลัดอนันต์ สวดอิติปิโส พิธีสมโภชพระเจดีย์
ต่อไปก็จะเป็นพิธีการสมโภชพระเจดีย์ โดยฟ้อนรำบวงสรวงชุด เชียงแสน โรงเรียนพร้าววิทยาคม อ.สุดา อ.ชาญยุทธ ฟ้อนดาบ ต่อมาก็เป็นรำบวงสรวง"ชุดพิเศษ" คุณสุทธิลักษณ์
สุทธิ บทขับร้องฟ้อนรำบวงสรวง
นพเอย...นพศิระ นพคุณพระพุทธองค์ ทั้งพระอริยสงฆ์ ผู้ดำรงธรรมวินัยพระราชพรหมยาน ผู้ทรงฌานดั่งใจจง นำพวกเราให้ดำรง ในศีลมั่นหมั่นภาวนาอันมีเจ้าสิงหนวัติ เจ้าพิงคราชญาติพงศ์ พระเจ้าพังคราชก็อาจองค์ พระเจ้าพรหมฤทธิไกรขุนเจืองเรืองพระยศ ราชโอรสจอมพารา พระยาเม็งรายยกพลมา นพบุรีศรีพิงคนคร**************
เมื่อจบพิธีสมโภชแล้ว จึงเป็นการถวายพุ่มผ้าป่า โดยพระชัยวัฒน์ได้กล่าวถวายรายงาน พระครูปลัดอนันต์ โรงเรียนเชียงแสนวิทยาคม ต่อจากนั้น พระครูปลัดอนันต์ ก็ได้มากล่าวสัมโมทนียกถา ในฐานะประธานของงาน โดยได้กล่าวอนุโมทนาคณะญาติโยมที่ร่วมเดินทางมา ที่สามารถทำเวลามาทันพิธี
พร้อมทั้งเจ้าหน้าที่ที่ร่วมกันจัดงานทุกคน ตลอดถึงเจ้าของสถานที่ที่ให้การต้อนรับเป็นอย่างดีครั้นจบแล้วท่านก็ได้เป็นตัวแทนของ "คณะศิษย์หลวงพ่อพระราชพรหมยาน" ทั่วทุกภาค ถวายปัจจัยไทยทานและพุ่มผ้าป่า แด่พระครูวิกรมเสมาธิคุณ
เจ้าอาวาสวัดพระธาตุจอมกิตติ ซึ่งได้นัยยอดเงินแล้ว ประมาณ ๓ แสนกว่าบาททั้งนี้ ได้หักเงินค่าบูรณะพระเจดีย์องค์เล็ก ๕๐,๐๐๐ บาท และค่าใช้จ่ายในการจัดงานต่าง ๆ ๒๐๕,๐๐๐ บาทเศษ ในจำนวนนี้ คุณประสงค์ คุณอธิก กลับสู่ด้านบน
Posts: 2034
Registered: 8/1/08
Member Is Offline
พิธีถวายพระราชสดุดีเทอดพระเกียรติคุณแด่
พระเจ้าพรหมบรมโพธิสัตว์
เป็นอันว่า พิธีกรรมต่าง ๆ ก็ได้ผ่านพ้นไป เมื่อใกล้เวลาจะค่ำมืด ก็มาถึงตอนพิธีอันสำคัญปิดท้าย นั่นก็คือ...พิธีถวายพระราชสดุดีเทอดพระเกียรติคุณแด่ "พระเจ้าพรหมบรมโพธิสัตว์" การกระทำ "พิธีบวงสรวง" ถวายเครื่องสักการบูชา ได้ลำดับขั้นตอนมาตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อได้กระทำไว้เป็นแบบอย่างเรา
ได้ย้อนรอยถอยหลังจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อ ๒๐ กว่าปีที่ผ่านมา ท่านที่มิได้มีโอกาสร่วมพิธีในวันนั้น แต่ได้มาทันเหตุการณ์ในวันนี้ก็ยังถือว่าโชคดีสำหรับพิธีกรรมปิดท้ายรายการในครั้งนี้ ก็จะเป็นการย้อนเหตุการณ์ไปนานยิ่งกว่านี้อีก ซึ่งถือว่าเป็นการย้อน"อดีตรำลึก" เนื่องจากพระองค์ได้สร้างคุณประโยชน์ต่อประเทศชาติเป็นอย่างมาก แต่ทว่าชาวไทย สมัยปัจจุบันนี้ อาจจะไม่ค่อยสนใจเท่าใดนักต่อไปนี้ จึงขอเชิญท่าน
ศ.ดร.ปริญญา นุตาลัย ในตอนนี้ ท่าน ศ.ดร.ปริญญา พรหมมหาราชเจ้าบูชา
วันนี้ลูกตั้งพุ่ม บายศรีพร้อมเครื่องบวงสรวงมี ครบถ้วนน้อมถวายเพื่อเทวพลี บูชิตองค์พระไตรรัตน์ล้วน ทั่วทั้งเทพพรหมประนมหัตถ์มนัสน้อม บูชาไหว้พระธาตุเกศา พุทธเจ้านลาฏธาตุพระศาสดา สิบเอ็ด องค์นาพระพุทธโฆษนำเข้า จากด้าวลังกาวันทนาพุทธโฆษเจ้า จอมชีเดิมสถิตสุธรรมวดี ก่อนแล้ว อภิวาทภูบดี พังคราช ผู้ก่อเจดีย์แก้ว เพริศแพร้วงดงามเฉลิมนามมหาราชเจ้า จอมพหลพร้อมเหล่าพลหาญรณ เก่งแกล้วพานคำคชมงคล เศวตชาติกู้เอกราชไทยแล้ว ไล่ล้างขอมดำวีรกรรมเกริกเกียรติก้อง ควรไทย ลืมฤาพระเดชแผ่ขจรไป ทั่วหล้าพระคุณอุ่นดวงใจ ทั้งชาติพระปลูกจิตไทยกล้า สฤษดิ์สร้างเวียงไชยในวารศุภฤกษ์นี้ บูชาองค์พระเจ้าพรหมมหา ราชเจ้าขอพระจุ่งโมทนา ทุกสิ่งที่ลูกน้อมนบเกล้า อุทิศให้พระองค์ขอพระทรงทราบด้วย ทิพญาณลูกจักสืบสนองงาน พ่อไว้งานชาติศาสน์ราชภาร ทุกอย่างสนองพระคุณท่านได้ กอบกู้ชาติไทยขอไท้เทวราชทั้ง จักรวาลโปรดรับเครื่องนมัสการ เหล่านี้ขอพระโปรดประทาน พรสี่ ลูกนาทุกข์โศกโรคภัยลี้ ตราบเข้านิพพานในขณะที่ทุกคนกล่าวพร้อมกันนั้น เสียงได้กระหึ่มดังก้องไปทั่วบริเวณนั้น ต่อหน้าองค์พระบรมธาตุอันศักดิ์สิทธิ์ เหมือนจะประกาศก้องให้ฟ้าดินเป็นพยานว่า
พวกเราเหล่าลูกหลานได้มาสรรเสริญพระองค์โดยพร้อมเพรียงกันแล้ว แต่ละคนก็มีความปลื้มปีติยินดีเป็นล้นพ้นบทความเทอดพระเกียรติคุณ
พระเจ้าพรหมมหาราช เครื่องราชกกุภัณฑ์ (จำลอง) ได้จัดขบวนแห่อัญเชิญมารวมกันไว้
พระราชจริยาวัตรของพระเจ้าพรหมมหาราชนั้น ตามที่เราได้ศึกษาหลักฐานทางประวัติศาสตร์ ไม่ว่าจะเป็นจากพงศาวดารโยนก
อีกทั้งยังทรงมีพระราชศรัทธาในบวรพุทธศาสนาเป็นอย่างยิ่ง ทรงปฎิบัติพระองค์อยู่ในบุญกิริยาวัตถุทั้ง ๓ ประการ คือ ทาน ศีล ภาวนา ทรงพรหมวิหาร ๔
และมีความกตัญญู เป็นเลิศ และปลูกฝังชาวประชาราษฎร์ให้มีศีลธรรม รักความสงบ ไม่เบียดเบียนผู้อื่น ดังที่ได้เห็นผลงานการประดิษฐานพระศาสนา การทหาร
การปกครองบ้านเมือง ได้ปรากฎอยู่ตามตำนานและหลักฐานทางโบราณคดี พระปรีชาสามารถของพระองค์นั้น ในที่นี้จะยกตัวอย่างมา ๓-๔ ประการ คือประการแรก ประการที่สอง ประการที่สาม ประการที่สี่ สรุปความได้ว่าพระราชจริยาสัมมาปฎิบัติของพระเจ้าพรหมมหาราชนั้น ปรากฎมีลักษณะ เหมือนจริยาวัตรของพระโพธิสัตว์ทั้งหลายนั่นเอง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ปรากฎใน บันทึกพิเศษ "..จงนับถอยหลังจากชาตินี้ไปขึ้นต้นด้วย เลข ๕ แล้ว ๐ อีก ๕๐ สูญ เป็นจำนวนเท่าไรกันนับเอาเอง สมัยนั้นเป็นสมัยที่ฉันเกิดเป็นมนุษย์
เป็นชาติที่เกิดได้พบพระพุทธเจ้าครั้งแรกในชีวิต ฉันเป็นพ่อบ้านชื่อว่า ปการัง มีแม่บ้าน ชื่อ ปการันยา เมื่อ สมเด็จพระพุทธสิกขี "เกษี" สมัยต่อมา พระพุทธเจ้าทรงพระนามว่า เวสสภู อินทระ ศิริกัลยา ครั้นถึงสมัย สมเด็จพระพุทธกัสสป เขื่อนยันฮี ภูกระดึง พระเจ้าศรีทรงธรรม พรรณวดีศรีโสภาค แต่การเป็นพระเจ้าจักรพรรดินั้น มิได้เป็นครั้งนี้เป็นครั้งแรก เมื่อสมัย สมเด็จพระพุทธทีปังกร นวราชบรมจักรพรรดิ "มหาบรมไตรจักรภพ" เมืองชิคาโก้ อันมี ๓ ศรีพี่น้องเป็นมเหสี พี่สาวใหญ่มีนามว่า พระนางปทุมวดี พระนางมหารัตนนารี พระนางศิริรัตนาวดี ต่อมาในสมัยพุทธกาลนี้ ท่านได้ครอง เมืองสาวัตถี พระเจ้าปเสนทิโกศล โยนกนคร พระเจ้ามังรายมหาราช ในชาติต่อมาประมาณ พ.ศ.๒๔๕ ก็ได้มาเกิดในสมัย สุวรรณภูมิ พระเจ้าตวันอธิราช พระเจ้าเดือนเด่นฟ้า จนกระทั่งถึงประมาณ พ.ศ.๙๐๐ ปีเศษ ท่านก็ไดัมาเป็น พระเจ้าพรหมมหาราช พระเจ้าเดือนแจ่มฟ้า ในกาลต่อมาประมาณ พ.ศ.๑๒๐๐ ปีเศษ ท่านก็ได้มาเป็น พระเจ้ารามราช พระแม่จามเทวี ผลงานการสร้างคุณประโยชน์ต่อแผ่นดินนั้น ถ้ามิใช่วิสัยของน้ำพระทัยแห่งโพธิสัตว์ ผู้เสียสละชีวิตของตนเองได้เพื่อพระโพธิญาณ
คนไทยคงจะตกเป็นประเทศราชไปนานแล้ว นับตั้งแต่สมัย พระเจ้าพรหมมหาราช ครั้นถึงสมัยสุโขทัย ก็ได้มาเป็นผู้มีวาจาสิทธิ์คือ พระร่วงโรจนฤทธิ์ พ่อขุนศรีเมืองมาน ต่อมาสมัยกรุงศรีอยุธยาได้มาเป็น ขุนหลวงพะงั่ว ขุนแผน พระเจ้าบรมไตรโลกนาถ พระเจ้ามหาจักรพรรดิ เจ้าพระยาโกษาเหล็ก สมัยต่อมา ก่อนกรุงรัตนโกสินทร์ ท่านก็ได้มาเป็นนักรบคู่พระทัยของ สมัยรัชกาลที่ ๓ "พ่อผู้เป็นที่รักยิ่ง" ในตอนนี้ขอให้พวกเรา "ชาวเวียงเก่า" ทุกเวียง ได้โปรดลุกยืนขึ้นเพื่อไว้อาลัย แล้ว อุทิศเพลงนี้ให้แด่เหล่าทหารหาญทุกท่าน
ที่พลีชีพเพื่อชาติกันมาตั้งแต่ครานั้น เพื่อเทิดทูนวีรกรรมอันกล้าหาญ โดยการนำของ พระเจ้าพรหมบรมพงศ์โพธิสัตว์ เมื่อทุกคนยืนขึ้นแล้ว จึงได้เปิดเทปที่ทุกคนรู้จักกันเป็นอย่างดี นับตั้งแต่เป็นเด็กจำความได้ เพลงนี้ย่อมก้องอยู่โสตประสาทมานานแล้ว แต่เวลานี้
กำลังจะหายไปจากความทรงจำของคนไทย จำต้องนำมาฟื้นความทรงจำกันอีกครั้ง นั่นก็คือเพลง..."ต้นตระกูลไทย" เมื่อเสียงเพลงดังขึ้น ทุกคนก็ร้องตามไปด้วยความพร้อมเพรียง เลือกรักชาติมีความเข้มข้นขึ้นมาทันที มีอารมณ์คึกคะนองไปตามทำนอง
ร้องด้วยความภาคภูมิใจในความเป็นไทย บางคนถึงกับปีติน้ำตาไหลก็มีครั้นเสียงเพลงจบลง ทุกคนก็เปล่งเสียง ไชโย...ไชโย...ไชโย...!
กันลั่นสนั่นไปทั่วทั้งบริเวณแสดงให้เห็นถึงการรวมพลังด้วยความสามัคคีที่เสมือนกับกลั่นออกมาจากจิตใจดวงเดียวกัน ฉะนั้น หลังจากนั้น
ทุกคนก็นั่งลงเหมือนเดิมฟัง เสียงสรรเสริญพระองค์ผู้ทรงคุณอนันต์ต่อไป"..ในบัดนี้ พระพรหมโพธิสัตว์พระองค์นี้ ผู้บำเพ็ญบารมีเพื่อเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคตกาล ก็ได้ติดสินใจลาจากพุทธภูมิ
เพื่อเข้าสู่พระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้...! ((( จากนั้น... เสียงเพลง "ธรณีกรรแสง" กลับสู่ด้านบน
Posts: 462
Registered: 12/3/08
Member Is Offline
คลิปวีดีโอ งานพิธีฉลองชัย "ตัดไม้ข่มนาม" VIDEO VIDEO นัดพบกันที่ "พระนิพพาน"
"โอหนอ..คงเหลือแต่คำแนะนำพร่ำสั่งสอน อันเป็นพรแด่ลูกไว้ในเบื้องหลัง เพื่อเป็นที่ยึดไว้ให้เกิดกำลัง ควรจะฝังไว้ในจิตติดอุรา
เพราะเป็นมรดกธรรมคำของพ่อ ที่จะก่อประโยชน์สุขทุกถ้วนหน้า ขอจงอย่าติดกายพ่อรอเวลา คงไม่มาเกิดอีกดอกจะบอกให้แม้น้ำตาของลูกย้อยเป็นฝอยฝน ไม่เป็นผลเพราะล่วงลับดับสิ้นไป ด้วยสังขารพ่อรออยู่สู้ไม่ไหว จำต้องไปไม่อยากกลับดับไม่เกิด...
แม้ยังมีพันธะอยู่กับผู้มีคุณ ช่วยสนับสนุนท่านพ่อผู้ประเสริฐ เพื่อตอบสนองแทนคุณผู้ให้กำเนิด ไม่เตลิดหลงเลยไปในตัณหาเพียงต้องการอีกเจ็ดชาติมาบรรจบ จึงจะครบร่วมประกาศพระศาสนา อันลูกหลานติดตามบากบั่นกันมา หวังไว้ว่าได้สดับธรรมคำกล่าวขาน ในสมัยบิดรเป็นพระพุทธเจ้า
แต่น่าเศร้าพ่อมาละพระโพธิญาณ ดับความฝันอันวางไว้ในอดีตกาล ทิ้งลูกหลานผู้เผ่าพงษ์ขององค์อินทร์นับตั้งแต่ปรารถนาพระโพธิญาณ ตราบเท่ากาลสิบหกอสงไขยหมดไปสิ้น ร่วมทุกข์สุขกับท่านมาเป็นอาจิณ แม้ชีวินจะสิ้นไปไม่หวงแหน ได้ถวายเครื่องประดับกับอาวุธ
เพื่อเป็นพุทธบูชาบารมีแทน นับกันหลายพุทธันดรมิคลอนแคลน ไม่กี่แสนที่เหลืออยู่ดูรอรีต่อไปนี้ลูกชายหญิงเอาจริงหมด เพื่อจะทดแทนคุณพระชินศรี ควรร่วมแรงร่วมใจสร้างแต่ทางดี ไม่หวังที่ประวิงวันบั่นเวลา เพราะตัณหาชักพาไปให้ประมาท
อาจจะพลาดโอกาส ขาดวาสนา ควรคำนึงร่วมกันสร้างหนทางลาเพื่อที่ว่าไม่หลงรสบทละครอีกทั้งท่านปู่ท่านย่าและท่านพี่ ท่านแม่ศรีท่านพ่อไปรออยู่ก่อน เหลือแต่ลูกน้อยกลอยใจ ให้อาวรณ์ จำต้องจรตามท่านไปในนิพพาน
ด้วยพันธะผูกพันกันมาอดีตชาติ เพียงแคล้วคลาดพลาดกันไปคงไม่นาน ทนอีกหน่อยก็ตัดวัฎฎะสงสาร ละสังขารไปกันปัจจุบันเอย ฯ.."สมโภชพิธีถวายพระราชสดุดี คุณสุทธิลักษณ์ สุทธิ พร้อมคณะเชียงราย ได้มาร่วมพิธีสมโภชในครั้งนี้ด้วย
เสียงบรรยายบทกลอนที่ไม่ค่อยจะเป็นกลอนเท่าใดนัก ผสมผสานกับเสียงเพลงที่ได้ บรรเลงอย่างละห้อยหา...พาให้ซาบซึ้ง...จบลงไปแล้ว
จึงทำให้หวลคิดถึงความหลัง หลายคนต่างก็สะอื้น บ้างก็พากันหลั่งน้ำตา บางคนกลับมาเล่าให้ฟังว่า ขณะที่กำลังกระทำพิธีนั้น
บางครั้งจะมีละอองฝนโปรยปรายตกลงมาด้วยหลังจากนั่น ก็เป็นการแสดงฟ้อนรำ ชุดพิเศษ วิทยาลัยครูสงขลา "นกยูง" โรงเรียนพระสุธรรมยานเถระวิทยา ในขณะนั้น ก็มีการจุด "โคมไฟ" พลุดาวกระจาย เมื่อการฟ้อนรำจบลงแล้ว ก็เป็นการแสดง การตีกลองสะบัดชัย รำคบเพลิง โรงเรียนเชียงแสนวิทยาคม ชมรมอนุรักษ์มรดกล้านนาไทย แปรทัพกระบอง การรำดาบสองมือ กับดาบสองมือ การรำดาบสองมือ กับพลอง การรำพลอง กับพลอง การแสดงทุกชุดนั้น นับว่าเป็นที่ตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมาก ปลายพลองทั้งสองข้าง ได้ถูกพันผ้าที่ชุบด้วยน้ำมันแล้วจุดไฟขึ้น
ผู้แสดงได้ร่ายรำไปตามจังหวะของกลองสะบัดชัย แกว่งไกวคบเพลิงไปมาอย่างน่าหวาดเสียว บางครั้งก็แสร้ง (หรือจริงก็ไม่รู้) ทำหล่นลงมากระแทกพื้น
เพื่อเป็นจุดให้คนดูขบขัน ครั้นการแสดงจบแล้ว จึงเรียกเสียงปรบมือได้อย่างมากมาย พร้อมกับเสียง "พลุ"
"โคมไฟ" เป็นอันว่า การกระทำพิธีกรรมทั้งหมดได้เสร็จสิ้นลงไปอย่างสมบูรณ์แบบ ในเวลาประมาณ ๑๙.๓๐ น. ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันกลับลงไป
เพื่อรับข้าวกล่องที่ได้จัดเตรียมไว้ ต่างก็พกพาเอาความปลาบปลื้มใจในผลงานของพวกเราทุกคน พอที่จะช่วยบรรเทาความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าลงไปบ้าง
หลังจากที่ได้ตรากตรำกันมาตลอดทั้งวันและคืนแต่เจ้าหน้าที่ขนของยังกลับไม่ได้ เพราะต้องรอเก็บของลงไปให้เรียบร้อย ส่วนท่านที่จะต้องคืนชุด ก็ต้องรับรุดลงไปเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย
ครั้นได้เวลาประมาณ ๒๐.๐๐ น. เศษ ต่างก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนตามอัธยาศัยสำนักสงฆ์เวฬุวัน อ.เมือง จ.เชียงราย วันที่ ๑๙ มกราคม ๒๕๔๐
สำหรับคณะของท่านเจ้าอาวาส ก็ได้ไปพักค้างคืนที่ สำนักเวฬุวัน ครั้นถึงเวลาเช้า อากาศยังหนาวเย็นแต่สดชื่นและแจ่มใส เพราะร่างกายได้พักผ่อนอย่างเพียงพอ
ในปีนี้คณะศิษย์หลวงปู่ได้จัดเตรียมอาหารเลี้ยงกันอย่างเต็มที่ ตั้งแต่ตอนเช้ากันเลย ซึ่งมี คณะของคุณนราธิป ในเช้าวันนี้ทาง โยมน้อย พระครูปลัดอนันต์ ในขณะที่ท่านเจ้าอาวาสไปฉันเช้าข้างนอกนั้น ญาติโยมที่ไปพักค้างคืนที่วัดถ้ำผาจมบ้าง หรือที่โรงแรมบ้าง ต่างก็เริ่มเดินทางเข้ามา
ทั้งรถบัสรถตู้และรถส่วนตัว จอดกันเต็มไปหมด หลังจากทานอาหารเช้าแล้ว ทุกคนก็มานั่งรออยู่บริเวณลานข้างหน้า ที่ทางสำนักจัดเตรียมไว้ครั้นได้เวลาประมาณ ๙.๓๐ น. พระครูปลัดอนันต์ก็เดินทางกลับมา หลวงปู่ก็ได้เดินออกมาจากกุฎิ แล้วลงมานั่งยังที่อาสนะของท่าน เมื่อทุกคนพร้อมกันแล้ว
พระครูปลัดอนันต์ ศ.ดร.ปริญญา หลังจากกล่าวคำขอขมาพระรัตนตรัย พร้อมกันแล้ว ผู้แทนทั้งสองท่านก็ได้ยกพานขึ้นถวายหลวงปู่ แล้วทุกคนกราบพร้อมกัน ต่อไปหลวงปู่จึงได้ให้โอวาทประมาณ ๑
ชั่วโมง เมื่อทุกคนได้เข้าไปบำเพ็ญกุศลแล้ว ก็มาทานอาหารกลางวัน ต่อจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับในที่สุดนี้ อาตมาในฐานะผู้รับสนองงานจากท่านเจ้าอาวาส หากมีข้อผิดพลาดประการใดที่จะต้องกราบขออภัย ทั้งพระเถระที่มาร่วมงานอันมี ท่านอาจารย์วิชัย ท่านอาจารย์บุญรัตน์ สวัสดี. กลับสู่ด้านบน ((((( โปรด "คลิก" ตอนที่ ๒ งานทำบุญฉลองอายุครบ ๘๔ ปี หลวงปู่ครูบาชัยวงศ์ ))))))
Posts: 2034
Registered: 8/1/08
Member Is Offline
"เว็บตามรอยพระพุทธบาท" ได้รับลิขสิทธิ์จาก พระอาจาย์ชัยวัฒน์ อชิโต เพื่อเผยแพร่รูปภาพและข้อมูล
เว็บไซต์นี้แสดงผลได้ดีกับโปรแกรม Internet Explorer, Window Media V.9, Flash Player
ความละเอียดหน้าจอ 1024 x 768 pixels ความเร็วอินเตอร์เน็ต 1 Mbps. ขึ้นไป
ถ้าพบข้อผิดพลาดใดๆ หากจะแนะนำ หรือติชม และสอบถาม ติดต่อ "ทีมงานเว็บตามรอยพระพุทธบาท"
เริ่มเปิดเว็บไซด์ เมื่อวันอาทิตย์ที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551
Copyright @ 2008 tamroiphrabuddhabat.com All rights reserved
![[*]](./images/corporate/default_icon.gif){kind=icon}
posted on 3/3/08 at 15:53
